بسیار آموزنده بود
        

          کتاب خوبیه. بهش می‌آد زرد باشه ولی نیست. البته یه جاهایی به فرهنگ ما نمی‌خوره طبعا چون مال کره هست. اما در کل محتواش خوبه. به درد وقت‌هایی می‌خوره که خیلی به خودت سخت گرفتی یا توسط محیط معذب شدی و نیاز به حرف‌های رهاکننده داری.
        

          بنظرم خیلی سطحی و زرد بود و یه حسی بهم میگه احتمالا اگه یه جستجوی دقیق بکنم خیلی از توصیه‌های نویسنده با علم روانشناسی و اینها در تضاد یا دستکم متفاوته.

نقطه قوت کتاب، قلم روان و زبان ساده و صمیمی نویسنده (با تشکر از مترجم) بود و روایت‌روایت نوشتن محتواهای مدنظرش. اما نقطه ضعفش تعمیم دادن تجربیات شخصیش به همه آدم‌ها و یه‌جاهایی رسما احساس پندگویی و اندرز دادن بود که بسیاری از اونها، یا بدیهیات بودن یا چیزهایی که خلافش به راحتی قابل اثباته‌.

در کل #پیشنهاد_نمیشه و لطفا براش وقت نذارید.
        

          کتاب  به خوانندگان کمک می‌کند تا با شناخت بهتر از خود و قدرت انتخاب‌هایشان، مسیر زندگی خود را به سمتی مثبت و سازنده تغییر دهند. این اثر می‌تواند الهام‌بخش کسانی باشد که در جستجوی خودباوری و پیشرفت شخصی هستند و می‌تواند به عنوان یک راهنمای عملی در جهت ایجاد تغییرات مثبت در زندگی مورد استفاده قرار گیرد. اما برای من که تخصصم در زمینه روانشناسی است، برخی از نکات و مفاهیم مطرح شده در کتاب یک‌قدری ابتدایی و شاید سطحی به نظر می‌رسید.

        

          به نظرم کتاب فوق العاده ای بود بنظرم نه تنها برای توسعه فردی بود بلکه باعث افزایش شعور اجتماعی هم بود و باعت پیشرفت جامعه هم میشه  و این نکته باعث شد خیلی ازش خوشم بیاد پس این کتابو بخون نه برای پیشرفت خودت بلکه برای پیشرفت جامعه!!!
《امیدوارم بتوانیم کمی آزادتر زندگی کنیم》
        

          کتابی که بهت میگه اشکالی نداره اگر عیبی داری و سعی میکنه با نوشته هاش باعث میشه خودتو دوست داشته باشی و خودتو قبول کنی 
        

          برعکس همه ی نظر ها من زیاد پیشنهادش نمیکنم🤝🏻
ترجمش زیاد خوب نبود، یسری جاها اصلا نفهمیدم منظور نویسنده یعنی چی و خیلی بد ترجمه شده بود.
ولی قلم نویسنده در کل خوب بود و چیزایی خوبی میشه از این کتاب یاد گرفت، کاش مترجم بهتر ترجمه میکرد🥸🥸
        

          -تنها کسی که نباید از احترام به او غافل شوید، خودتان هستید و بس. 
        

          خوب بود . درس اصلی به خود متکی بودن و مسئولت پذیری هست . همون اصلی که خود کره ای ها از اهم ترین چیز ها میدانند
        

          دوست من ، زمانی نابالغ بودم و در زندگی ام اتفاقات غیر منتظره ی زیادی رخ داد که توضیح  مسائل برایم خسته کننده و سخت بود . از تو برای آرامش دادن به جای دلداری های توخالی ممنونم ....
        

          جسارت داشته باش و زندگی کن💗🕊
اما جوری که خودت دوست داری
نه جوری که دیگران از تو انتظار دارند ..
مهم نیست که تا مقصدت می رسی یا نه
و مهم نیست که تمامِ آرزوهایت محقق می شوند یا نه
مهم این است که حالِ دلت خوب باشد🤍
پس تا میتوانی شاد باش و از لحظه لحظه‌ی زندگی ات لذت ببر
و خودت باش
خودت حاکم و معیار و قاضیِ کارهای خودت
خودت همه کاره ی دنیای خودت
و انگیزه ی آرزوهای خودت
تو نیاز به تاییدِ هیچکس نداری 🌱

.حسی که همیشه بعد از خوندن این کتاب دارم 🥲💚
        

          نیازی نیست هنگام نگاه کردن به رسانه اجتماعی دیگران حس بدی داشته باشید. خود را بیشتر دوست بدارید
        

          «این درست است که "کاخ ورسای" تمام اتاق‌های آسایش را حذف کرد تا کاملا زیبا بماند، اما زندگی واقعی مستلزم این است که مخفیانه در گوشه ای از آن، اجابت مزاج باشد و گاهی اوقات نیز شاید مجبور باشیم پا بر روی کثافتی بگذاریم. پس اشکالی ندارد که گاهی غمگین و افسرده باشیم. اگر چنین زمان هایی وجود نداشته باشند، چگونه میتوانیم بفهمیم خوشبختی چیست؟»
این بخش از کتاب میتواند احساس مارا در زمان حال به کلمات توصیف کند. به شخص در زمان خواندن این کتاب، دیگر ناامید از همه چیز، خسته و هرچیز که باشد بودم. 
میتوانیم با خواندنش احساس بهتری داشته باشیم.

پ.ن: حرف های این کتاب را باید بر روی طلا نوشت.
        

          عالیییییی بود بیشتر انگیزشی و فلسفی بود
        

          همیشه به یاد داشته باشید که زندگی هیچ کسی کامل نیست :)
        

          یک کتاب عمومی که هر شخصی باید بخواند ولی صرفا جملاتی را به ما یادآوری می کند که خود می دانیم اما من هم از این کتاب چیز هایی یاد گرفتم و برام مفید بود ... اما با توجه به حجم کتاب انتظار داشتم جملات پرمفهوم تر بیشتری ببینم :) 
سلیقه من در خواندن کتاب ها سخته به هر حال
اما از خواندن این کتاب لذت بردم خیلی روان و ساده و حس آسیایی بودن داشت انگار که در طول کتاب داشتم خاطرات خواهرم رو می خواندم.
        

          ‌‌‌‌‌.  ‌ ‌.               ‌.                    
        

          من زیاد این سبک کتاب( یعنی آموزشی و روانشناسی) دوست ندارم و نمیخونم ولی این کتاب  یه چیز دیگه بود.  جملات قشنگی داشت و گاهی در بیان داستان هایی یاد زندگی خودم می افتادم. 
        

          این یک روانشناسی زرد نیست اما از یک کتاب خودیاری نباید انتظار درمان و کلمه‌های قلنبه و سلنبه داشته باشی!
🎙 این یک کتاب خودیاریه که در اون نویسنده، کیم سوهیون، تجربیات خودش و داستان زندگی مخاطبانش رو در ۶ بخش به عنوان یک مسئله شرح میده و به دنبال اون با توجه به نظریه‌های روانشناسی و جامعه‌شناسی کاملا خودمونی و بدون تملق اشتباه بودن اون باور خودآسیب‌رسان رو به خواننده نشون میده تا عمق زخمی که عامل درد و رنجش شخصیشه متوجه بشه و از اون با آگاهی و بینش بیشتر مراقبت کنه.

✍️ من در هنگام مطالعه اولیه این کتاب رو مرتب نخوندم‼️ دراپ هم نکردم👀 بلکه هر روز و از روی شانس یه صفحه رو انتخاب می‌کردم و می‌خوندمش. حقیقتا هم جملات شانسی بیشتر تکان دهنده به حساب میان. اما چند سال بعد و به خاطر ضبط پروژه صوتی چندماه رو مرتبا همراهش شدم و  یکی از چالش‌برانگیزترین تجاربم، اولین ضبط صوتی و گویندگیم رو در کنارش تجربه کردم که خیلی جالب بود چون درست در لحظه‌ای که نگران لحن و کیفیت کار بودم جمله‌ای خونده می‌شد که از باور و عزت نفس به خود روایت می‌کرد و خواه ناخواه آرامش رو به قلبم  هدیه می‌داد. 

پ.ن به تازگی ورژن صوتی رو گوش دادم و متوجه شدم چقدر مهربون  بودن با خود در تجارب اول کار سختیه اما خب اینکه تجربه اولم این کتابه خودش یه نشونه جالبه🥹🤭

آنچه خواهید آموخت: زخم‌های نقص و شرم روان خودت، مسیر پیدا کردن هویت و چالش‌های آدم خوب اجتماع بودن، زخم‌های کمالگرایی
        

          طرز تفکر نویسنده واقعا فوق العاده بود و تاثیر خوبی رو ذهنم داشت⁦⁦(⁠｡⁠•̀⁠ᴗ⁠-⁠)⁠✧⁩