“My smell. Do I smell like . . . ?” “Mine.” It’s a rumble in his throat. “You smell like you’re mine, Misery.”

هر چیزی که من شدم به خاطر اونه. بیگ بنگ من بود.

سم باور نداشت بدنش می‌توانست چیزی به جز درد را احساس کند؛ برای همین مثل بقیه‌ی آدم‌های عادی لذت‌جویی نمی‌کرد. سم فقط زمانی از ته دل خوشحال می‌شد که مجبور نبود راجع به بدنش فکر کند... وقتی می‌توانست فراموش کند که اصلاً بدنی دارد.

اگر سیدی او را نمی‌شناخت، آن‌وقت هیچ‌کس دیگر او را نمی‌شناخت و انگار اصلا وجود خارجی نداشت.

برگرد سر کار. از زمان آزادی که شکست بهت میده، نهایت استفاده رو ببر. به خودت یادآوری کن که هیچکس به تو توجهی نداره و الان بهترین فرصت برای توئه که بشینی پشت کامپیوترت و یه بازی دیگه بسازی. دوباره تلاش کن. این بار بهتر شکست می‌خوری.