بسم الله الرحمن الرحیم 

در دوره‌ای که هیتلر در آلمان به قدرت رسیده و دنیا در معرض دومین جنگ جهانی است، فرانسه جولانگاه تفکرات و احزاب سیاسی مختلفی است که مانع هر نوع همبستگی برای رفع خطر پیشِ رو است. 
ژان بلومار، بورژوازاده‌ای که در ابتدا شیفته سوسالیسم و قشر کارگر است و به این خاطر زندگی بورژوازی خود را کنار می‌گذارد، اکنون به مرحله شک فلسفی شدیدی رسیده که آیا حق دارد در مورد خون دیگران قضاوت کند یا نه؟ شکی که مانع او برای جلوگیری از جنگ پیش رو است. در این میان هلن، شخصیت اصلی داستان، عاشق ژان می‌شود و وضعیت بحرانی‌ای برای خودش و ژان به وجود می‌آورد...

دوبووار نویسنده‌ای است که بسیاری آغاز جنبش فمینیسم را به او نسبت می‌دهند، در دومین کتابش به اهمیت زنان در سیاست و جنگ می‌پردازد. وجهه شخصی و اجتماعی هلن و واکنش مردان نسبت به این دو وجهه، مرکز توجه داستان است

دوبووار به شکل بی‌قیدانه‌ای از روایت استفاده می‌کند. راوی داستان ما مدام در حال تغییر از سوم شخص به اول شخص است و گاهی بعد از هر یک جمله روای عوض می‌شود. استفاده از این سبک روایت باعث تند شدن ریتم داستان شده و به جذابیت آن افزوده.

توصیفات و فضاسازی بسیار مناسب و در راستای داستان است. بسته به احوال شخصیت‌ها و اتفاقات، فضا تغییر می‌کند و از بهترین بخش‌های داستان، توصیف فضای پاریس هنگام جنگ است.

برخی دیالوگ‌ها و افکار شخصیت‌ها به شعار نزدیک می‌شوند. اما دوبووار آنقدر خوب فضای سیاسی فرانسه آن دوران را ترسیم کرده که این شعارها سبب ضعف داستان نشده و خلاف منطق داستان نیستند.
البته مشکلی که دیالوگ‌ها دارند، که حدس می‌زنم مشکل ترجمه باشد، عدم تمایز بین زبان معیار و عامیانه است. البته این تا حدودی به مشکل شخصیت‌پردازی نیز برمی‌گردد که اشکال اصلی کتاب است. شخصیت‌ها به تناسب فرد مقابل و وضعیت روحی خودشان، زبان دیالوگ‌هایشان تغییر می‌کند. اما آنقدر خوب پرداخته نشده‌اند که دیالوگ‌ها متناسب با شخصیت بشوند. اشکال در شخصیت‌پردازی موجب شده عشق هلن و ژان گاهی مصنوعی جلوه کند. همچنین علاقه عجیب دنیس به مارسل و رفتار خشک و سرد مارسل و...

در مجموع کتاب خوبی بود برای اینکه رغبت پیدا کنم باقی آثار دبووار را بخوانم و با توجه به اینکه از جهت زمانی هم دومین کتاب او است_اولین کتابش ترجمه نشده_ پیشنهادم این است که خواندن آثار این نویسنده را از این کتاب شروع کنید.
        

          *من از جنگ یاد گرفتم خونی هم که ریخته نمی‌شود به اندازه خونی که ریخته می‌شود هدر می‌رود*

همیشه از خواندن داستانهایی با موضوع جنگ لذت میبرم ، این کتاب و توصیفات زیبایش نیز در خاطرم ماندگار شد...

"خون دیگران" با ۲ خط داستانی در هم تنیده
یک بخش ماجرای عاشقانه‌ی ژان و هلن و بخشی دیگر جنگ و  تحولات سیاسی با درون مایه فلسفی
همراه شخصیتهایی میشویم که به مرور شاهد بزرگ شدن و آبدیده شدنشان هستیم.

ابتدای داستان ...هلن، دختری ساده ، پر شور و کمی عجول که جسارت انجام هر کاری را دارد و برای رسیدن به خواسته اش از هیچ کاری دریغ نمیکند و معتقد است کسی نمیتواند جای او تصمیم بگیرد 
ژان، شخصیتی دست به عصا در داستان! کسی که مدام در نشخوارهای فکری خود درگیر است و جرات لازم برای اقدام ندارد . نه از سر ترس و تردید بلکه از شدت حس مسئولیت پذیری در برابر آنچه انجام میدهد و تاثیری که بر اطرافیان و آینده شان میگذارد.
با توصیفات و شخصیت پردازیهای عالی نویسنده هر دو را دوست داشتم و غم و دردشان را درک میکردم. اما باز هلن برایم قوی تر بود چرا که شهامت داشت حرف دلش را، چه خوب چه بد ، صادقانه به زبان آورد و پای خواسته ‌ها و آرزوهایش بماند.اگر چه رفتارهای ژان را نیز دلیلی بر ضعفی درونی میدانم نه بد ذات بودنش .

این دو شخصیت در داستان کنار هم پوست انداختن ، رشد کردن و پخته تر شدند. سرانجام ژان از لاک احتیاط خود بیرون آمد و فهمید اگرچه آدمی از قبل نمی‌داند چه پیش خواهد آمد و یا درست و غلط کدام است، اما مهم اقدام است. اینکه در راه هدفی قدم بردارد . 

و اما هلن!  این دختر پر شور تبدیل به زنی جسور شد که در راه خواسته اش بجنگد اما بسیار پخته‌تر و قوی تر از قبل. اگر چه در ظاهر شخصیتی عجول و پر شتاب داشت اما به نظرم در دورنش آنقدر به صلح رسیده بود که بابت آنچه در فکر داشت لحظه‌ای درنگ نکند. خود گویی های او با خودش نیز نشان از قدرت پذیرش و پختگی او بود در برابر غم عشقی که بر دلش سنگینی میکرد. او نیز سرانجام لاکش را شکست و برای کسی و هدفی زندگی کرد.

در این داستان شخصیتهای زن به نوعی پر رنگ بودند و شخصیتهایی منفعل نداشتند . هر یک به نحوی قدم در راه سرنوشت خود گذاشتند و برای آن تلاش کردند از مادلن گرفته که برای زندگی اش دست به تصمیمی خطرناک زد ،از دنیس که توانست برای مدتی همسرش را ترک کند و با روحیه ای بهتر به زندگی برگردد، و چه هلن که در راه رسیدن به خواسته هایش تماما جنگید و تلاش کرد و پس از به بن بست رسیدن مسیر دیگری پیش گرفت...

و اما درون مایه‌ی فلسفی داستان:

جمله ای ست که می‌گوید" فقط کسانی که کاری انجام نمی‌دهند اشتباه نمی کنند "، اما این داستان روی دیگر آن را نیز نشان مان داد!
تا به حال فکر کردید انجام دادن یا ندادن کاری چقدر روی اطرافیان‌ ما تاثیر دارد؟
آیا همیشه از " کاری انجام دادن"  فقط ممکن است خطایی سر بزند؟! 
آیا" کاری نکردن" هم خود خطایی دیگر نیست؟!

این همان تاثیر رفتار ما بر دیگران است.
"خون دیگران" سعی بر آن داشت تا مسئولیت پذیری را به ما گوشزد کند .اینکه ما در برابر همه مسئولیم و هر گونه تصمیم ما ، چه اقدام و یا سر باز زدن از کاری، بر دیگران و سرنوشت شان تاثیر گذار است

*ما در برابر همه کس مسئولیم*
        

          «هلن» زخمی شده، دکتر به «ژان» گفته که هلن نهایتا تا صبح زنده می‌مونه.
این شب تا صبح قراره ما یه جورایی تو ذهنِ ژان باشیم، وقتی که داره مرور می‌کنه چی‌شد که با دیدنِ سختی‌های زندگیِ آدم‌ها احساس گناه می‌کرد، برای چی زندگیِ مرفهِ خودش با خانواده‌اش رو کنار گذاشت، چی‌شد که هلن عاشقش شد و چرا الان آخرین ساعت‌های زندگی هلنه...

کتاب با جمله‌ای از داستایفسکی شروع می‌شه:
«هر یک از ما برای همه‌چیز در برابر همه مسئول است.»

ما آزادیم که انتخاب کنیم و تصمیم بگیریم ولی هر انتخابی هزینه‌ای داره؛
آیا آمادگیِ پذیرش مسئولیتِ این انتخاب‌ها رو هم داریم؟
به عواقب تصمیم‌هامون فکر می‌کنیم؟

از خوندنش لذت بردم، چون خیلی خوب به عشق، انسانیت، سیاست، آزادی، و حتی روزهای تاریک جنگ پرداخته بود و حقیقتا بخش عاشقانه‌ی این داستان برای من خیلی خیلی زیبا بود.

یکی از جذابیت‌های دیگه‌ی کتاب، متغیر بودنِ شیوه‌ی روایتش از اول شخص به سوم شخص(دانای کل) بود.
اگه تصمیم به خوندنش گرفتید، حتما این موضوع رو هم در نظر داشته باشید که آیا با این نوع روایت می‌تونید ارتباط بگیرید یا نه.

«من وجود دارم، ولی چرا وجود دارم؟
من کی هستم؟ کسی که می‌گوید:من.
روزی هم می‌رسد که هیچ‌کس حضور مرا حس نمی‌کند.»
#از_متن_کتاب
        

          «گاهی اوقات به نظرم می‌رسد مسائل را زیاده از حد جدی می‌گیرم ، دیگران با مسائل و مشکلات خیلی ساده رو به رو می شدند.»
این جملات کتاب واقعا وصف حال خودم بود
و خواندن کتاب را دوست داشتم در زمانی که می بینم چقدر هستند کسانی که از خون دیگران مایه می گذارند.



        

          وقتی کتاب خون دیگران از سیمون دوبوار رو شروع کردم واقعا محو قلمش شدم. یه رمان اگزیستانسیالیستی عمیقه که به شکل ظریفی بین مفاهیمی مثل آزادی، مسئولیت ، عشق و تعهد اجتماعی پل میزنه.
داستان تو دوران اشغال فرانسه می گذره، ولی کاملا با دغدغه‌های امروز هم ارتباط داره. دوبوار خیلی هوشمندانه نشون میده که هیچ تصمیمی تو خلأ گرفته نمیشه، همیشه "خون دیگران" ممکنه پشت انتحاب‌های ما باشه حتی وقتی نیت‌هامون خوبه. 
 بیشتر از اینکه یه داستان عاشقانه باشه یا سیاسی باشه، این کتاب یه درگیری درونیه؛ کشمکش بین موندن یا رفتن، بین بی‌تفاوتی و مسئولیت.
شخصیت هلن برام خیلی جذابه؛ کسی که کم کم از بی‌تفاوتی درمیاد و به یه آگاهی عمیق می‌رسه‌.
زبان رمان ساده نیست ولی ارزش وقت گذاشتن رو  داره.
از این کتاب در سال ۱۹۸۴ فیلمی به همین نام ساخته شده
        

          این کتاب هم تموم شد و مثل دو اثر پیشین نویسنده یعنی سیمون دوبووار دوسش داشتم .
این کتاب با نقل قولی از داستایوفسکی آغاز می شود « هر یک از ما در برابر همه چیز و همه کس مسئولیم » که سیمون دوبووار ،محتوای داستان خودش را براساس این جمله شکل میده و می نویسه .
این مسئولیت یعنی مسئولیتی افراد در قبال خودشون ، دیگران ، کشورشان  و جهان دارند البته در این کتاب نویسنده دامنه داستان خود را  فقط به مسئولیت در برابر مسائل سیاسی اکتفا نکرده بلکه میزان مسئولیت را به روابط خانوادگی و عاطفی و عاشقانه کشونده
سرگذشت شخصیت‌های داستان و تحولشان و رودررویی آن‌ها با خود در طول داستان ذهن و احساسات خواننده را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد و به چالش می‌کشونه و  در کل کتاب میخواد به ما  درباره آزادی انتخاب‌های انسان و به دنبال آن مسئولیت این آزادی و انتخاب در برابر خود و دیگران و جهان صحبت کنه.