نظر من تا الان این بوده که هر عقیده‌ای می‌تونه با درک کردن وضعیت فرد معتقد و نگاه از دیدگاه او محترم هم باشه ولی این محدوده فقط تا وقتی دوام داره که فرد به اظهار عقاید خودش به صورت معمولی اکتفا کنه و سعی در متقاعد کردن بقیه به هم‌عقیده بودن با خودش نداشته باشه 
اولین کتابی بود که از این نویسنده خوندم و ظاهراً در ایران کتاب‌های قبلی نویسنده طرفدار‌های زیادی داره و این یکی کمتر بهش توجه شده که دست بر تقدیر با این کتاب شروع کردم این فرد رو.
همون‌طور که ابتدا گفتم به نظر نویسنده در فضای نازک بین این دو حالت ابراز عقاید حرکت می‌کنه و به اصطلاح بازی بازی می‌کنه که خب ترکیبی از تفکرات روانشناسان و فیلسوفان مختلف منشأ این‌ها هستند از جمله نیچه و.... 
نویسنده برای هر شخصیت، ذهنیت کلی در نظر گرفته که ویژگی شخصیت‌ اون هاست و متأسفانه گاهی شخصیت‌ها به هم پرش می‌کنند و دیالوگی رو می‌گن که انگار دیالوگ اون یکی بوده که برای من عجیب بود 
در پایان باید بگم نمی‌دونم این اندازه اشاره به جزییات و اصطلاحات مختلف رو نویسنده صرفا برای تصویرسازی بهتر به کار برده یا نشخوار عقایدی که باید در صفحات محدود جا می‌شده که امیدوارم هدف همون اولی باشه
      

        شرح حال ملک و ملت‌ها 
از دو حالت قدم برون ننهاد
یا که بی‌داد بعد آشوبی
یا که آشوب بعد استبداد

نمی‌دونم چرا ولی خواستم در اول این متن از آخرین ابیات کتاب استفاده کنم که خالی از لطف نیست(این مسئله چیزی را برای شما فاش نمی‌کند) 
به طور کلی تصور ما اینه که مدرنیته در موارد زیادی در تقابل با مفاهیم کلاسیک و کهنه موجوده؛ به خصوص در کشور ما
اما کمتر کسی توجه می‌کنه که تعاملات و موارد کنونی در ادامه و سیر موارد کلاسیک قرار داره که اگرچه به طور اساسی با دو مورد کاملا متفاوت روبرو هستیم اما قطعا در به وجود اومدن چیزی که در دوران جدید ما با اون روبرو هستیم تاثیر عمیق میراث گذشتگان ما در تمامی موارد مشهوده
در این کتاب طنز نو و امروزی ترکیب یکدستی خورده با گلستان سعدی و حکایات اون حداقل در شیوه نگارش(البته همون‌طور که در مقدمه کتاب هم توسط دکتر همایون کاتوزیان گفته شده، ما شاهد تغییر حکایات گلستان به دغدغه‌ها و موارد مدرن هستیم) مطابق با گلستان پیش رفته است. مطمئنن رعایت یک توازن مداوم در مطلب کار سختیه به خصوص که همون‌طور که در مدت اخیر شاهد بودیم، کمدی به سمت بی محتوایی و محتوازدگی کشیده شده.
این توازن تا حد معقولی در کتاب رعایت شده و شاید ایراد خردی که بشه از کتاب گرفت شاید واژه‌نامه اون باشه که به نظرم جا داشت جامع‌تر باشه برای مخاطب عام(دلیل کسر یک ستاره از اثر این ایراد کوچیک نیست) 
ممنون از اینکه وقت گذاشتید و این یادداشت رو مطالعه کردید.
      

        واقعا نمی‌دونم چجوری ذوقی رو که با خوندن این کتاب دارم رو توصیف کنم. تقریباً همه المان ‌های یه کتاب خوب رو داره. می‌تونم بگم ازش لذت بردم به خصوص اینکه از قبل با فردریک بکمن و علاقش به ایرانی‌ها آشنایی داشتم. به هر حال با پایان کتاب نمی‌دونستم بخندم یا گریه کنم اما در نهایت متوجه شدم چند دقیقه است لبخند به لب دارم. می‌تونم بگم از ترجمه هم راضی بودم و ارزش خوندن و لذت بردن رو داره.
      

        واقعیت اینه که انتظار زیادی از کتاب داشتم و همیشه انتظار بالا از چیزی حتی اگه نتیجه مطلوب باشه آدم رو راضی نمی‌کنه. شخصیت اول داستان نابیناست و این موضوع به اضافه شدن جزئیات مفید و ملموس کننده فضا در کتاب کمک کرده. نقل قول ها و توضیحات جالبی درباره شیخ الرئیس بوعلی سینا داشت که من چون خیلی به این موضوع علاقه دارم لذت بردم و جوری که نویسنده کتاب رو با کلمات آراسته بود انتظار داشتم هر چقدر داستان جلوتر می‌ره ماجرا جذاب تر و  پرکشش تر بشه ولی از یه مقطعی به سمت پایان کتاب بخشی از پایان تقریبا قابل حدس شده بود ولی اصلا به اون صورت با شکوه نبود که ازش انتظار داشتم
      

        از صفحات ابتدایی کتاب مشخص بود کتاب قراره به شدت گیرا باشه . کلمات خیلی زیبا کنار هم قرار گرفت و به لطف مترجم این توازن به خوبی رعایت شده شاید فضا در ابتدا کودکانه به نظر بیاد ولی این تصور اشتباه بزرگی درباره این کتابه.
      

        کتاب جذاب جدید به سمت قشر خاصی از استعمارگران می ره. کسایی که شاید با دیدن ظاهرشون تصور نیت تاریک اون ها حتی به ذهن بداندیش ترین انسان آزاده هم نرسه.چیزی که توی این جلد بیشتر مورد توجه بود ورود ایران به عرصه استعمار بود. برام جالب بود که حتی کشیش هایی که به ایران می اومدن در سطحی که به کشور های دیگه می رفتن نبودن و چقدر توی تاریخ این سرزمین، از تصمیمات شاهان گرفته تا اسم و رسم افراد رو کنترل می کردند. در کل جلد جذابی بود

امیدوارم لذت ببريد
      

        ایده‌ی کتاب مثل کتاب اول خوبه ولی خیلی خوب پرداخته نشده. همون طور که از اسم کتاب مشخصه نویسنده دنبال یه هدفه: روشن کردن حقیقت. روند ابتدایی کتاب یکم کند پیش می‌ره و گاهی کسل کننده می‌شه. به تدریج و با جلورفتن شور و هیجانی که ایجاد می‌کنه ترغیب به خواندن و ادامه دادن کتاب بیشتر می‌شه. در کل از نگارش کتاب می‌شه تازه کار بودن نویسنده رو تشخیص داد.۱. هم اینکه از نوجوان شروع کرده.۲. عبارات و اصطلاحات تکراری زیادی وجود داره که چندین بار تکرار می‌شه جوری که انگار نویسنده اینا رو حفظ کرده و می‌خواد به ما ثابت کنه. ۳. ذهنیت نویسنده واضح و قابل حدسه: یه حادثه و پرش زمانی به عقب و  جلو برای تقویت رخداد؛ اما در کل نمی‌شه گفت کتاب ضعیفیه. به هر حال جذابیت های خودش رو داره
      

        کتاب شطرنج با ماشین قیامت، یه کتاب با ایده جذاب و وسوسه کننده، پر کشش و هیجان انگیزه. شخصیت های کتاب که همگی نماد هایی از گروه ها و تفکرات مختلف هستن و همچنین نگاهی نو به همه مسائلی قبلاً بحث ها و شیوه های یکسانی ازشون شنیدیم، در عین پایبندی به اعتقادات سبب می‌شه رمان بیشتر و بیشتر جذاب بشه. شرایط هیجان انگیز جنگی که به واسطه تجربه احمدزاده به وجود اومده و شوخی های گاه و بی گاه و مناسب لحظات، فضا و حال و هوای مدنظر نویسنده رو بهتر در ذهن خواننده پدید میاره و انسجام می‌بخشه. تصویرسازی عالی از شرایط و تقابل بین کنش های ذهنی شخصیت اصلی به داستان روح تازه‌ای می‌ده و لذت و غرق شدگی در داستان رو بیشتر می‌کنه. امیدوارم شما هم لذت ببرید.
      

        کتاب با ایده جذابی شروع می‌شه و به پایان می‌رسه. معمولا من خیلی نگران و حساسم که داستان کتاب لو نره ولی این بار تجربه کاملاً متفاوتی بود. تو این کتاب خواننده آخر داستان رو می‌دونه، این بار نیومده ببینه کشمکش قهرمان در آخر داستان به کجا می‌رسه. اومده ببینه قبل از افتادن اون اتفاق، یه آدم چجوری می‌تونه زندگی کنه. چطوری می‌تونه تغییر کنه؛ حسرت های زیادی داشته باشه ولی باهاشون کنار بیاد و جای حسرت خوردن سعی کنه شرایط رو تغییر بده. چطور از بودن با بقیه لذت ببره، دوست خوب پیدا کنه و حتی در لحظات آخر، خاطره بسازه. این خیلی مهمه. امیدوارم همه از کتاب لذت ببرید.
      

        محسن، پسری که در حال دست و پنجه نرم کردم با شرایط خانوادگی و زمانه خودشه، لحظه‌های شیرین، ملموس و قابل درکی رو پدید می‌آره. قابل درک بودن کتاب یکی از نقاط قوت این کتابه. کلی لحظه های خنده دار و تیکه های بانمک و شخصیت پردازی مناسب به غرق شدن در کتاب و لذت بردن از اون کمک می‌کنه.
      

        داستان های بسیار زیبا و طنز از دوران دفاع مقدس مقدس را داشت،وی با بیان ساده و شیوا و بسیار لذت بردم
      

        کتابی روون، با ترجمه خوب، دارای قابلیت قرار گرفتن در شرایط شخصیت داستان که علاوه بر فراهم آوردن حس ترس، به جزئیاتی مانند صدای در و کف ساختمون قدیمی هم توجه شده. کلی سوال توی ذهن آدم به وجود میاره و دلت می‌خواد پشت سر هم و بدون زمین گذاشتن کتاب ازش لذت ببری.
      

        نویسنده کتاب، جی.کی. رولینگ نویسنده‌ی شناخته شده‌‌ی مجموعه هری‌پاتر کار خودش رو به خوبی انجام داده و موضوعی نو را بیان می‌کند. ترس های ایجاد شده‌ی بی‌مورد در پل افراد، دوستی، اتحاد و... از جمله مسائلیست که نویسنده به اون توجه کرده. طبق گفته نویسنده در مقدمه کتاب، این کتاب در ابتدا برای فرزندانش در سنین کودکی گفته شده و برای کودکان نوشته شده. لازمه دو تا نکته رو بگم: ۱. این کتاب مناسب نوجوانان است، نه کودکان! توضیحات بیشتری نیاز نیست تا خودتون کتاب رو مطالعه کنید. ۲. در مورد ترجمه باید بگم ترجمه خوب و روون بود اما مواقعی کلماتی دیده می‌شد که حتی برای نوجوانان سنگین و ناآشنا بود اما در کل ترجمه خوب بود.
      

        کتاب به شدت جذاب و گیرایی بود با ترجمه روان و زیبا که میتونست آدم رو چندین ساعت سرگرم بکنه. خودم گاهی وقت ها که کتاب رو میخوندم اصلا متوجه گذر زمان نمی شدم و در کشش داستان غرق می شدم. یه عده از دوستان به جزئیات زیاد کتاب اشاره کرده بودن و اون رو جزو ویژگی های منفی اثر لحاظ کرده بودن ولی من می‌خوام بگم کاملا برعکس؛ این مهارت نویسنده رو نشون میداد که با این جزئیات شرایطی رو فراهم کرده بود که خواننده احساس نزدیک تری به داستان بکنه و به اون تصویری که نویسنده در ذهنش داره نزدیک تر بشه.
      

        داستان بسیار ساده و خودمانی، با مردمی ساده و خودمانی! بعضی جاها عمیق میشد شرایط رو درک کرد در کل همه آثار آقای مرادی کرمانی تعریف دارن