هم‌نوایی رشک‌آلود یک روان‌درمان‌گر عالی و یک نویسنده‌ی خوب - که از قضا یک نفر هستند - آثاری فوق‌العاده آفریده، از جمله مامان و معنای زندگی.
اگر صرفا دنبال داستان هستید  داستان‌های بهتری در دنیا خواهید یافت، و اگر می‌خواهید درباره‌ی روان‌درمانی چیزی بخوانید، کتاب‌های تخصصی‌تری وجود دارند. اما در تلفیق این دو ژانر، یالوم نظیر ندارد. اگر باور داریم که بهترین داستان‌سرایان تاریخ ادبیات از جمله تولستوی و داستایوسکی و کامو و کوندرا، روان‌شناسانی بالفطره بودند، و همچنین بهترین و مجرب‌ترین درمان‌گران روان، علاوه بر گوش‌های شنوا برای صدها بلکه هزاران قصه‌ی سرگذشت آدم‌ها،  از مهارت بالایی در قصه‌سرایی نیز برخوردارند، آثار یالوم را به عنوان تجلی مشترک این دو حرفه، بیشتر خواهیم ستود.
        

          به اندازه‌ی وقتی نیچه گریست قشنگ نبود. اما خوندنش رو توصیه می‌کنم. مخصوصن برای کسانی که به مفهوم روان‌کاوی علاقه‌مندند. 
        

          6 ماجرا از جلسات و کیس های رواندرمانی که اکثرا بر مبنای واقعیت نوشته شده اند
اروین یالوم نویسنده کتاب از روانشناسان مشهور و شناخته شده ایست که از تجربیات خود برای نوشتن این کتاب استفاده کرده است
برای علاقه مندان به مباحث روانشناسی کتاب خوب و جذابی است

6 stories from psychotherapy sessions and cases that are mostly based on reality of
The book's author, Erwin Yalom, is a well-known psychologist who has used his experience to write the book.
The book is good and interesting for those interested in psychology
        

          این کتاب بی نظیره
من دو بار خوندم
داستان‌های کوتاهی رو می‌خونین که مفاهیم عمیقی رو در بر داره.
کمی تأمل و صبوری چاشنی خوندنتون بکنید شاید مثل من باش ارتباط خوبی بگیرین.
        

          کتاب دارای 6 داستان مجزاست که محوریت اصلی آن مرگ و تبعات ان برای بازماندگان و چگونگی کنار آمدن با این مساله است. 3 داستان اول به واقعیت نزدیکتر است و 3 داستان انتهایی سهم تخیل آن بیشتر است و از قضا از نظر داستانی هم بهتر درامده. دومین کتاب یالوم بود خواندم ولی به پای "وقتی نیچه گریست" نمیرسد
        

          برای من اسم اروین یالوم کافیه تا مشتاقانه کتابش رو بخونم. این کتاب هم مثل بعضی از کتابهای دیگر این نویسنده، ترکیبی از درس های روان درمانی و داستان گویی نویسنده بود. سه داستان اول که رنگ و بویی از واقعیت داشتند برای من جذابتر بودند اما داستان چهارم و پنجم اگرچه به گفته ی نویسنده سراسر از تخیل او نشات گرفته اند، اما باز هم رد پای روان درمانی و نکات آن به وضوح به چشم می آمد و برای من که رویای رواندرمانگر بودن را در ذهن می پرورانم، حتی این داستانهای تخیلی هم آموزنده بود.
        

          سه داستان مامان و معنای زندگی، هفت درس پیشرفته درمان اندوه و نفرین گربه مجار رو خوندم و به نظرم همشون خوب بودن.
اینکه نویسنده تو داستان نفرین گربه مجار خیالش رو آزاد گذاشته بود به نظرم داستان رو جالب‌تر کرده بود.
        

          بنظر بنده کتاب خوبی نبود، البته من از روان‌درمانی چیزی نمیدونم ولی حدسم اینکه یک مخاطب عادی هم باید لذت میبرد از خوندنش که من نبردم. مسئله‌ای که در مورد صداقت بین بیمار و پزشک بود توی دروغ‌گویی رو مبل بهش پرداخته شده بود، بخشی هم که درمورد مرگ و سوگ بود کمک چندانی به آدم نمیکرد. بنظرم وقتو میشد رو کتابای بهتری گذاشت اما در کل محتوای چرندی هم نداشت. خوب بود ولی خاص نبود
        

          پاتولا می گفت: مرگ رویدادی خنثی است که ما یاد گرفته ایم رنگ ترس بر آن بزنیم " 

        

          این کتاب درباره تجربه های روان درمانی اقای یالوم با بیمارانشونه که در قالب ۶ تا داستان(۳ تا واقعی و ۲ تا تخیلی)نوشته شده و مثل اغلب کارای ایشون درباره سوگ و مرگه و مراجعه کننده هایی که با این موضوع دست و پنجه نرم میکنن و جملاتی جالبی بینشون رد و بدل میشه.
توی این کتاب هم میشه از درمانگر یاد گرفت هم از بیمارش ، دقیقا کاری که خود یالوم انجام داد. 
تکه ای از کتاب :
 -بسیاری وام زندگی را نمی‌پذیرند تا زیر بار بدهی مرگ نمانند.

        

          ترتیب داستان‌های مورد علاقه‌ام صرفا برای بازخوانی احتمالی:
۱‌. تسکین از نوع جنوبی
۲.همنشینی با پائولا
۳. مامان و معنای زندگی
۴. طلسم گربه‌ی مجار
۵‌‌. رویارویی دو جانبه
۶. هفت درس پیشرفته در درمان سوگ
        

          فقط فصل ۵ ام و ۶ ام برای مطالعه جذابیت داره
        

          بعضی از مردم آنقدر از بدهی مرگ میترسند که وام زندگی را رد می‌کنند .
        

          خب باید بگم برخلاف انتظارم (چون از "وقتی نیچه گریست" خیلی خوشم اومده بود) این کتاب اصلا جزو کتابای دوست داشتنیم نرفت.. ۴ داستان اولی واقعی هستن و ۲ تا داستان آخر تخیلی. اول از دو تا داستان آخر شروع کنم، اولی خیلی خوب از کار درومده و دومی یه افتضاح به تمام معناس، یعنی حجمی از تخیل که وارد قضیه کرده و گذاشتن همچین داستانی درباره روانکاوی یه گربه ی مرده کنار داستانهایی که از کیس های واقعیش گفته خیلی بد از کار درومده. اما از بین ۴ داستان واقعی کتاب، داستان "مامان و معنی زندگی" جذابترین بود برام چون با یالوم به عنوان روانکاو روبرو نشدم، با یالوم به عنوان پسر مادرش مواجه شدم. "هم‌نشینی با پائولا" و "تسکین از نوع جنوبی" هنوز یه چیزهایی از اون یالوم به عنوان انسان داره اما، اما، اما، "هفت درس پیشرفته در درمان سوگ" رسما یه مقاله ی آموزشیه که انگار مخاطبش روانکاوهای تازه کار هستن نه من خواننده، دادن آمارهای عجیب غریب وسط داستان قضیه رو مدام بدتر میکنه و منبر رفتن های طولانی یالوم درباره نحوه ی درمانش، پیشینه ی قضیه از دید فروید و یونگ و غیره، نتایجی که از فلان تحقیق با همکارش استخراج کرده، از نظر من یه فاجعه ی به تمام معنا در زمینه ی داستان‌نویسیه. ولی با همه ی این توصیفات اگر علاقمندید با روش درمانی خاص یالوم آشنا بشید کتاب خوبیه
        

          انتظار بیشتری ازش داشتم، ولی در کل نسبتا خوب بود.
        

          در هر وضعیتی که هستید ؛ از دست داده ای دارید ، به خودکشی فکر می کنید ، روزمرگی های همیشگیتون رو دارید و یا هر چیزِ دیگه ای هرچیِ هرچی بهتون پیشنهاد می کنم این کتاب رو به خودتون هدیه بدید شروعش فوق العاده است و مطمئنم جذبتون میکنه خصوصا که لحن کتاب هم فوق العاده است  و برای ادامه اش هم کارهاتون رو به تعویق میندازید تا بخونیدش . 
پ.ن : کتاب رو مدتها پیش خوندم درسته که جزئیات داستان هاش رو خاطرم نیست  اماکلیات مهم و تاثیرگذارش از خاطرم نرفته . 
        

          6 ماجرا از جلسات و کیس های رواندرمانی که اکثرا بر مبنای واقعیت نوشته شده اند
اروین یالوم نویسنده کتاب از روانشناسان مشهور و شناخته شده ایست که از تجربیات خود برای نوشتن این کتاب استفاده کرده است
برای علاقه مندان به مباحث روانشناسی کتاب خوب و جذابی است

6 stories from psychotherapy sessions and cases that are mostly based on reality of
The book's author, Erwin Yalom, is a well-known psychologist who has used his experience to write the book.
The book is good and interesting for those interested in psychology
        

          در کارم یاد گرفته ام آن هایی که بیش از بقیه از مرگ می ترسند کسانی هستند که با حجم زیادی از زندگی نزیسته به مرگ نزدیک می شوند.بهتر است از همه ی رندگی استفاده کنیم.برای مرگ چیزی جز تفاله باقی نگذاریم هیچ چیز جز یک قلعه ی سوخته.
        

          چند داستان کوتاه و عمیق درباره  زندگی و انسان