بعضی کتابا هستن انقدر معروف میشن که باعث میشن توقعت از کتاب خیلی بالا بره  و موقع خوندن اون کتاب ببینی که نه اونقدرام خفن نیست
از اون موقعی که این قضیه رو متوجه شدم کمتر سعی کردم به نظرات دیگران و علی الخصوص فضای مجازی زرد😅(البته چیزای خوبش رو در کنار نگذاریم) توجه کنم.
این کتاب از اسمش پیداست میاد در مورد آدم هایی صحبت میکنه که سمی هستند.
ولی خیلی دیدگاه درستی نداره به نظرم 
چون یه چیزی که هست من به عنوان مخاطب دوست دارم یک کتابی رو بخونم که حالم رو خوب کنه نه این که نسبت به واقعیات منو زده کنه.
میومد از آدم هایی که غیبت میکنند باعنوان آدم های سمی یاد میبرد و هر چی ویژگی منفی بود بهشون نسبت میداد(بی اعتماد به نفس.حسود.بدبخت حالا این ویژگی های خوبیه که گفتم خیلی کلمات بدی استفاده میشد و اصلا به نظرم دیدگاه درستی نداشت در رابطه با افراد صرفا الکی ۱۰ تا ۲۰ تا برچسب میچسبوند که بگه آره اینا آدمای بدی هستن.و تنها کسی که به نظر خودش خوب بود خودش بود یعنی میگفت من فلانی رو دیدم اینجوری بود ولش کردم حسی که موقع خوندنش داشتم همچین چیزی بود: باشه همه بدن تو خوبی!)
در کل فقط از قسمت راهکار هاش خیلی میتونید استفاده خوبی بکنید 
راهکار هاش واقعا چیز جالبی بود که خودمم دارم استفاده میکنمشون😅
به طور کلی بخوام بگم
نخونیدش😊

          

            نه زیاد هیجان انگیز بود
نه مکالمه کاراکتر ها چیز بخصوصی داشت
که خب تعجبی هم نداره اکثر کتابایی این روزا معروف میشن همینطوری سطحی هستن