حیف که با بی دقتی خودم این رو شروع کردم به خوندن و اواسطش فهمیدم جلد قبلی رو جا انداختم!

رولینگ واقعا تو دیگه کی هستی! هربار که میام ادامه داستان رو حدس بزنم با یه غافلگیری جدید وارد میشی!
هیجان این جلد نسبت به قبلی (اولی!) برام خیلی بیشتر بود و توی دو روز خوندمش [خیلی هم سرش استرس کشیدم!!]
و از اون جایی که دارم بعد خوندن هر جلد، فیلمش رو هم میبینم، کتابش رو ترجیح میدم! کل فیلم به جذابیت های بصریشه ولی کتاب تو رو واقعا با داستان درگیر میکنه! همون داستانی که توی فیلم ۲ ساعته و تموم میشه،  توی کتاب چند روز خوندنش طول می‌کشه و تو رو به یکی از شخصیت های داخلش تبدیل میکنه. در حدی که برای استعفای لوپین ناراحت بشی و با خودت فکر کنی اون که گفت جایی نمیتونه کار کنه پس الان کجا میره و چیکار میکنه؟

در کل باید بگم جی کی رولینگ واقعا نویسنده ماهریه! کاش میشد فهمید چطوری انقدر خفن و غیرقابل پیش‌بینی کتاب هاش رو مینویسه! اونم بدون تغییر دادن داستان اولیه!
      

        کتابی که من رو یاد فیلم "چارلی و کارخانه شکلات سازی" انداخت با این تفاوت که همه بچه ها با کمک هم تونستن بازی رو شکست بدن و برنده بشن

از مهارت، خلاقیت و تلاش نویسنده واسه نوشتن همچین کتابی واقعا شگفت زده شدم! منم پا به پای شخصیت های کتاب جلو رفتم و بعد از پیدا کردن هر کارت سعی می‌کردم جواب معما رو کشف کنم!

بریده‌ای از کتاب:
میگل گفت: ایول کایل! تا حالا چندتا بازی فکری توی عمرت انجام دادی؟
- اونقدر که بفهمم تا وقتی یه نفر دیگه برنده نشده، نباید از بازی بیرون رفت.
      

        به اصرار  و تبلیغ فراوان دوست هام خوندم!
و باید بگم به عنوان اولین کتاب تخیلی بد نبود، داستان قوی بود و کشش زیادی داشت
جزو معدود کتابایی بود که برام سخت بود زمین بذارمش!
گرچه مقداری استرس هم بهم وارد شد!
      

        به معنای واقعی کلمه از خوندنش لذت بردم
چقدر یک آدم میتونه خفن باشه..
در حدی که حتی تا هزار سال بعد اسمش باقی بمونه و شاهکارهاش
..
زندگینامه فان و خوش‌خوانی از دانشمند ایرانی ابوعلی سینا
مناسب گروه سنی نوجوانه و به شدت روان و طنز نوشته شده، برادر خودم که اصلا اهل خوندن کتاب نیست، با خوندن مقدمه اش انقدر جذب کتاب شد که گفت این رو میخونم! [توی مقدمه نوشته بود کتاب خوندن کار وقت تلف کنیه و زنده باد هر بچه ای که از کتاب خوندن بیزاره!!!]
گرافیک کتاب و نقاشی ها هم واقعا هنرمندانه و خلاقانه بودن
دم گروه آرتم و تیم سازنده کتاب گرم
..
بخشی از کتاب میخونیم:
ابوعلی منشی نداشت و ویزیت نمی گرفت؛ به جایش صندوقی در راهرو گذاشته بود که هرکه هرچه دوست داشت در آن می انداخت♡
      

        اگه به خوندن روزمره ها و خاطرات یه پسر دهه ۶۰،۷۰ علاقه دارین کتاب بدی نیست، داستان های چند صفحه ای کوتاهی داره که هاله ای از طنز هم دارن..
البته طوری که من این کتاب بهم معرفی شده بود انتظار داشتم خیلی با خوندنش بخندم ولی اینطور نبود و سطح طنز آنچنانی نداشت
گرچه بعضی جاها لبخند به لب آدم میاره :)
خودم بیشتر توصیفات نویسنده رو دوست داشتم تا ماجراها و جریانات داستان رو و بعضی داستان ها هم کمی اغراق آمیز بودن
در کل کتاب بدی نبود ولی جذب نشدم جلدهای بعدیش رو بخونم
      

        اولین کتاب ژانر کارآگاهی بود که خوندم و مگه میتونستم بذارمش زمین؟🤦‍♀️😄 توی چند ساعت به قدری تند تند این ۳۰۰ صفحه رو خوندم که تا حالا هیچ کتابی رو اینطوری نخونده بودم! (البته چند صفحه رو هم گاهی رد می‌کردم)
با این وجود فیلم های این ژانر رو به کتابش ترجیح میدم چون کتاب ها قدیمی ان (دهه ۱۹۷۰) و بعضی جاها تصویرسازی خوبی رو به آدم نمیدن
(مثل انیمه "پوآرو و مارپل" که داستان های آگاتا کریستی رو شامل میشه)
خود کتاب هم داستان خوبی داشت و تو رو همراه می‌کرد و البته حدس زدن قاتل هم کار سختی نبود