دسته چهارم رو محض تنوع و به خاطر تعریفی که شنیدم خوندم. 
خوندنش هیجان انگیز بود و تو یه روز تموم شد. در حدی هم جذابیت داره که بخوام جلد دو رو بخونم اما نه اونقدری که بگم اگه نخونم میمیرم(هرچی بیشتر میگذشت کتاب ضعیف تر میشد.) و باااید هرچه سریع تر بخونمش. یکی از نقاط مثبت، فانتزی کتابه، که نسبتا خوب  بود. دنیا، تاریخ و قوانینشون جالبه و از این نظر نسبتا قوی محسوب میشه(بهترین نقطه قوت کتاب همینه). شخصیت پردازی ها خیلی خوب نبود(کاراکتر موردعلاقه ام تارن عزیزمه و به نظرم بهترین شخصیتهههه) در واقع هیچ نگاهی به عمق وجودی شخصیتی انداخته نمیشد و رسما از شخصیت های فرعی هم هیچ اطلاعاتی به دستت نمیرسید. نوع روایت هم خیلی خوب نبود. راجع به بخش عاطفیش هم که اصلااا حرف خاصی ندارم.
در کل اگه خیلی به "فانتزی های این سبکی" علاقه مندید بخونید.

پ.ن: به شخصه راضیم که نخریدم و قرض گرفتم ، تجربه جالبی بود ولی به نظرم قرض بگیرید. 
پ. ن ۲:وای. جلد مجازی خیلی خوشگل بود. 
      

        و بالاخره یادداشت بازی های میراث... 
همیشه سر کتابای ترند با خودم درگیری داشتم. باید چون زیادی بهشون توجه شده و اکثرا سطحین با گارد بخونیم و نظر بدیم؟ یا میشه بدون مقایسه فقط دوستشون داشته باشیم؟ الان به این نتیجه رسیدم که کتاب رو برای خودم میخونم و حق دارم هر نظری داشته باشم برای خودم. پس آره، من بازی های میراثو دوست دارم. بیشتر برای خودم عجیبه ولی این کتاب برام جالب و بامزست. 
هر وقت مجموعه های طولانی رو تو چند روز تموم میکنم واقعا حس میکنم خیلی باهاشون زندگی کردم. من با ایوری، برادران هاثورن، عمارت، اورن و آلیسا زندگی کردم. برای چند روز طعم زندگی خیلی خیلی پولداری رو چشیدم و خوش گذشت. نمیگم کتاب شاهکاریه نه. ولی میگم به دلم نشست و این یعنی فوق العاده سلیقه ایه. 
راجع به بخش معمایی باید بگم معمای این جلد خوب بود. بهتر از معمایی های ترند دیگه ای بود که خوندم، خیلی بهتررر. شخصیت هارو واقعا به جز چندتا دوست داشتم(زندر فوق العاده بود، به سبک دیگه ای خوب بود.نمیدونم چطوری بگمش). روابط خانوادگی به نوعی جالب بود. خوشحالم که خوندمش و دوستش دارم. 

پ. ن: مشکل اصلیم فرای داستان و همه چی، ربکا و تئان. نمیفهمم چرا باید همچین مفهوم افتضاحی تو کتاب باشه و به ذات مقدس کتاب آسیب بزنه(با همین سرعت پیش بره دیگه کتابایی عجیبن که نرمالن.) 
      

        وای خدای من! یکی از معدود کتابایی که با وجود (نسبتا) ترند شدن، دوستش داشتممم. پیپ عزیزم، به نظرم خیلی شخصیت خوبی داشت، قطعا اگه مثل رفیقاش خوش گذرون و... بود نمیتونستم انقدر دوستش داشته باشم. اینکه قدم به قدم همراه پیپ پیش میرفتی و داستان از زبان خودش بود، باعث میشد هیچ نظری راجع به قاتل نداشته باشی، هیچ ایده ای راجع به آخر داستان نداشتم، ولی این باعث نشد پایانش غیر طبیعی باشه(این زخم رو توی دیزی دارکر خوردم.) و تو بگی چه مسخره! فقط باعث میشد حس کنی چقدر احمقی که زودتر نفهمیدی. راوی رو هم دوست داشتم. هرچند کلا از روابط عاطفی لذت نمیبرم.  در کل باعث شد هالی جکسون هم تبدیل به یکی از نویسنده های موردعلاقه ام بشه. 
پ. ن: سریالش هم ساخته شده، پیشنهاد میکنم اول کتابو بخونید. به شخصه سریال و کامل ندیدم اما همون نصفش هم که دیدم ترتیب اتفاقات و... متفاوته.(ولی به نظرم انتخاب بازیگراش بد نبود.) 
      

        حقیقتش من نمیخواستم بخرمش، به خاطر شلوغی های نمایشگاه و حواس پرتی های فروشنده و ما، به اشتباه برامون حسابش کردن و دیر فهمیدیم که جا به جا شده. خب هیییچ چیز جدیدی برای روایت به من نداشت، اما اگه نوجوانی هستید که اطلاعاتی راجع به رشادت های امام علی (ع) ندارید شاید براتون جالب باشه. احتمالا به درد ۱۰ سال بخوره. هی منتظر بودم اتفاق خاصی بیوفته که نیفتاد=(((
      

        حول و حوش شهادت امیرالمومنین بود که خریدمش، کمی با انتظاراتم فرق داشت، فکر میکردم داستان خاصی رو روایت کنه که اشتباه از من بود. داستانی کوتاه راجع به دیدگاه فقرا و ارتباطتشون با امام که برای من یکی چیز جدیدی نداشت. فکر میکنم برای سنین پایین تر خیلی مناسب تر باشه. 
      

        وای چارلز دیکنز=)) 
من اون یکی چاپ افق رو خوندم و با وجود اینکه خیلی هم قطر کمی نداشت، کوتاه شده بود. خیلی ناراحت کننده است. شاید در طول داستان، خلاصه شدنش خیلی واضح نباشه ولی بعد که بهش فکر میکنی به وضوح پرش ها رو میبینی:(((
اما در کل دیوید عزیز.
در سنین کودکی ت همراه با تو از دست پدرخوانده و آن خواهر فلان فلان شده اش حرص خوردم(یاد امیلی و تجربه مشابهش در خوندن این کتاب افتادم😂)، دلم برایت سوخت، به تلاش هایت آفرین گفتم و مثل اینکه خانواده ام باشی از موفقیتت و همینطور از سر و سامان گرفتنت ذوق کردم:))
 قلم  چارلز دیکنز خیلی  دوست داشتنیه، اولین رمانم از ایشون بود و امیدوارم همه کتاباشون رو بخونم. 

      

        احتمالا جزو اون معدود کسایی باشم که کارتون جودی رو ندیده. فکر کنم خوشحالم که اول کتاب و خوندم.  جودی خیلی خوبه، خیلی دوستش دارم و واقعا زمانی که خوندمش با نشاط و انرژی خودش همراهم کرد. این که کتاب نامه نگاری بود هم زیباترش میکرد(به نظر من اول شخص همیشه بهتر از سوم شخص بوده) عاشقتم جودی عزیزم و ممنون که از زندگیت نا امید نشدی و انقدر دوست داشتنی هستی. 

و ترجمه خانم دانا... به نظرم ترجمه های خیلی بهتری هم هستند. 
      

        چهارمین کتاب از نیلسن، خوشحال شدم از آشنایی باهات مگ عزیزم. 
به نظرم بخونید، با توجه به رده سنی، خوب "جنگ" رو به تصویر کشیده. البته که طبق معمول با نگاه طرف گیرانه ای به تاریخ نگاه کرده، اما اگه چشم و گوشتون و باز کنید میتونید خیلی خیلی لذت ببرید. 

پ. ن: آخر کتاب خیلی بامزه بود (فکر میکنم پرتقال اضافه کرده باشه)
      

        این کتابم تموم شد. 
چرا ۲/۵؟
شاید اگه همون اول که تموم کردم یا حین کتاب بود میگفتم ۵ ستاره، اما الان نه... 
خب اول اینکه میگن خیلی شبیه ده بچه زنگی خانم کریستیه اما من چون نخوندمش نمیتونم اینو بگم. در نتیجه داستان برام جالب و تازه بود. 
واقعا هیچ نظری راجع به اینکه قاتل کیه نداشتم ولی چون هنوز خیلی جنایی خون نشدم و از کتابایی هست که هنوز که مبتدیم برام جالبه نمیگم لزوما خیلی خوبه. 
شخصیت پردازیش رو هم دوست داشتم، متناقض بودن عواطف شخصیت ها طبیعی ترشون میکرد. 
۳۰ صفحه آخر با هر کلمه متعجب تر میشدم و بیشتر تو بهت فرو میرفتم. و واقعا یه سری بخش ها خیلیی هیجان زده ام میکرد و با مرگ یکی از شخصیت ها گریه هم کردم. خلاصه که روند داستانی خوبی داشت و به شخصه از بیان خاطرات لذت میبردم، اما به نظرم پایان واقعا خوب نبود.(انگار نویسنده نمیتونست بدون خارج کردن پایان ماجرا از قضایای طبیعی، خواننده رو متعجب کنه.) 
اما دلیل کم کردن امتیازات: 
اولین چیزی که خیلی آزرده ام کرد، بعضی مسائل تو کتاب بودن که اصلا باورم نمیشه. حتی اگه بگیم تو فرهنگ اونا همچین چیزی هست، تو فرهنگ ما نیست و واقعا نشر مجازی باید اینو بفهمه. به نظرم واقعا مترجم میتونست این بخشارو حذف کنه و هیچ اتفاقی نیوفته و حتی خوندن کتاب با اعصاب خوردی کمتری همراه باشه. در حدی ناراحت کننده است که دوست دارم گزارشش کنم.(البته خیلی ربطی به خود داستان نداشت و شاید اگه از ناشر دیگه ای میخوندم خیلی بهتر بود.) 
و اما دلیل دیگه، دوست داشتم داستان کاملا منطقی بره جلو نه اینکه ماورا هم واردش بشه. هرچند خیلی مشکلی با این قضیه نداشتم. اما به نظرم ضعف نویسنده رو نشون داد. 
در کل اگه اون قضیه سانسور و بزاریم کنار میتونست خوندنش تجربه دلپذیر تری باشه. 
ارزش یه بار خوندن و داره اما از یه نشر دیگه. 


      

        خب نمیخواستم اینجا ثبتشون کنم، ولی حس کردم خوبه یکم بهشون توجه بشه. به نظرم دلیل اینکه هیچ یادداشتی ندارن اینه که افرادی که میخوننش کوچک تر از اونن که بخوان بهخوان داشته باشن. 
یادمه کلاس دوم یا سوم بودم که خوندمش، در حدی که یه کلمه اشم یادم نیست=))) اما حسی که اون موقع داشتم و یادمه، یه سری از اولین کتابایی بود که خوندم و اون موقع به نظرم خیلی شگفت انگیز و خلاقانه بود. اکثرا انگار داستانا بهتر از نسخه اصلیشون درمیومدن. 
به نظرم واقعا برای افرادی تو رنج سنی ۸،۹ سال مناسبه و میتونه خیلییی براشون جالب باشه