مسئله عشق و علت به وجود آمدنش، به سادگی قابل شناسایی نیست. گاهی عشق در وسط مأموریتی خطر ناک به سراغت می آید. و بین دو راهی اسیرت میکند. گاهی هم پلی میشود برای صعود. اره ای میشود که میله های زندان خود خواهی را میبرد و چشمت را به روی نوری زیبا باز میکند. جان عاشق بی قرار می شود و در نظرگاه، جای ترنج، دست می بُرد. قربانی طهران حکایت روزهای پر تب و تاب مشروطه است. داستانی تاریخی که شور و شوق پسری جوان برای عدالت خواهی را روایت می کند. شوری که با عشقی نا به هنگام همراه می شود و...

«دفتر قرمز آمار گروهان را از جیبم درآوردم. مربع‌های قرمز داشت زیاد می‌شد. علی ارم و محمدی‌جو. کاش یک نفر هم جلوی اسم من این مربع را می‌کشید. از بچه‌ها شنیدم ایرانی‌زاده هم همان اول کار روی دژ آرام گرفته. یک مربع هم قسمت او شد. یکی دیگر از بچه‌ها موقع عبور از دژ افتاده بود؛ از روی مشخصاتی که دادند شناختمش؛ پورصادقی. به خاطر دست قطع شده‌اش در ذهنم مانده بود. مهارتی که در گرفتن کلاش با یک دست داشت باعث شد توجهم جلب شود. پشت جاده میان بچه‌ها راه می‌رفتم و سراغ رفقایشان را می‌گرفتم. خیلی‌ها روی دژ خورده بودند. با هر مربع قرمزی که می‌کشیدم غم روی دلم چهارزانو می‌نشست».