یادداشت ایمان دانشی

        نظر من تا الان این بوده که هر عقیده‌ای می‌تونه با درک کردن وضعیت فرد معتقد و نگاه از دیدگاه او محترم هم باشه ولی این محدوده فقط تا وقتی دوام داره که فرد به اظهار عقاید خودش به صورت معمولی اکتفا کنه و سعی در متقاعد کردن بقیه به هم‌عقیده بودن با خودش نداشته باشه 
اولین کتابی بود که از این نویسنده خوندم و ظاهراً در ایران کتاب‌های قبلی نویسنده طرفدار‌های زیادی داره و این یکی کمتر بهش توجه شده که دست بر تقدیر با این کتاب شروع کردم این فرد رو.
همون‌طور که ابتدا گفتم به نظر نویسنده در فضای نازک بین این دو حالت ابراز عقاید حرکت می‌کنه و به اصطلاح بازی بازی می‌کنه که خب ترکیبی از تفکرات روانشناسان و فیلسوفان مختلف منشأ این‌ها هستند از جمله نیچه و.... 
نویسنده برای هر شخصیت، ذهنیت کلی در نظر گرفته که ویژگی شخصیت‌ اون هاست و متأسفانه گاهی شخصیت‌ها به هم پرش می‌کنند و دیالوگی رو می‌گن که انگار دیالوگ اون یکی بوده که برای من عجیب بود 
در پایان باید بگم نمی‌دونم این اندازه اشاره به جزییات و اصطلاحات مختلف رو نویسنده صرفا برای تصویرسازی بهتر به کار برده یا نشخوار عقایدی که باید در صفحات محدود جا می‌شده که امیدوارم هدف همون اولی باشه