طنز خوبی دارد و محتوای خوبی
 هنر طنز همینه که با سالم بودن محتوا بخنداند .
        

          سبک پرداختن به موضوع جالب و دوست داشتنی بود.
احتمالا قسمت پرداختن به موضوع فلسفه کمی خسته کننده و نا آشنا و ثقیل باشه.
پیشنهاد میکنم جاهایی که ایستایی و عدم میل به ادامه ایجاد می‌کند را رها کنیم و ادامه دهیم
چون در کل امید و باور ایجاد می کند.

        

          این اولین کتابی بود که من از مشاهیر خندان خواندم.پیشنهاد می کنم یک بار این کتاب های با نمک رو بخونید.
        

          زندگینامه ابوعلی سینا با زبانی طنز و تصویرسازی های جذاب برای نوجوانان
        

          عالی بود... چقدر خوب می‌شد اگر زندگی‌نامه همه مشاهیر به همین شیرینی  برای نوجوانان نوشته می‌شد.
        

          کتاب خوبیه
علاوه بر طنز بودن محتوا سالم و خوبی برای بچه ها و نو جوونا داره و برای هدیه به بچه ها خوبه و میتونه بچه هارو به کتاب خوندن دعوت کنه...
تنها نکته ایش ک بنظر من یکم میتونست بهتر باشه اینه ک کتاب با زبان آمیانه هست...برای جنبه طنز مناسبه اما ممکنه برای بچه ها خیلی مناسب نباشه از این نظر ک ممکنه بچه ها دچار اشتباه بشن و توی انشاء اشتباهاً از کلمات آمیانه استفاده کنن ک خیلی هم مشکل خاصی نیست....
در کل خیلی کتاب خوبیه....
        

          مجموعه مشاهیر خندان را برای اولین بار در نمایشگاه کتاب دیدم و هنر و خلاقیت نویسنده، تصویرگر و  دغدغه مندی واحد کودک و نوجوان نشر مبتکران (میچکا) را تحسین کردم.
تصویرگری جالب، متن های ساده و روان و بامزه، بیان نکات برجسته زندگی دانشمندان بزرگ در حجمی کم و آشنایی با آثار نوشته و نانوشته آنها از ویژگی های مثبت کتاب است. با اینکه کتاب متن ساده و روانی دارد ولی بعضا مفاهیم قابل بحثی در قالب همین متن ساده به مخاطب عرضه شده که شاید خیلی برای سنین ۹ یا ۱۰ سال جذاب نباشد. به نظرم ۱۱، ۱۲ ساله ها به بالا با این مجموعه بیشتر ارتباط بگیرند.
یکی دو نکته هنگام مطالعه کتاب به چشمم  آمد که در اینجا می گویم:

۱. در صفحات ۵۰ و ۵۱ درباره اشتیاق به حضور ابو ریحان بیرونی در دربار سلطان محمود غزنوی صحبت شده و همین طور از اکراه ابوعلی سینا؛ این اشتیاق  به حضور از جانب ابوریحان بیرونی ظاهرا محل تردید است. حتی بعضی، از جملات نوشته شده در مقدمه کتاب "تحدید نهایات الاماکن" این حضور را بر خلاف میل ابوریحان و به اجبار سلطان محمود دانسته اند.
۲. طنز کتاب را در کل دوست داشتم. بی ادبی و تو هین و مسخره کردن برای خنداندن، جایی از کتاب به نظرم نیامد ولی  در بعضی صفحات هم عباراتی بیان شده بود که فکر می کنم بودن یا نبودنش تاثیری بر طنز ماجرا نداشت مانند بعضی عبارات در معرفی مطب ابو علی سینا در صفحه ۵۷ کتاب.

این کتاب را به مثبت ۱۱، ۱۲ ساله هایی که دوست دارند در زمانی کوتاه، با لبخندی بر لب و بدور از تکلف معمول زندگینامه های مرسوم، این مشاهیر را بشناسند، توصیه می کنم.
        

          خیلی مطالب مفیدی داشت .نویسنده این مطالب را طوری در داستان اورده که خواندنی شود !