دختر خوب خون بد، کتاب دوم از سه‌گانه‌ی هالی جکسون است. (کتاب اول راهنمای کشف قتل از یک دختر خوب بود.)
بعد از حل شدن معمای قتل اندی بل توسط پیپ و راوی، پیپ مصاحبه‌های مربوط به آن پرونده را در پادکستی به نام "راهنمای کشف قتل از یک دختر خوب" منتشر می‌کند تا همه از حقایق باخبر شوند. پیپ بعد از قسمت آخر پادکست، با خودش شرط می‌بندد که دیگر هرگز سراغ حل این‌گونه پرونده‌ها نرود و پادکست را به پایان برساند.
اما روزی کانر رینالدز، یکی از دوستان پیپ، پریشان به خانه‌ی او می‌آید و به او خبر گم شدن برادرش، جیمی، را می‌دهد. حالا پیپ باید چه‌کار می‌کرد؟ باید یک گوشه می‌نشست و منتظر برگشتن جیمی می‌ماند؟
نحوه‌ی توصیف موقعیت‌ها، احساسات و جزئیات توسط هالی جکسون تحسین برانگیز است، به‌طوری که ریتم کتاب تند و البته هیجان‌انگیز بود.
همچنین هیجان کتاب نسبت به کتاب اول، بیشتر بود. پرونده‌ی کتاب اول مربوط به حادثه‌ای بود که پنج سال پیش در لیتل کیلتون اتفاق افتاده بود اما این‌بار فرق داشت؛ این‌بار یک نفر گم شده بود. زمان سریع می‌گذشت و پیپ باید قبل از این‌که دیر شود پرونده را حل می‌کرد.
در طول حل پرونده، شخصیت‌ها و به خصوص شخصیت اصلی، پیپ، در موقعیت‌های متفاوتی قرار می‌گرفتند. بنابراین هنگام خواندن کتاب شاهد روبه‌رو شدن افراد با احساسات متفاوتی خواهید بود.
در کتاب به خوبی به جزئیات توجه شده و جزئیات هر قدر هم که بی‌اهمیت به‌نظر برسند، پشت پرده‌ی آن‌ها دلایلی منطقی وجود دارد.
به‌طور کلی پیچیدگی کتاب نسبت به کتاب اول کم‌تر بود و کتاب اول قوی‌تر ظاهر شده بود. اما با این حال پیشنهاد می‌کنم خودتان را از خواندن این کتاب محروم نکنید!
پایان این کتاب هم با کتاب اول متفاوت بود. در "دختر خوب خون بد" شاهد پایانی هستیم که انگیزه خواندن ادامه‌ی این مجموعه را در ما ایجاد می‌کند و منتظر هستیم که بفهمیم چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد و پیپ چگونه با احساساتی که دچارشان شده است کنار خواهد آمد؟
و حالا مشتاقانه سراغ کتاب آخر این مجموعه یعنی "خوب مثل مرده‌ها" می‌روم.
      

        راهنمای کشف قتل از یک دختر خوب، اولین کتاب از سه‌گانه‌ی هالی جکسون است.

پیپا در حالِ مطالعه درباره‌ی موضوع پروژه‌ی تحقیقی پیش‌نیاز دانشگاه‌ش است. که موضوع آن در مورد ماجرایی است که پنج سال قبل در شهرشان -لیتل کیلتون- اتفاق افتاده است: «سالیل سینگ، متهم به قتل آندی بل شده بود».
اما به‌نظر پیپا، حقیقت ماجرا فراتر شایعاتی‌ست که پنج سال است مردم درباره‌ی خانواده‌ی سینگ می‌گویند.

ابتدا به‌نظر ساده می‌آید اما همان‌طور که داستان جلو می‌رود هیجانش بیشتر می‌شود و دیگر به‌راحتی نمی‌توانید کتاب را کنار بگذارید!

من با پیپا همراه شدم. همراه پیپا فکر کردم، شک کردم، لیست مظنون‌هایم برای این ماجرا را چیدم، غافلگیر شدم و در نهایت به حقیقت ماجرا پی بردم.

بنابراین به سراغ کتاب بعدی می‌روم: «دخترِ خوب، خونِ بد»
      

        کتاب بازیِ قتل، نوشته‌ی هالی جکسون، مقدمه‌ای بر رمان‌های: «راهنمای کشف قتل از یک دختر خوب»، «دخترِ خوب، خونِ بد» و «خوب مثل مرده‌ها» می‌باشد که محوریت داستان درباره‌ی دختر دبیرستانی‌ای به نامِ «پیپا فیتز آموبی» ست. 
پیپا، دختر باهوش و درس‌خوانی‌ست که برای آخرِ هفته، توسط یکی از دوستانش به مهمانی‌ای دعوت می‌شود. البته، نه یک مهمانیِ ساده! پیپا و دوستانش باید در مهمانیِ «بازی قتل» شرکت کنند. مهمانی‌ای که در آن باید نقش‌های یک خانواده را بازی کرده و معمای قتل را حل کنند.
طی بازی، پای یک اتفاق قدیمی که چندسال‌پیش در شهرشان رخ داده وسط کشیده می‌شود که مربوط می‌شود به کتاب بعدی.

داستان آنقدر ترغیب کننده بود که از وقتی کتاب را دست گرفتم، نمی‌توانستم رهایش کنم به‌طوری که طی دو روز تمام شد!
نثر روان و جذابیت داستان باعث شد بروم سراغ کتاب بعدی: «راهنمای کشف قتل از یک دختر خوب».
      

        شاید عروس دریایی درباره‌ی «سوزان سوانسون» است؛ دختری که در غمِ از دست دادن دوست قدیمی‌اش، «فرنی»، به سر می‌برد که طی اتفاقی ناگهانی جانش را از دست داد.
حالا این سوال برای سوزان پیش می‌آید که: چگونه ممکن است فرنی این‌طور ناگهانی بمیرد؟ علت مرگ او چیست؟

برخی قسمت‌های داستان غم‌انگیز بود، از دست دادنِ یک دوست خوب و قدیمی که اخیراً به‌دلایلی که نمی‌دانی چیست بعد از سال‌ها با او به مشکل برمی‌خوری و درست زمانی که می‌خواهی مشکل را حل کنی همه‌چیز به‌هم می‌ریزد و مدتی بعد، خبرِ مرگ او را می‌شنوی. و تو حتی فرصت خداحافظی با او را هم نداشتی!
در قسمت‌های پایانی کتاب این حس بهم دست داد که: «گاهی همه‌چیز آن‌طور که تو فکر می‌کنی نیست و زندگی همیشه طبق خواسته‌های تو پیش نمی‌رود» و به‌قول مادرِ سوزان: «گاهی بعضی چیزها بی‌دلیل رخ می‌دهند»!

متن کتاب روان بود و خواندنش دشوار نبود اما آن‌قدر که انتظار داشتم ترغیب‌کننده نبود.
اما یک نکته از کتاب را دوست داشتم این‌که: شاید همه‌چیز برخلاف خواسته‌های سوزان بود، شاید دیگران سوزان را درک نکردند، اما او تسلیم نشد.
      

        کتاب «قلعه‌ی محافظان، حقیقت پنهان» داستان کبوتری به نام «برنا» ست، که در قلعه‌ی محافظان همراه پرندگان دیگر زندگی می‌کند.
قلعه‌ی محافظان توسط چهار پرنده به نام‌های ارمیا، سموئیل، دایان و سورن تأسیس شده.
«برنا» و پرندگان دیگر، باید در مسابقه‌ای در جنگل تاریکی شرکت کنند و یکی از آن ۲۰ نفر که بتواند تخمِ حقیقت را پیدا کند، برنده‌ی مسابقه‌ست.
در قلعه‌ی محافظان، پرندگان یاد می‌گیرند که از قصه‌های پیامبران و اولیا محافظت کنند و آن‌ها را کامل به نسل‌های بعد انتقال دهند.
در قلعه، حقیقتی پنهان شده است که تنها و تنها توسط «برنا» نوه‌ی صالح «ارمیا» -کبوتر اعظم- فاش می‌شود․․․ ․

نکات مثبت:
قلم نویسنده روان بود
 و شخصیت پردازی خوبی داشت
 و خواننده رو وادار به خوندن ادامه‌ی داستان می‌کرد!
اینکه در داستان از قصه‌های پیامبران مختلف استفاده کرده بود ایده‌ی خوب و جالبی بود. و تونسته بود به خوبی این داستان‌ها رو بیان کنه.
ایده‌ی اصلی داستان برام جذاب بود اینکه شخصیت‌های چنین داستانی در قالب پرنده‌های مختلف بودن. اول که شروع به خوندن داستان کردم، فکر می‌کردم یه داستان معمولی و کسل کننده‌ست اما چند صفحه که بیشتر خوندم برام جذاب شد.

نکته منفی‌ ندیدم، فقط اینکه من تقریبا قبل از اینکه راز بزرگ فاش بشه پیش‌بینی می‌کردم که چی باشه.
      

        «ناقوس‌ها به‌صدا در می‌آیند»؛

﹙داستان درباره‌ی آشنایی و بعد علاقه‌ی کشیشی مسیحی به‌نام "میخائیل ایوانف" به امام علی(علیه السلام) است. که داستان با اهدای نسخه‌یِ خطیِ قدیمی‌ای از طرف مردی تاجیک به کشیش‌ایوانف شروع می‌شود. که به گفته‌ی مرد تاجیک، نسخه‌ی خطی مربوط به ۱۴۰۰ سال پیش است و زبان‌ش عربی و شاید یک کتاب دینی مسلمانان باشد ... .﹚

شروع داستان رو دوست داشتم. از اون دسته داستان‌های غیرقابل پیش‌بینی بود و داستانش طوری بود که خواننده رو ترغیب می‌کرد که تا آخر داستان رو بخونه و این یکی از نکات خوب‌ش بود، به عبارت دیگه، اتفاقاتی که در داستان افتادند باعث جذاب شدن و بیشتر شدن کشِش داستان شدند .
اما برای آخرِ داستان انتظار چیز دیگه‌ای رو داشتم و به‌نظرم چنین کتابی با این موضوع باید پایان بهتر و جذاب‌تری می‌داشت و برام جالب نبود که اینطوری تموم بشه ..
      

        جالب بود!
ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر، داستان «برادلی چاکرز» است. پسری که در کلاس هیج دوستی نداشت.. کسی در صندلی کناری و یا جلویی او در کلاس نمی‌نشست. و به قول خودش اگر می‌شد، می‌رفت توی کمدِ کلاس جا خوش می‌کرد! ماجرا همین‌طور ادامه پیدا می‌کنه تا جایی که دانش آموز جدید به کلاس اضافه شد و بعد هم خانم کارلا دیویس مشاور مدرسه...

    از اون کتاب‌هایی که هر چند بار خونده بشه باز هم جالبه و خسته کننده نمی‌شه!
      

        داستان درباره‌ی پسری‌ست که چراغ جادویی پیدا می‌کنه و گاهی چیزهایی از غول درخواست می‌کنه که غول نمی‌تونه اونها رو برآورده کنه و بهش می‌گه اینها رو باید با سعی و تلاش خودش بدست بیاره اما امیرحسین گوشِش به این حرفا شنوا نیست...


شروع داستان خیلی جالب نبود؛ اینکه بخاطر نخریدن ی هلیکوپتر کنترلی دعوایی بین شخصیت داستان (امیرحسین) و پدرش اتفاق بیفته.
و اونجایی ک برای برنامه‌ی تابستونه‌شون اون دعوا همچنان ادامه داشت و به‌نظر 《امیرحسین》 اهمیت داده نمی‌شد هم جالب نبود؛ چون در واقعیت این‌طور نیست که خانواده بخاطر ی دعوای کوچیک به‌نظر هم احترام نذارن..!
و اینکه بعد از اتفاق اون رستوران که 《امیرحسین》 طمع کرد و یه شبه پول می‌خواست و درآخر هم سزای کارش‌رو دید، اینکه بعد از چندبار دوباره این طمع رو ادامه بده یکم غیرمنطقی بود.
در اون قسمتی که 《امیرحسین و آرزو》 اسیر جادوگران شده بودن، اینکه ب همین راحتی از دست اون‌ها نجات پیدا کردن، نه خیلی جالب بود و نه انتظار می‌رفت ک وقتی داستان این‌طوری پیش‌رفته ب این راحتی فرار کنن و فرض براین بود ک ملکه می‌فهمه و اتفاقای دیگه‌ای میفته؛ و این بخشِ‌ش برای من به‌شخصه جذاب نبود!
یکسری قسمت‌ها هم کمی بچه‌گانه بود و به‌شخصه برای من جالب نبود..


اینکه هرکی سزای اعمال اشتباه و طمعِ‌ش رو می‌بینه نکته‌ای آموزنده و خوب بود ک چندجای داستان ب این اشاره شده بود.
اینکه 《آرزو》 فقط توسط کسایی ک آرزو داشتن دیده می‌شد، جالب بود.
و اینکه امیرحسین بعد از کار و تلاشِ‌ش تونست ب دوچرخه و شاگردانه‌ای ک می‌خواست، رسید هم خوب بود.


و در نهایت هدف🎯 داستان:
نابرده‌رنج،‌گنج‌میسر‌نمیشود.
      

        یکی از بهترین و زیباترین کتاب‌هایی که خوندم!

داستان درباره‌ی دختری‌ست که می‌خواد در باره‌ی هویت‌ش بدونه و به حقیقت‌هایی پی می‌بره که هرگز فکرش رو هم نمی‌کرد...

داستان طوری بود که هر چند بار که خونده بشه، خواننده ازش خسته نمی‌شه.
      

        این کتاب انگلیسیه، و به‌نظرم جالب بود و داستانش رو دوست داشتم.
      

        کتاب خوبی بود و شروع جالبی داشت،

یک جاهایی فک کردم که داره درباره‌ی دو شخصیت جدا که به هم مربوط نیستن صحبت میکنه و انگار از موضوعی به موضوع دیگه‌ای می‌پَرید  (توی یکی از قسمت‌هاش درباره سیاوش صحبت می‌کرد و توی قسمت دیگه درباره‌ی یوسف)  ولی توی فصل ششم که اومد اون دوتا رو به هم مربوط کرد جالب بود.

اینکه به جبهه از زاویه‌ی طنز نگاه میکرد هم خوب بود.

در کل کتاب خوبی بود ولی از نظر من می‌تونست پایان بهتری داشته باشه،
ب نظرم پایانش سطحش نسبت به بقیه‌ی قسمت‌ها پائین‌تر بود و با بقیه‌ی کتاب خوب جور در نمی‌اومد!