خیلی زیبا،تلخ ودوست داشتنی تر از آنچه می‌پنداشتم!
سرنترس ،امید و درایت یوسف را دوست داشتم.
میشد با فتاح که همه چیزش را از دست داده بود بهتر همدلی کرد.برای +۱۵مناسب است.
وبرای کسانی که در لحظه های سخت از دست دادن به سرمیبرند.
به شدت روحیه مقاومت را بالا میبرد!!

        

          اسم کتاب "گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند" با الهام از افسانه‌ای جذاب است؛ مردم روستای دامنهٔ سبلان اعتقاد دارند زوزه کشیدنِ گرگ‌ها درواقع یک‌جور حرف زدن یا شکایت بردن به خداوند است. زمانی‌که برف همه‌جا را پوشانده، گرگی نزد خدا شکایت می‌برد که دیگر توان نداریم، آیا روزی به ما نمی‌دهی؟ و از آسمان دنبه می‌بارد! از آن به بعد گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند و می‌دانند خدا روزی‌شان را می‌دهد.

رمان "گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند" زبان روان و قلم شیرینی دارد که مناسب نوجوانان و حتی بزرگسالان می‌باشد. اینکه دیالوگ‌ها عموماً به زبان معیار هستند، سؤال‌‌برانگیز است.
داستان، شروع هیجان‌انگیز و پرکششی دارد و از همان ابتدا خواننده را با خود همراه می‌کند. در ادامه، داستان با فلش‌بک پیش می‌رود یا فصل‌ها یکی‌درمیان بین دو موقعیت در زمان حال جابه‌جا می‌شوند؛ پیش رفتن داستان به صورت موازی، هیجان، تنش و ریتم حوادث را بالا برده است.
نویسنده، توصیفات داستانی و دقیقی از آن منطقه می‌دهد که به نظر می‌رسد از تجربه‌زیسته‌اش می‌آید. همچنین داستان برگرفته از واقعه‌ای طبیعی در دههٔ ۷۰ شمسی است. 
با اینکه پایان داستان تلخیِ شیرینی دارد، اما رمان از آن دست کتاب‌هایی است که می‌توان چندبار خواند و از خواندنش لذت برد.
ازطرفی این رمان می‌تواند نمونهٔ تاثیرگذار و مناسبی از تصمیم‌گیری و مبارزهٔ شخصیتی نوجوان با چالش‌ها و ناملایمات طبیعی باشد. 

بایرامی دراین‌باره می‌گوید:" واقعيت اين است كه با تمام وجود اين اثر را نوشتم، چراكه شخصيت‌های داستان برايم ملموس بودند. اگرچه داستان "گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند" واقعی نيست، اما در نگارش آن از خاطرات كسانی كه از نزديک در زلزله‌ حضور داشتند، استفاده كرده‌ام. ... احساسم اين است كه نمی‌توانستم طور ديگری داستان را تمام كنم و اصولاً می‌توان گفت اين داستان پايانی نداشت و با پايان داستان، داستانی ديگر آغاز می‌شد. ...‌ هميشه از زبان ساده برای نگارش داستان استفاده می‌كنم و اصرار به استفاده از زبان روان دارم؛ اين اصرار تنها برای نگارش كتاب نوجوانان نيست و حتی زمانی‌كه داستان بزرگسال می‌نويسم هم به استفاده از اين زبان اعتقاد خاصی دارم.‌ ... در اين رمان تأكيد خاصی بر سرنوشت و تقدير الهی دارم. در داستان، نوعی افسانه‌سازی داشتم؛ افسانه‌ای كه در ميان مردم كوهستان‌های آذربايجان‌شرقی وجود دارد؛ بر اين اساس هم عنوان نخست رمان "و زمين آرام می‌گيرد" بود كه با نظر ناشر و برخی از نويسندگان، عنوان اثر تغيير كرد."
کتاب جوایز متعددی برده است؛ ازجمله:
_ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۳۸۷.
_ کتاب برتر چهارمین جشنوارهٔ کتاب‌های برتر کودک و نوجوان از سوی انجمن فرهنگی ناشران کتاب کودک و نوجوان سال ۸۸.
_ کتاب برگزیدهٔ هفتمین دورهٔ جایزهٔ کتاب فصل زمستان از سوی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال ۸۷.

* در ابتدای کتاب نوشته شده هرگونه استفادهٔ نمایشی، رادیویی، تلویزیونی و سینمایی از این اثر ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد! (پ.ن: کاش آقای بایرامی یه فیلم ازش بسازن؛ درام قشنگی می‌شه)

 
        

          گرگ ها از برف نمی‌ترسند...

این رمان اگرچه برای نوجوانان است، اما بهره های خوبی هم برای بزرگترها دارد. جریان زلزله ی سال ۱۳۷۵ در اردبیل و تلاش و تقلای دو نوجوان به نام های یوسف و فتاح برای مقابله ی با گرگ ها و نجات بقیه و محافظت از اجساد و جنگ با برف و سرما و دوام آوردن و ادامه دادن و زنده ماندن و...
آن زلزله را من یادم هست. در همان بلا بود که یکی از عمه هایم و یکی از زن عموها و کلی از مجیدیان ها به رحمت خدا رفتند. روزی که به خاطر مجلس ختم به مدرسه نرفتم و بازخواست شدم را یادم هست. اما وقتی اعلامیه ی ترحیم را جلوی معاون مدرسه گرفتم که ده بیست اسمِ مجیدیان را در اعلامیه دید؛ گردی چشم ها و حالت صورتش را هم یادم هست. حتی یادم هست که پدرم کارش را رها کرد و رفت اردبیل تا خبری از برادران و خواهرانش بگیرد. رفت و با خبر هولناکِ مرگِ عزیزانش برگشت.  صبح زود بود که از اردبیل برگشت. دم دمای طلوع آفتاب. تا از در آمد تو، مادرم صورتش را خراش داد که بمیرم برایت که خواهرت مُرد و....شیون کرد مادرم. اما پدرم آرام بود. ساکت بود. چشم هایش خسته بود. حرفی نزد.
بله گرگ ها از برف نمی‌ترسند مرا بُرد به آن روزها. بهرحال رمان خوب و جاندار و خواندنی و خاطره آمیزی بود.

#معرفی_کتاب 
#گرگها_از_برف_نمیترسند
#رمان_نوجوان
#زلزله_اردبیل
#پدر
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          تا حالا شده به مفاهیمی مثل مرگ و زلزله فکر کنید؟ می‌دونید تو زلزله ترکیه و سوریه چه تعداد عظیمی از آدم‌ها کشته شدن؟
 
«گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند» یه کتاب دیگه از نویسندهٔ محبوبم محمدرضا بایرامیه. کتاب‌های «هفت روز آخر»، «کوه مرا صدا زد»، «بر لبه پرتگاه» و «سه‌گانه‌ای برای یگانه» رو هم بایرامی نوشته. هرکدوم به مسائلی مثل جنگ و زندگی روستایی و مشکلات زندگی می‌پردازه.
 
این کتاب راجع به اتفاقیه که سال ۷۵ برای اردبیل و روستاهای اطرافش افتاد: زلزله‌ای به عمق پنج و هفت دهم ریشتر! خیلی‌ها زیر برف و آوار رفتن و اون تعداد اندکی هم که جون سالم به در بردن، با حجم عظیمی از مصیبت و تنهایی روبه‌رو شدن.
 
«گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند» داستان دو پسره به اسم‌های یوسف و فتاح. دو رفیق واقعی. همون رفیق‌ها که در کنار دوستی دعواهای سفت و سختی با هم می کنند و همون هم نشونهٔ صمیمیتشونه.
  
فتاح پسریه که دلش از محل زندگیش گرفته. می‌خواد بعد از عقد خواهرش، برای ادامه تحصیل بره شهر و دیگه پشت سرش هم رو نگاه نکنه. رؤیای شیرینی که چندان دوام نمیاره و جاش رو به حس تلخ رنج‌دیدگی میده.
 
این رمان منو به وجد آورد!
        

          همون کتاب رندومی که یه دختر نوجوون وقتی خیلی اتفاقی با مادربزرگش میره مسجد محل، از کتابخونه خاک گرفته مسجد پیداش میکنه و میخونتش:::))) 

باحال و سرد

        

          جزء اون کتاب‌هاست که خیلی دوستشون دارم :') از اول تا آخر کتاب برام جذاب بود و اتفاقات غیرمنتظره‌ای که برای دو شخصیت اصلی داستان می‌افتاد، هیجانش رو بیشتر کرده بود. تلفیقی بود از ترس، غم، امید و احساسات دیگه‌ای که به خوبی به تصویر کشیده شده بود و مخاطب رو با خودش همراه می‌کرد. خاطره‌ی خوبی هم از خوندنش دارم :) پیشنهاد می‌کنم بخونید به‌خصوص اگه نوجوان هستید.
        

          برای یک بار خواندن رده سنی نوجوان
متن روونی داره سیر داستان اوایل خوب بود ولی اواخر معلوم نبود که میخواد به چی برسه کمی هم تلخ بود شاید تنها بخش جذاب کتاب عنوانش باشه....
        

          کتاب همیشگی دوران نوجوانی ام بود، چندبار خواندمش ؛ به رفیق صمیمی ام امانت دادمش و تلاش کردم بیشتر و بیشتر خوانده شود، هنوز هم خیلی دوستش دارم ...تصویر زیباییست از زندگی که تلفیقی از امید و ناامیدی؛ رسیدن و جاماندن و همه مفاهیمی که به انسان‌معنا می دهد . زندگی همانطور که هست نه با رنگ و لعاب کرایه ای  یا پرداخت و قهرمان سازی ... زندگی با همه دل نگرانی ها و بالا و پایین ها ..درست مثل شعر نیما که تکیه گاه محکم و مکمل این ماجرا خواهد بود :"آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید  ..."


قلم آقای بایرامی هنرمندانه و ذاتا نویسنده است . تصویرهای خوب می سازد و جملاتش را به یادماندنی بیان می کند . رگه هایی از تلخی در تمام داستان هایشان به چشم‌میخورد ...انگار رمان هایی که از ایشان میخوانی گس اند! اما نه‌گسی که آزار دهنده باشد بلکه آن طعم گس خوشایند عجین شده با شیرینی ...بسیار خواندنی و حتی غرق شدنی! 
        

          کتابشو خیلی دوست داشتم 
پیشنهاد میکنم بخونید و لذت ببرید
البته بیشتر برای نوجوان ها ولی همه  دوسش دارن
        

          خیلی خفنه