یه فانتزی عالی از سرگذشت شخصیتی به نام کوئوت که روند داستانی خوبی داره.
بی شک میتونم بگم یکی از بهترین کتابایی هست که خوندم.
        

          چرا کتابی رو شروع کردم ک نویسنده هنوز قسمت آخرش ننوشته؟؟؟؟؟؟؟؟؟
جلد اول رو دوست داشتم امیدوارم جلد دوم هم لذت بخش  باشه‌
البته جاهایی کش دار میشد اما در کل جز فانتزی های خوندنی بود
        

          نام باد یکی از محبوب‌ترین فانتزی‌هامه. وقتی شروعش کردم دیگه نتونستم کنار بذارمش تا زمانی که تموم شد.
شخصیت‌پردازی، فضاسازی و همه‌چی به قدری خوب بودن که حتی از کوچک‌ترین توصیف‌ها هم لذت بردم. خط داستانی گیرا بود و شخصیت کوئوت همیشه برام عزیزه
        

          شروع مطالعه برای من با این کتاب بود. خیلی سریع سه جلد اول رو که باهم می‌شن کتاب اول خوندم.
کتاب یه فانتزی جادوییه  اما نه مثل هری پاتر. برام جالبه که داستان روند آرومی داره و هیجان شدیدی نداره اما بازم نسبت به خوندنش علاقه‌ زیادی داشتم و خسته‌ام نکرد. البته اینکه اولین قاشق از هر غذایی خیلی مزه می‌ده هم بی‌ تاثیر نیست.
حتما بخونیدش :)
        

          کتاب اول: نام باد، جلد اول
بعد از هری پاتر که خیلی وقت پیش خونده بودمش، اولین داستان فانتزی‌ای بود که خوندم و خیلی دوستش داشتم 🥲
داستان با یک مهمانخانه و اتفاقاتی شروع میشه که اصلاً ازش سر در نمیارید. ظاهراً مهمانخانه‌دار فرد مهم و عجیبیه که اسمش کوئوته. یک روز، وقایع‌نگاری گذرش به کوئوت میخوره و ازش میخواد داستانش رو بگه. کوئوت هم شروع میکنه به تعریف کردن داستان زندگیش. وقایع این جلد، شرح کودکی کوئوت بود. 
با این که معمولاً جلدهای اول، صرف دنیاسازی و شخصیت‌سازی میشن و با وجود فضای بسیار آرام کتاب؛ خیلی در داستان غرق شدم و با شوق کتاب رو می‌خوندم و دوست داشتم بدونم چی میشه.
لانری، چرا این طوری شدی آخه؟ 🥲💔
مطمئنم یه سری ریزه‌کاری‌هایی در داستان هست که الان متوجهش نشدم و بعد از تموم شدن مجموعه میتونم بفهمم چی شد.
راتفوس، خدا نکشتت، چرا کتاب آخر مجموعه رو نمیدی؟ 😭 از الان داغدار این موضوعم. 😔
پ.ن: ترجمه‌ی نشر بهنام خیلی بهتر و نزدیک به متن اصلیه.
        

          اوایل کتاب گیج‌کننده‌س، همه می‌دونن راجب چی داره صحبت میشه جز خواننده! 
ممکنه صفحات اول کتاب زیاد براتون جالب نباشه، ولی وقتی جلوتر می‌رین داستان تازه شروع می‌کنه به جذاب شدن.
قلم روونی داشت و داستان خیلی راحت جلو می‌رفت.
در کل دوستش داشتم و خوب بود:»
        

          کتاب را برای دومین بار آغاز کردم .
دوستانی که از این موضوع آگاه شدند میگفتند : بیکاری یا حوصله داری که میخوای دوباره بخونی ؟
نه بیکارم و نه آنقدر با صبر و حوصله ام ...
فقط دنیایی که پاتریک راتفوس ساخته است چنان من را مجذوب خود کرده که از بار ها خواندنش خسته نمی شوم .
از نشستن بر پشت میزی در مهمانخانه ی ویستون خسته نمی شوم ...
از گوش دادن به صدای دلنشین ساز کوئوت خسته نمی شوم ...
و اگر کسی از من سوال کند بهترین کتابی که خواندی چیست بی‌شک جوابم « سه گانه ی کوئوت شاه کش » است .
        

          دوسش داشتم ولی خیلی رو هوا تمومش کرده بود و این پایان برای جلد یک اصلا خوب نبود.
        

          بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 

فکر نمی‌کردم یه روزی فانتزی‌ای بخونم که دنیاش بیشتر از ارباب حلقه ها گیجم کنه!
واقعیتش تصمیم دارم بیشتر حرف‌هام رو بذارم واسه بخش سومش... فقط یه چیزهایی رو میگم که به نظرم مهمه.

می‌دونید از اون دست کتاب‌هاییه که انگار همه شخصیت ها میدونن دارن چی‌کار می‌کنن غیر خواننده! البته این مشکل فقط در اوایل کتابه و تا یکم بعدش، حدود صفحه‌ی صد و ... درست می‌شه. 
نکته‌ی مثبت و مهم ترین نکته‌ش شخصیت پردازی شه که هر شخصیتی تاثیر خودش رو در داستان داره و این خیلی جالبه برام. 
دنیا پردازی‌ش خیلی گیج‌کننده‌ست. ای‌کاش مثل ارباب حلقه ها یا کتاب‌های دیگه‌(مثلا سیلماریلیون یا شمشیر کایگن) یه نقشه‌ای از دنیای کتاب وجود داشت. نویسنده فقط اسم شهرها رو آورده بود و تمام... انتظار داشتم راجع به اسطوره هاش توضیح بیشتری بده... مثلا تهلو... و من هنوز نفهمیدم آلف کیه... همه چیز تا حدود زیادی برام مبهم بود.
ولی روایت جالبی داشت و من رو یاد کتاب "بارتیمیوس" می‌انداخت. میدونین ناتانیل توی کتاب بارتیمیوس خیلی شبیه کوئوت بود... و این تشابه برام یادآور دوران خوشی بود که با خوندن بارتیمیوس گذروندم:)
کوئوت شخصیت عجیبی بود و نکته‌ی مثبتش این بود شخصیت بزرگسالش با شخصیت دوران کودکی‌ش فرق داشت. شبیه برخی کتاب‌ها نبود که طرف توی پنجاه سالگی‌شم باز با ده سالگی‌ش نه از نظر شیوه‌ی روایت و نه خصوصیاتش فرقی نداره.
اون بخش‌هایی که داستان در‌ داستان می‌شد خیلی باحال بود و از داستان‌های اسکارپی خوشم می‌اومد. امیدوارم توی جلدهای بعدی روی این افسانه ها و داستان ها مانور بیشتری داده بشه، مثل داستان لانری یا داستان های تهلو...
خلاصه که بد نبود. باورم نمیشه در یک شبانه روز تمومش کردم!(این کاربر تصمیم گرفته چشمانش را از دست بدهد)