یادداشت Emily

        و بالاخره یادداشت بازی های میراث... 
همیشه سر کتابای ترند با خودم درگیری داشتم. باید چون زیادی بهشون توجه شده و اکثرا سطحین با گارد بخونیم و نظر بدیم؟ یا میشه بدون مقایسه فقط دوستشون داشته باشیم؟ الان به این نتیجه رسیدم که کتاب رو برای خودم میخونم و حق دارم هر نظری داشته باشم برای خودم. پس آره، من بازی های میراثو دوست دارم. بیشتر برای خودم عجیبه ولی این کتاب برام جالب و بامزست. 
هر وقت مجموعه های طولانی رو تو چند روز تموم میکنم واقعا حس میکنم خیلی باهاشون زندگی کردم. من با ایوری، برادران هاثورن، عمارت، اورن و آلیسا زندگی کردم. برای چند روز طعم زندگی خیلی خیلی پولداری رو چشیدم و خوش گذشت. نمیگم کتاب شاهکاریه نه. ولی میگم به دلم نشست و این یعنی فوق العاده سلیقه ایه. 
راجع به بخش معمایی باید بگم معمای این جلد خوب بود. بهتر از معمایی های ترند دیگه ای بود که خوندم، خیلی بهتررر. شخصیت هارو واقعا به جز چندتا دوست داشتم(زندر فوق العاده بود، به سبک دیگه ای خوب بود.نمیدونم چطوری بگمش). روابط خانوادگی به نوعی جالب بود. خوشحالم که خوندمش و دوستش دارم. 

پ. ن: مشکل اصلیم فرای داستان و همه چی، ربکا و تئان. نمیفهمم چرا باید همچین مفهوم افتضاحی تو کتاب باشه و به ذات مقدس کتاب آسیب بزنه(با همین سرعت پیش بره دیگه کتابایی عجیبن که نرمالن.)