به نام او...
اولین کتاب جنایی و اولین اثری که از این نویسنده و مترجم مطالعه کردم، زن همسایه بود.
به نظرم خیلی جالب بود و تا آخرین لحظات نظرم درباره ی دزد بچه،  مدام تغییر میکرد.
مشتاق شدم دو اثر دیگر رو نیز حتما مطالعه کنم.
        

          توصیه می‌کنم حتما بخوانید
هم برای اینکه با کتاب آشنا بشید! هم با دلیل کتاب خواندن! هم با کتاب‌های خوبی که می‌شود خواند
آن هم نه یک بار و نه دو بار
بعد از هر ۲۰ کتابی که خوانده می‌شود می‌ارزد که این کتاب خوانده شود!
دوستانی که شناختی از ایشون ندارند دو برابر توصیه می‌کنم کتاب را بخوانید.
        

          آقای شاملو با نوشتن این نامه ها منو رقیق کرد. :))
پیشنهاد میکنم بخونید.
        

          فرقی نمی کند، «مجنون» باشد و «لیلی»، «خسرو» باشد و «شیرین»، «گل محمد» باشد و «مارال» ... یا «شاملو» باشد و «آیدا»! 
«عشق»، سراسر شور و شیدایی است و ناز و نیاز، هجران و وصال دارد و رنج و شعف! امید دارد و نا امیدی! ... 
شاعر می کند، بی تاب می کند، گم می کند، اسیر می کند... 

زیبایی معشوق، تنها به چشم عاشق وصف کردنی می شود و بی نهایت!  و «عشق» مایه ی غرور و سربلندی می شود نه سرافکندگی و شرم! 
درست آنجا که شاملو خطالب به آیدا در نامه اش می گوید : 
«یک بار به تو گفتم که عشق، شاهراه بزرگ انسانیت است... پس در میان مرزهای عشق، هیچ چیز پست، هیچ چیز حقیر، هیچ چیز شرم آور راه ندارد... 
دوست داشتن، چه زیبا، چه پرشکوه، چه انسانی است!» 

در کتاب «مثل خون در رگ های من»، مکاتبات عاشقانه ی شاملو، نویسنده، روزنامه نگار و از تاثیرگذارترین شاعران مدرن ایران با آیدا سرکیسیان، همسرش را می خوانیم. این مکاتبات نامه های معمولی یک عاشق به معشوق نیستند ...وصف تمام و کمال از معشوق و نیاز عاشق به اوست... توصیه می شود برای اینکه اندکی از ملال این روزها فارغ شوید، روایت عاشقیِ ناب شاملو و آیدا را بخوانید و لذتش را ببرید. 

«حالا دیگر زندگی من، چیزی جز تو نیست»
«حالا دیگر این نفسی که می کشم، جز تو نیست»
«حالا دیگر شعر من، فکر من، تصور من، چیزی جز تو نیست»

«آیدای خوب من ...
معنی «با تو بودن» برای من «به سلطنت رسیدن» است... چقدر در کنار تو مغرورم!
به من نگاه کن که چه تنها و خسته بودم، و حالا به برکت قلب تو که کنار قلب من می تپد؛ چه شاد و چه نیرومندم! ...»
        

          یک عشق جاودانه، فرقی ندارد از دل شاهنامه بیرون آمده باشد، حکایت نظامی باشد، از دل همین قرن اطلاعات باشد، یا از دل روزهای غریب، یک عشق به هر صورت که باشد، زیبایی ش ، معنایش، غمش، رنجش، هرجا که باشد، طعم شیرینش زیر دهان انسان حس می‌شود... و من هنگام خواندن سطر سطر این کتاب، مثل "یک عاشقانه آرام" لبریز از احساس و شعف و تفکر و تعقل شدم... 
و ای خدای عشق، تویی معدن این همه زیبایی
        

          امروز بیشتر از دیروز دوستت می‌دارم و فردا بیشتر از امروز. و این، ضعف من نیست: قدرت تو است!
        

          نه به این کتاب بلکه به این عشقِ زیبا ۵ ستاره میدم.
        

          شاملو قبل از آشنایی با آیدا قصد خودکشی داشته ولی بعد از آشنایی با او و تجربه‌ی عشق مینویسه: (آیدا فسخِ عزیمتِ جاودانه بود)
خوندن این کتاب هیچ بار علمی ای برای شما نداره و احتمالا باعث میشه به این میزان محبتی که توی نامه ها جریان داره حسادت کنید...‌خلاصه عشق از این کتاب چکه می‌کنه!
        

          با خوندن این کتاب واقعا دلم میخواد یکی مثل شاملو عاشقم بشه >>> 🫀
        

          🌷نوشته های این کتاب را باید در وقت خالی در عصر، با منظره ی طبیعت خواند،فارغ از دنیای آدمها و فضای مجازی
شما گوشی به دست بخوان و جملات زیبا را از روی کتاب بنویس، یکسال بعد کتاب برایتان هیچ ارزشی نخواهد داشت.
از کتاب‌ها لذت ببریم
        

          توی هر نامه میفهمیدم هر روز هر روز عشق شاملو به آیدا بیشتر می‌شود و می شد حس عشق را درک کرد عشق ترکیبی  ،دوست داشتن های بیش ازحد، نگرانی ها و حتی بر عکس آرامش هاو.... 
من وقتی که اولین نامه را خواندم اینقدر ذوق و شوق داشتم و خوشحال بودم که انگار آيدا هستم کتاب را نمی‌توانستم زمین بگذارم:)
        

          نامه هایی پر از احساس و شوریدگی و عشق.... 
و خانه ای که در آن محبت، پاداش اعتماد  است.
        

          عاشقانه‌های احمد و آیدا؛ نامه‌هایی که احساسات احمد شاملو را بازگو می‌کند
کتاب «مثل خون در رگ‌های من» را ورقی که بزنیم به فهرستی می‌رسیم که بیست نامه را نشان می‌دهد، هر نامه اسم و تاریخ خود را دارد. اسم نامه‌ها جذاب و محبت‌آمیز است و ما را به پیش‌روی در کتاب، می‌کشاند. نام‌هایی مثل: 
آیدا، امید و شیشۀ عمرم..   
آیدا، تپش‌های قلبم..  
آیدای خوب من..  
آیدا، خدا و مذهب من..
نامه‌های شاملو به آیدا، بسیار روح‌نواز شکل گرفته. شیرینی واژه‌های شاملو خواننده را غرق احساس می‌کند. فضای کتاب، افکار، احساسات، ذهن و قلب شاملو را نشان می‌دهد و البته اشاره‌هایی هم به بعضی مسائل سیاسی و ادبی روز می‌کند. نامه‌های مثل خون در رگ‌های من، در واقع ما، را به بخشی از زندگی و درون شاملو می‌برد. در سال‌های چهل تا پنجاه.
در انتهای کتاب تصویر هفده‌ نامه با دست‌خط خود شاملو آورده شده است.
«نمی‌دانم. نمی‌دانم این «بدترین شب‌ها» را شروع کرده‌ام یا دارم شروع می‌کنم. اما، به هر تقدیر، این ساعات تاریک و بی‌امید، این روزهایی که دست کم، اگر هیچ موفقیت دیگری درش نبود، اینش بود که به امید دیدار تو شروع می‌شد و حتی اگر هم در آخرین ساعات شب با نومیدی کامل، مثل دفتری بر هم نهاده می‌شد، باز این امید که فردا بتوانم ببینمت زنده نگهم می‌داشت، می‌دانی؟ از فردا صبح، دیگر این امید را هم از دست خواهم داد. امید بزرگی بود که اقلاً روزی یک بار تو را ببینم. اقلاً این امید به من نیروی آن را می‌داد که صورتم را بتراشم و از قبر خودم خارج بشوم برای آن که آفتاب وجود تو به جسم رطوبت کشیدۀ من بتابد. می‌دانستم که آیدای من امید و حرارت و آفتاب زندگی من با لبخندش در انتظار من است.»
ما یک روز یا چند روز این کتاب را می‌خوانیم، اما احمد و آیدا یک عمر این کتاب را زندگی کرده‌اند. مثل «خون در رگهای من» خواننده را عاشق می‌کند. مثل خون در رگهای من، گوشزد خوبی به کسانی است که اعتقاد دارند عشق بعد از ازدواج از تب و تاب می‌افتد و پس از آن زندگی یکنواخت می‌شود.آن‌ها نمی‌دانند که می‌توان عاشق بود، ازدواج کرد، و عاشق ماند. شاملو با اینکه قبل از آیدا هم تجربۀ ازدواج داشته اما تجربه ‌عشق و انتخاب درست را بعد از آیدا به دست آورد. 
روزی که من تو را از دیروز کمتر دوست داشته باشم، آن روز آفتاب طلوع نخواهد کرد.

        

          کتاب قشنگی بود. یه عالمه نامه ی عاشقانه. اما واقعاً به گفته‌ی یکی از دوستان وقتی داشتم میخوندمش حس کردم به زندگی یه نفر دیگه ای که الان دیگه دستش از دنیا کوتاست سرک کشیدم.
        

          یک ستاره را نمی‌دهم، بخاطر خصوصی بودنش.
موقع خواندنشان، حس می‌کردم که گنجه کسی را باز کرده‌ام و دارم ارزشمندترین گنجینه‌هایش را، آن‌ها که اشکش را جاری کرده‌اند یا قلبش را به تپش انداخته‌اند را، همینطور مثل کتاب، می‌خوانم و پیش می‌روم. پشت سر هم. انگار نه انگار که بین دو تایش ممکن است سالی فاصله افتاده باشد و من با چند دقیقه فاصله می‌خوانم...
«این واقعیت آن قدر عظیم است که به افسانه می‌ماند.» ...
        

          نمیشه گفت کتاب فوق العاده ایه ولی سرگرم کننده و خوبه و آدم رو غافلگیر می‌کنه اگه این مدل کتاب ها یعنی جنایی و معمایی رو دوست داشته باشین از خوندنش پشیمون نمیشین
        

          از وسط کتاب که حدس زدم و تشخیص دادم 
گفتم بقیه صفحات رو چجوری میخواد جمعش کنه 
تا اینکه به آخرین صفحه سوپرایز دیگری رقم زد
        

          داستانی جذاب و هیجان انگیز که نویسنده تا لحظه آخر شما رو شگفت زده می‌کنه...
خیلی سریع کتاب رو به پایان بردم و حقیقتا لذت بردم