در دل تراژدی‌های جاودان یونان، مده‌آ از اوریپید، همچون آتشی می‌درخشد که نه تنها صحنه را، بلکه جان مخاطب را نیز می‌سوزاند. مده‌آ، زنِ شرق، جادوگرِ تبعیدی، عاشق شده، به تجسمی از خشمِ مقدس و انتقامِ بی‌رحمانه بدل می‌شود؛ اما آیا او هیولاست یا قربانی تمدنی مردسالار؟

مده‌آ، در میان اندیشه‌های فلسفی یونان، آینه‌ای‌ست برای نگریستن به تاریک‌ترین زوایای روان بشر. عشق‌اش – نه از جنس عقلانیِ یونانی، که از جنس سوزان و اسطوره‌ای شرق – در برخورد با عقلانیت سرد جیسون، فرو می‌پاشد. این زن، همسر خیانت‌دیده‌ای‌ست که فرزندان خود را نه از روی جنون، بلکه از درون منطقی تراژیک قربانی می‌کند؛ زیرا در جهانی که مردان قانون می‌نویسند، زن برای شنیده شدن باید قانون را بسوزاند.

نمایش، پرده از جامعه‌ای برمی‌دارد که در آن زنان، ابزار قدرت سیاسی مردان‌اند. اوریپید، با شهامتی بی‌سابقه در قرن پنجم پیش از میلاد، زن را از حاشیه به مرکز صحنه می‌آورد؛ آن‌چنان که فلسفه‌اش، نقدی‌ست رادیکال بر ساختارهای جنسیتی و هنجارهای زناشویی. مده‌آ، نه تنها از شوهرش که از تمدنی که او را «بیگانه» خوانده نیز انتقام می‌گیرد.

درون‌مایه‌ی تاریخی این اثر، بازتاب دوران گذار آتن است: عصری که در آن، شکاف میان سنت و خرد، آزادی و قانون، عشق و عقل، به کشاکشی دردناک بدل شده. جیسون، نماد غربِ سلطه‌گر است؛ مردی که با نقاب عقل و مصلحت، احساس را به مسلخ می‌برد. مده‌آ، اما شرقی است: پرشور، رازآلود، و در نهایت، ویرانگر.

در پس ظاهر یک انتقام شخصی، مده‌آ از قدرتِ زبان و خرد زنانه پرده برمی‌دارد؛ او با کلمات می‌کُشد، با جادو نمی‌کُشد. فلسفه در اینجا، به ساحت اخلاق پای می‌گذارد: آیا انتقام، در پاسخ به خیانت مشروع است؟ آیا عدالت را باید از دل قانون جُست، یا آن را باید ساخت؟ پاسخ اوریپید، در تضادها نهفته است.

این اثر، همچنان پس از سده‌ها، آینه‌ای‌ست برای جوامعی که در آن‌ها صداهای فراموش‌شده در خاموشیِ قانون، فریاد می‌کشند.
      

        معرفی کتاب «چیزهای کوچکی مثل این‌ها»

داستان «چیزهای کوچکی مثل این‌ها» روایتی ساده اما عمیق از روزهای پایانی سال، در آستانه کریسمس است. در مرکز این روایت، مردی زحمتکش قرار دارد که زندگی‌اش در کار و تلاش روزانه خلاصه شده است.
مردی که نه‌تنها بار مسئولیت خانواده‌اش را بر دوش دارد، بلکه با قلبی مهربان، دست یاری که به سوی  او دراز می‌کنند را بی جواب نمی‌گذارد.

او پدری دغدغه‌مند است، نگران آینده دخترانش که در همسایگی صومعه‌ای درس می‌خوانند؛ صومعه‌ای که پناهگاه دختران بی‌سرپناه است. اما زندگی، حتی در ساده‌ترین و معمولی‌ترین شکل خود، سرشار از لحظاتی است که آدمی را به تفکر وامی‌دارد. افکار و اخلاقیات این مرد، او را در مسیری قرار می‌دهد که با حقیقت‌هایی تلخ و پرسش‌هایی بنیادین روبه‌رو شود.

این کتاب، در دل داستانی موجز و تأمل‌برانگیز، تصویری از زندگی روزمره را به نمایش می‌گذارد و مخاطب را با این پرسش روبه‌رو می‌کند: «یک زندگی معمولی، حقیقتاً چگونه است؟» در پس روایت، اشاراتی به سرنوشت زنانی که در چنین مراکزی نگه‌داری می‌شوند، دیده می‌شود.
زنانی که شاید زندگی‌شان در سایه مانده، اما داستانشان ناگفته نخواهد ماند.گفتنیست که کلر کیگن ایرلندی را با آنتوان چخوف مقایسه می‌کنند.
همچنین حین جستجو برای عکس جلد، متوجه شدم که فیلمی هم با همین نام ساخته شده که الهام گرفته شده از همین کتاب است.

فیلمی با بازی کیلیان مورفی که سکانس‌هایی از این فیلم ترند شده بود.
      

        داستان مینا، زنی گوشه گیر ، با روحیات متفاوت و حساس که به حسب اتفاقاتی پرنده ای را می یابد و در یقه ی خود  او را نگه میدارد... پرنده ای که هم مایه عذاب و هم مایه شادمانی اوست...
از آنجایی که شوهر مینا از پرنده ها متنفر است، باعث می شود که مینا تمام حواس خود را به نگه داری پنهانی از این پرنده متمرکز کند و این امر باعث اتفاقاتی در زندگی او می شود.

داستان دارای تعلیق مناسب است و می توان در یک نشست کتاب را تمام کرد. 
همچنین کسائی فر به موضوعاتی چون زندگی زنان، رسم و رسومات ، مسائل زناشوی و روابط و ... در قالب این داستان پرداخته است
      

        کتاب "چنین گفت زرتشت" نوشته فردریش نیچه، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار فلسفی او است. این کتاب که به شکل یک رمان فلسفی نوشته شده، به طور نمادین داستان زرتشت، پیامبر باستانی ایرانی، را روایت می‌کند که به دنیای مدرن بازمی‌گردد تا پیام‌های جدیدی را برای انسان‌ها ارائه دهد.
اراده معطوف به قدرت: نیچه معتقد است که انگیزه اصلی انسان‌ها برای زندگی، اراده‌ای برای قدرت و برتری است. او این مفهوم را به عنوان یک نیروی بنیادی در تمام وجود و اعمال انسان‌ها می‌بیند.

ابر انسان (اوبرمنش): نیچه ایده‌ای از "ابر انسان" یا "اوبرمنش" را مطرح می‌کند که فردی است که از محدودیت‌ها و ارزش‌های اخلاقی مرسوم فراتر می‌رود و خود را به عنوان یک موجود برتر می‌سازد. این مفهوم با ایده‌ی خودشکوفایی و پیشرفت انسان ارتباط دارد.

مرگ خدا: نیچه اعلام می‌کند که "خدا مرده است". این بیان به معنای فروریختن نظام‌های مذهبی و اخلاقی سنتی است که به اعتقاد نیچه، دیگر در دنیای مدرن معتبر نیستند. او اعتقاد دارد که انسان‌ها باید خودشان ارزش‌ها و معانی جدیدی برای زندگی‌شان بیابند.

بازگشت جاودان: این ایده به معنای بازگشت ابدی همه چیز است. نیچه معتقد است که زندگی و وقایع آن به طور مکرر و بدون تغییر تکرار می‌شوند و انسان‌ها باید زندگی خود را به گونه‌ای زیبا و معنادار بسازند که اگر دوباره تکرار شد، باز هم ارزش زیستن داشته باشد.
بود و اعتقاد داشت که این نظام‌ها انسان را محدود کرده و از خودشکوفایی و پیشرفت او جلوگیری می‌کنند. نیچه معتقد بود که انسان باید از این محدودیت‌ها فراتر برود و ارزش‌ها و معانی جدیدی برای زندگی خود ایجاد کند.

نیچه به ایده اراده معطوف به قدرت به عنوان نیروی محرک اصلی زندگی انسان‌ها اعتقاد داشت و بر این باور بود که این اراده می‌تواند انسان‌ها را به سطوح بالاتری از وجود و شناخت برساند. مفهوم "ابر انسان" یا "اوبرمنش" نیز در همین راستا مطرح می‌شود که انسان باید به فراتر از خود برسد و موجودی برتر و مستقل شود.

ایده مرگ خدا نیز نشانگر نیاز به بازنگری و تجدیدنظر در ارزش‌ها و باورهای سنتی است. نیچه معتقد بود که با از بین رفتن نظام‌های مذهبی سنتی، انسان‌ها باید خودشان به دنبال خلق ارزش‌ها و معانی جدید باشند.

به طور کلی، فلسفه نیچه تاکید بر خودشکوفایی، استقلال، و ایجاد ارزش‌های جدید دارد و از انسان‌ها می‌خواهد که از محدودیت‌ها و ارزش‌های مرسوم فراتر رفته و به سطح بالاتری از وجود و شناخت برسند.
      

        کتاب با داستان های مختلف از افرادی می گوید که خلاف بر سیستم استاندارد سازی عمل کردند و تلاش می کند بگوید که برخلاف سیستم عمل کردن می تواند باعث پیشرفت شود.
      

        مثل همیشه، چیزی که از استاد دولت آبادی توقع می رود، اگر دوست دارید رنج و درد مردم روستایی را عمیقا درک کنید، این کتاب رواز دست ندید.
      

        طبیعتا چون از کارهای اول نوشتن هدایت هست،  اونقدرا قوی نیست(به نسبت سایر داستان هاش)  البته داستان مرگ رو دوست داشتم.
      

        روایتی کامل از زندگی شخصی متفاوت، مهجور در موسیقی ایران. 
شخصیتی دوست داشتنی و آموزنده.
      

        خلاصه:

کتاب "در باب حکمت زندگی" مجموعه‌ای از ایده‌ها و نظرات شوپنهاور درباره زندگی و چگونگی شاد زیستن است. شوپنهاور معتقد است که زندگی پر از رنج و سختی است و ریشه این رنج‌ها در میل و خواسته‌های انسان است. او راه رهایی از رنج را در "اراده معطوف به زندگی" و معنویات می‌داند.

نکات برجسته:

نگاهی بدیع و جسورانه به زندگی و رنج انسان
ارائه راهکارهایی برای رهایی از رنج و رسیدن به خوشبختی
لحنی طنز و گزنده که خواندن کتاب را جذاب می‌کند
ترجمه‌ای روان و قابل فهم
این کتاب برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به فلسفه و تفکر
کسانی که به دنبال معنای زندگی هستند
کسانی که در زندگی خود با رنج و سختی روبرو هستند
کسانی که به دنبال راهکارهایی برای شاد زیستن هستند
نقل قول:

"زندگی رنج است، و ریشه این رنج در میل و خواسته‌های انسان است."

آرتور شوپنهاور
      

        .
تماما مخصوص،  نوشته ی عباس معروفی،  نویسنده ی جلای وطن گفته در دهه ی هفتاد و ساکن برلین. 

داستانی تقریبا اتوبیوگرافی در پنجاه و دو فصل که در مورد عباس ایرانی،  دانشجوی پناهنده به آلمان است. 
او داستان خود را روایت میکند. 
نویسنده بصورت سینوسی داستان را پیش میبرد و راوی مدام بین حال و گذشته و موهومات ذهن خود در گذر است.(چیزی که از معروفی انتظار می رود) خیالات و گفته های ذهنی او و نگاه او به اتفاقات پیرامونش،  داستان تماما مخصوص را میسازد.
داستانی با مرز باریک بین خیال و واقعیت،  بین حیات و ممات و بین آنچه باید میبود و نیست! 

عباس ایرانی که تماما با خاطرات خود زندگی میکند و با اینکه از آنها رنج میکشد و ناخن بر زخم روح او میتراشند،  حاضر نیست از آنها دست بکشد. خاطراتی بین هرم عشقی زندگی اش و البته زندگی گذشته اش در ایران.... 

نماد هایی که در این داستان به وضوح دیده می شود: 
حسرت، تبعید، نژادپرستی و در نهایت مهمترین آنها تنهایی... 

کتاب متاسفانه در ایران چاپ نمی شود و کمیاب است این جلد نیز توسط نشر گردون در برلین که توسط خود عباس معروفی اداره می شود منتشر شده است.

آ.ا

۸ بهمن ٠٠

Merged review:

.
تماما مخصوص،  نوشته ی عباس معروفی،  نویسنده ی جلای وطن گفته در دهه ی هفتاد و ساکن برلین. 

داستانی تقریبا اتوبیوگرافی در پنجاه و دو فصل که در مورد عباس ایرانی،  دانشجوی پناهنده به آلمان است. 
او داستان خود را روایت میکند. 
نویسنده بصورت سینوسی داستان را پیش میبرد و راوی مدام بین حال و گذشته و موهومات ذهن خود در گذر است.(چیزی که از معروفی انتظار می رود) خیالات و گفته های ذهنی او و نگاه او به اتفاقات پیرامونش،  داستان تماما مخصوص را میسازد.
داستانی با مرز باریک بین خیال و واقعیت،  بین حیات و ممات و بین آنچه باید میبود و نیست! 

عباس ایرانی که تماما با خاطرات خود زندگی میکند و با اینکه از آنها رنج میکشد و ناخن بر زخم روح او میتراشند،  حاضر نیست از آنها دست بکشد. خاطراتی بین هرم عشقی زندگی اش و البته زندگی گذشته اش در ایران.... 

نماد هایی که در این داستان به وضوح دیده می شود: 
حسرت، تبعید، نژادپرستی و در نهایت مهمترین آنها تنهایی... 

کتاب متاسفانه در ایران چاپ نمی شود و کمیاب است این جلد نیز توسط نشر گردون در برلین که توسط خود عباس معروفی اداره می شود منتشر شده است.

آ.ا

۸ بهمن ٠٠
      

        داستان یه خونواده اشرافی رو به زوال
هوشنگ گلشیری به سبک سیال ذهن داستان ستم به زنان و فساد در دربار پادشاهی (زمانش رو من نفهمیدم )رو روایت می‌کنه.
داستان پر از پرش های زمانی و روایتی هست که این خاصیت سیال ذهن هست و حال تب آلود و رو به احتضار شازده رو به خوبی نشون میده.
اگر علاقه به این سبک روایت ها دارید 
این کتاب و البته هوشنگ خان رو از دست ندید.
      

        در مجموع زیاد جذاب و پر کشش نبود، گرچه نباید از این داستان این توقع رو داشت، اما نکات تلخی رو درمورد مرگ گوشزد میکرد که به نسبت خوب بود.
      

        داستانی در سبک گوتیک که میشه گفت داستان قوی بود و در آخر واقعیت مثل پتک توی سر خواننده خورد!!!!  
دوستش داشتم و به قول دوستی مثل تخمه شکستن بود،  نه اونقدر جذاب که محوش بشی و نه اونقدر بد که نشه خوند!  فقط دلت میخواد ادامه بدی و ببینی چه خبره و چی قرار هست بشه
      

        روایت گوزن سیاه،  از روزگارانی که بر سرخپوستان گذشته است...
      

        روایت جذاب، دلنشین و البته به سبک بوکوفسکی از یک کودک به نام هنری که توی یک خانواده سخت گیر و جامعه ی امریکایی گیر افتاده و تفکرات متفاوت و تیپا خورده‌اش، سرنوشت متفاوتی رو براش رقم می‌زنه. 
ما پا به پای هّنک(هنری)  داستان،در حدود 60 فصل کوتاه بزرگ می‌شیم و تجربه می‌کنیم،  می‌خندیم، ناراحت میشیم و افسوس می‌خوریم. 
داستان به مولفه‌های زیادی از قبیل تربیت فرزند، چالش‌های نوجوانی، پول، شغل، زن، عشق، مشروب، نویسندگی، جنگ و....  پرداخته و یک داستان پر فراز و نشیب از این مولفه ها پیش روی شما می‌گذاره و شما رو پای داستان میخکوب می‌کنه. 
پ.ن:  گرچه در ترجمه فارسی به دلیل مشکلات مجوزی قسمت‌هایی از دیالوگ ها و عبارات سانسور شده بود، اما خواننده اگر با قلم بوکوفسکی آشنایی داشته باشه به راحتی می‌تونه کلمات اصلی رو جایگزین کنه.