بریدۀ کتاب

سم باور نداشت بدنش می‌توانست چیزی به جز درد را احساس کند؛ برای همین مثل بقیه‌ی آدم‌های عادی لذت‌جویی نمی‌کرد. سم فقط زمانی از ته دل خوشحال می‌شد که مجبور نبود راجع به بدنش فکر کند... وقتی می‌توانست فراموش کند که اصلاً بدنی دارد.