تمام مدتی که این کتاب رو می‌خوندم احساس میکردم توی سایه ی درختِ قصه دراز کشیدم و دارم به حرفاش گوش میدم. کتابِ مهربون، آروم و آموزنده ایه.
        

          درخت ارزو کتابیه که میتونه شمارو یک روز میخکوب کنه تا تموم بشه
کتاب کوتاه و جذابیه
کاراکتر ها همه موجودات طبیعی بامزه یی هستند که شما دلتون میخواد باهاشون دوست بشید
من به شخصه قراره همیشه چشمم به دنبال دوستی بین کلاغ و درخت باشه😭✨
        

          عالییییییییییییییییییی 
        

          کتابی شگفت انگیز و مملو از احساسات و هیجاناتی که در هیچ کتاب دیگری وجود ندارد 
        

          زیبا، لطیف، دوست‌داشتنی و آموزنده. 
درباره درختی باتجربه، خوش‌بین، امیدوار و مهربان که می‌خواهد در دنیای اطرافش تغییر مثبتی ایجاد کند.
اولین کتابی بود که اشتیاق زیادی در من ایجاد کرد نسخه چاپی اش را بخرم و برای فرزندان آینده‌ام بخوانمش.
تنها نقطه ضعفش برای من پایان آن بود که کاملا فانتزی و شاد و بی‌تناسب با واقعیت‌های بیرونی بود و غیرقابل‌قبول جلوه می‌کرد. اما با در نظر گرفتن اینکه کتاب برای کودک و نوجوان نوشته شده است، می‌شود این را هم نقطه ضعف ندانست. 

        

          «درخت آرزوها»
این کتاب درمورد یک درخت هست که بنظر آرزوهارا برآورده میکند.
این درخت به کمک دو پسر یکی از آرزوهای بسته به شاخه‌هایش را برآورده میکند...
خواندن این کتاب را بهتون پیشنهاد میکنم.
        

          قشنگ و ساده :)
اما پر معنا !
        

          رمانی بود که طرز فکرم درباره ی درخت ها رو عوض کرد...... 
        

          «درخت ها نمی توانند جوک تعریف کنند، 
اما بدون تردید توانایی داستان سرایی را دارند». 

خلاصه:  قرمز، یک درخت بلوط است که سال های زیادی از عمرش می گذرد. او یک درخت آرزو است و مردم محل، آرزوهایشان را بر روی تکه های لباس می نویسند و به شاخه های او می بندند. این درخت آرزو به همراه کلاغی به نام بانگو و سایر حیواناتی که در گوشه و کنار تنه اش پناه می گیرند، مراقب محله نیز هست. شاید بگویید که دیگر اتفاقی برای قرمز جدید نخواهد بود؛ خب، این حرف تا حدی درست بود تا این که خانواده ای جدید به محله می آیند. بسیاری از ساکنین محله از این اتفاق ناراضی هستند و حالا تجارب قرمز به عنوان یک درخت آرزو، از هر وقت دیگری مهمتر شده است. 
☆☆
نظر من:  درسته کتاب برای کودکان بود اما مخاطبش همه سنین و در بر می گیره، درسی که این کتاب به من نوجوون داد و نمیتونستم تو هیج کتاب دیگه ای پیدا کنم. قرمز درخت پیر دانا و دوست کلاغش بینگو  از خیلی از آدمای این دنیا  فهمیده تر و  مهربون ترن.. کتاب رو بخونید نوجوونای عزیز  و استفاده کنید

        

          شیرین و دلنشین 
از اون دسته کتاب‌هایی که حال دل آدم رو خوب می‌کنه 
با تصویرسازی‌هاش جون دوباره می‌گرفتم
        

          کتاب نوجوان درخت آرزو که نویسنده اش، یک کتاب بسیار معروف دیگه ی نوجوان (پاستیل های بنفش) هم داره کتابی فانتزی و بسیار لطیفه.
بارز ترین و جذاب ترین نکته ای که درباره ی این کتاب وجود داره شخصیت بخشی و جانشینی بینظیر نویسنده ست که در عمیق ترین و دقیق ترین سطح ممکن اتفاق می افته. انقدر که حتی نویسنده وقتی می خواد از سن درخت صحبت کنه نمی گه ۲۰۰ سال می گه ۲۰۰ حلقه... و این برای نوجوان می تونه بسیار جذاب و ملموس و باور پذیر باشه و این تبحر نویسنده رو نشون می ده.
در این کتاب خصوصا نیمه ی اول کتاب بیشتر از اینکه با روایت و داستان رو به رو باشیم با دیالوگ های خاص و ماندگار روبه رو هستیم. دیالوگ ها و جملاتی که بار معنایی فلسفی_روانشناسی دارند. نیمه ی اول کتاب کند و حوصله سر بر تقریبا می گذره که باز بنظرم ناشی از عدم روایته...
بعضی از قسمت های کتاب به صورت استعاری به تفهیم و آموزش مهارت های اجتماعی خصوصا برقراری ارتباط دوستانه می پردازه. مثلا به تفاوت ها یا شباهت بین دو دوست که باید مورد احترام قرار بگیره یا....
فصل پنجم این کتاب خیلی ناگهانی به موضوعی می پردازه که بنظرم بسیار بعیده که بدون هدف بهش پرداخت شده باشه. موضوع درباره ی درخت هاییه که جنسیت مشخصی ندارند و هم نر و هم ماده محسوب می شن. بنظرم با توجه به مخاطب سنی که این کتاب داره خواسته گریزی بزنه به مشکلات جنسیتی (ترنس ها و...) و سوالی ایجاد کنه برای مخاطب که اگر سوال یا حتی مشکلی در این باره احساس کرده با پرسیدن سوال یا حتی توضیحات ضمیمه ای تسهیلگر به آگاهی لازم برسه... بنظرم نوع اشاره ی نویسنده که در حالت استعاری بود برای نوجوان ۱۴+ مناسب بود.
با توجه به اینکه ورود و پرداخت به این موضوع خیلی در بافت داستان نبوده (نبودش به روند داستان لطمه ای وارد نمی کنه) و خب از فرهنگ و عقاید دینی ما هم دوره مترجم می تونست با ورود هوشمندانه به این بخش و حذف این چند خط به سلامت و در چارچوب اخلاقی بودن کتاب کمک کنه.
در بعضی قسمت های ترجمه به سن مخاطب کمتر توجه شد و کلماتی وجود داشت که شاید درکش برای کودک و نوجوان راحت نباشه و حتی جملات ثقیلی که خواننده باید برای درک اون از کمک استفاده می کرد ( فصل ۷_مرافه، مصالحه و‌..)
در جایی از کتاب در فصل یازدهم درخت لحظه ای خودش رو با شخصیت پرنده ی داستان یعنی بانگو مقایسه می کنه و نواقصش رو در مقایسه با اون بیان می کنه... از حسرت هاش می گه و از تجربه هایی مثل پرواز کردن و شنا کردن که هیچ وقت نمی تونه لمسشون کنه... اما در ادامه بیان می کنه که با همه ی اینها یه ریشه ی کوچیکش رو هم با کل اینها عوض نمی کنه و خودش رو با تمام نواقص و کم و کاستی ها دوست داره. همون مفهومی که نوجوان کمالگرای امروز بهش نیاز داره.(که البته مفهوم کمالگرایی هم بحث زیادی داره و امروزه فقط به ظاهر محدود شده)
اما بنظر صرف گفتن هر جور هستید خودتون رو دوست داشته باشید برای نوجوان قابل درک و قانع کننده نخواهد بود باید استدلال یا منطقی آورده بشه. اما این مفهوم به خودی خود بسیار ارزشمند و مهمه خصوصا در سن حساس نوجوانی.
در فصل نوزدهم درخت با خود فکر می کنه که دقیقا برای چی خلق شده؟ هدف از آفرینشش چی بوده؟ این سوال که ریشه در عمیق ترین مباحث فلسفی داره و شاید از مهم ترین سوالهاییه که هر انسانی باید در زندگی از خودش بپرسه خیلی ظریف و جالب به خواننده منتقل می شه و تلنگر لازم برای ایجاد این سوال و اندیشه درباره ی هدف آفرینش زده می شه.
همونطور که گفتم مباحث عمیق فلسفی تو این کتاب با زبان کودکانه بررسی می شه. مثلا در فصل ۲۰ ما به خوبی درک می کنیم که نویسنده در پی رسوندن این مفهوم به خواننده ست (که همه چیز در جهان پیوسته در حال حرکت است). فرضیه ای که شاید کتاب های زیادی رو به خودش اختصاص داده اما با بیانی ساده و روایتی لطیف به خواننده منتقل می شه و مثل یه کلیدواژه یا چراغ روشن در ذهن نقش می بنده.
از دیگر برآیند های این کتاب می شه به تحریک شدید احساسات اشاره کرد. طوری که بعیده بعد از خوندن کتاب نگاهتون به درخت ها مثل قبل باشه. احتمالا وقتی تنها از کنار درختی رد می شید دست نوازشی می کشید یا حتی باهاش صحبت می کنید. این تحریک احساسات می تونه هدفمند بشه و به عدم اسراف بچه ها در مصرف کاغذ یا ذوق برای کاشت درخت و محافظت از محیط زیست سوق پیدا کنه. 
 و در آخر اینکه نویسنده احتمالا مخاطب را خیلی خوب می شناسه و می دونه که با چه شیوه ی پردازش و تفکری طرفه.. اینه که کتاب گاهی ملموسه و گاهی انتزاعی... گاهی فلسفیه گاهی اجتماعی و گاهی پر از احساس... و این مهم ترین نکته برای جذب مخاطبه یعنی درکِ مخاطب ...








        

          یه کتاب حال خوب کن!
اگر می‌خواهید یک کتاب جمع‌وجور دست بگیرید،
که بعد از خواندنش یک لبخند قشنگ روی لبانتان بنشیند،
درخت آرزوها را پیشنهاد می‌کنم.
کتاب روایت یک درخت ۲۱۶ ساله است؛ آن هم از زبان خود درخت!
درختی که بعد از این‌ همه سال شنیدن و دیدن آرزوهای مردم،
می‌خواهد بزرگ‌ترین قانون را بشکند.
"می‌خواستم قبل از اینکه این دنیا را ترک کنم
تغییری به وجود بیاورم؛ هرچند کوچک.
و من این کار را کردم.
قانون را شکستم.
گفتم: بمان."
آن‌ها هم ماندند تا مسیر داستان را طور دیگری پیش ببرند.
بعد از خواندن این کتاب یاد می‌گیریم که
"اگر یک روز زیبا نزدیک درختی ایستادی که انگار لبخند می‌زند،
گوش‌هایت را تیز کن.
درخت‌ها بلد نیستند لطیفه تعریف کنند.
اما قصه‌های زیادی دارند که بگویند."
        

          داستان جالب و دوست داشتنی‌ای بود سرشار از عشق و دوستی و امید..‌. بعضی قسمت‌ها جذاب‌تر بود و نمیتونستم کتاب رو زمین بذارم تا ببینم در نهایت چه اتفاقی میفته و بعضی قسمت‌ها (مخصوصا اوایل کتاب) کمی خسته‌کننده بود. اما در کل کتاب خوبی بود...
        

          داستانی از زبان یک درخت پیر بلوط که در محله‌ای زندگی می‌کند از اقوام مختلف و دو طرفش دو خانه‌ی شبیه هم هستند. این محله تابحال مهاجر مسلمان نداشته و حالا سمر و خانواده‌اش به خانه ی آبی اثاث‌کشی می‌کنند.
سمر خیلی تنهاست، کسی با او دوست نمی‌شود و علیه خانواده‌ی او روی درخت شعار می‌نویسند.
درخت از این موضوع رنج می‌کشد و تصمیم می‌گیرد برای اولین بار در تاریخ قانون مهم درختها را بشکند و فعال‌تر عمل کند.

داستانی لطیف و مهربان از نگاه درخت و کلاغ و حیوانات ساکن درخت به ما آدم‌ها و رفتارهایمان.
        

          داستان خیلی وایب قشنگی داشت و خیلی جذاب بود پندی که من از این داستان گرفتم این بود که نباید سریع در موضوع هایی که به شما مربوط نیست دخالت کنید و باید ساکت بمانید 
        

          ((به نام خدا))
داستان درخت آرزویی به نام قرمز بود. هر سال، اولین روز ماه می، بچه ها، معلم ها، پدر و مادر ها، پیرزن ها و پیرمرد ها، آرزو هایشان را روی یک تکه پارچه می نویسند و به شاخه های این درخت آویزان می کنند. قرمز واقعا نمی توانست آرزو هایی که روی شاخه هایش آویزان می کردند را برآورده کند. تا اینکه دختر مسلمانی به نام ثمر به یکی از دو خانه ی کنار قرمز اسباب کشی می کنند.
مردم او و خانواده اش را بخاطر اینکه مسلمان اند با حرف هایشان و رفتار سردشان آزرده خاطر می کنند. ثمر پیش قرمز می رود و  از ته دلش آرزو می کند تا دوستی پیدا کند.
آرزوی ثمر برای قرمز با اهمیت می شود و از اینجا قصه شروع می شود که قرمز تلاش می کند ثمر و استفان را با هم دوست کند؛ حتی شده با شکستن قانون درخت ها با انسان ها حرف نمی زنند!
از آن ور زمزمه هایی برای قطع کردن قرمز شنیده می شود...

بخشی از کتاب:
چه می توانم بگویم؟ من از بیشتر درخت ها پر حرف ترم.
با این حال، اگر دیدید در یک روز به خصوص که روز خوش شانسی تان بود، کنار درخت خاصی استاده اید که به نظر صمیمی می آید، ضرری ندارد اگر دقیق گوش کنید.
ما درخت ها نمی توانیم لطیفه تعریف کنیم؛
اما مطمئنا می توانیم قصه بگوییم.
        

          کتابی قشنگ با مفاهیم جالب برای رده سنی+۱۰
        

          کتاب عجیبی بود.
با این که داستانش خیلی آدم رو جذب خودش نمیکرد ولی باز هم میخواستم کتاب بخونمش و اصلا نیمتونستم چشم ازش بردارم.
و این که داستان از زبان یه درخت که با حیوونات حرف میزنه و کلی داستان و ماجرا رو با تو سینه ی خودش داره خیلی جالب بود.
        

          برخی کتاب ها ، سرشار از حس ِ عمیق ِ آرامشند ..
داستانی ساده ، اما مملو از حس خوب مهربانی :)