کتاب بسیار جذابیه و میاد نقش کلیدی و بی نظیر مادر رو روی آرامش جسمی و روحی کودک و سلامت روانی اون چه در دوران کودکی و چه در دوران نوجوانی و بزرگسالی بررسی می‌کنه. فقط باید توجه کرد که نباید هر مشکلی پیش اومد گردن مادر انداخت و نقش انتخاب و اختیار رو تو زندگی نادیده گرفت.
خوندنش رو از این جهت توصیه می‌کنم که اشتباهات گذشته درباره نسل بعدی تکرار نشه و درباره مشکلات فعلی افراد راهگشایی کنه.
با درنظر گرفتن این ملاحظات توصیه می‌کنم خونده بشه وگرنه ممکنه اثر عکس داشته باشه.

«مادری که کم داشتم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/77038
        

          عنوان کتاب به اندازه کافی گویاست. در این کتاب در مورد غیبت عاطفی مادران و تاثیر آن در بزرگسالی صحبت شده است. نویسنده در سه بخش مختلف موضوع را به خوبی موشکافی کرده، خواسته‌های کودک از مادر، انواع غیبت‌ها و آسیب‌ها را آورده و در ادامه به روش‌هایی برای التیام دادن به این آسیب‌ها پرداخته است. نیمه دوم کتاب را می‌توان بیشتر برای روان‌کاوان مناسب دانست. اما خواندن‌شان خالی از لطف نیست و مطالب مفید بسیاری در دل آن‌ها نهفته است.
        

          پیشنهاد میکنم اگر میخواهید مادر شوید حتما قبلش این کتاب رو مطالعه کنید
        

          بخش مادر مرزی برایم مثل این بود که نویسنده نوک تیز قلمش را روی قلبم فشار میدهد و مینویسد اما در مجموع کتاب برایم بیشتر این طنین را داشت که "مادری که کم نداشتم!" یعنی فهمیدم علیرغم چالش های زیادی که با مادرم دارم اما اینها ربطی به دوره کودکی من ندارد. برای هر کسی که این کتاب را بخواند یکی از این دو طنین را خواهد داشت چون نویسنده کتاب را بیشتر برای کسانی نوشته که واقعا دارای "کمبود مادری" هستند.
به هر حال جز این افراد، بسیار کتاب خوبی است برای هر کسی که مادر است و میخواهد مادر بشود. فقط یک نکته باقی می ماند: خواندن هر کتاب روانشناسی معمولا این حس را در ما پدید می آورد که "مطلوب بودن خیلی سخت است" و این کتاب هم ممکن است چنین حسی ایجاد کند. ممکن است هر مادری دچار عذاب وجدان بشود و گمان کند در حق کودکش کوتاهی کرده است. چرا این اتفاق می افتد؟ به نظرم علتش "جبرگرایی" است. جبرگرایی روانشناختی (که این کتاب هم از آن مبری نیست) یعنی این اعتقاد که اگر فردی کمبود الف را در کودکی داشت ناگزیر در بزرگسالی اختلال ب را خواهدداشت. این رویکرد جدا از اینکه نمیتواند درمورد همه افراد صدق کند، به جنگ اراده هم میرود، پس به ضرر درمان هم هست.
        

          مامانا بخونن👌
        

          به لحاظ علمی حرفی نیست چون تخصص ندارم 
آما از دید من مخاطب عام  
در این گونه کتاب‌ها بنظرم دو نکته مهم وجود دارد که خوب است به آن توجه شود اول اینکه همه مشکلات و چالش‌های زندگی را مربوط و معلول یک عامل و همه راه‌‌های برون رفت از آنها را هم محدود به یک پاسخ نداند که دنیای انسان، افکار و اعمالش خیلی گسترده‌تر از این حرف‌هاست. در مورد  موضوع این کتاب یعنی «مادر» نقل نقل دیگریست و انصافا جای کم‌دیدن و کم‌گفتن و کم‌گذاشتن نیست، آما درعین‌حال به نظرم نویسنده در کتاب به شکل افراطی همه مشکلات بزرگسالی را مربوط به نبود یا کمبود مادر دانسته که به طور قطع با آن مخالفم.
و دوم هر چند کتاب‌هایی از این دست را بر اساس داده‌های  علمی نوشته باشند ولی ترجمهٔ تنها، یک چیز اساسی کم دارد و من مخاطب بین مشکلات، راهکارها و مثال‌هایش گم می‌شوم و درکی از این همه تفاوت دیدگاه در حوزهٔ دینی، فرهنگی و اجتماعی را ندارم. 
و ای کاش کتاب‌های این چنین را بعد از ترجمه با نگاه اسلامی و ایرانی بازتولید کنیم و بعد به دست مصرف کننده برسانیم. 
        

          برای مادر بودن لازم نیست صد باشید 
ولی لاقل ۳۰ باشیم...
یک بالش بازی کوچک آخر شب
یک گردش کوتاه روزانه داخل پارک
قصه ها و نقش های تخیلی با بچه حین آشپزی

        

          در قسمت اول کتاب درباره اهمیت و نقش های مادر و اینکه نیود هر کدام از نقش ها چه تاثیری روی روان کودک خواهد داشت صحبت میشه‌که به نظرم برای کسانیکه دوست دارند روزی مادر یا مراقب کودک باشند ،مطالعه ش خالی از لطف نیست
در قسمت بعدی درباره التیام یابی صحبت میشه که برای تمام کسانیکه از سمت مادر آسیب دیده اند(رهاشدگی،محرومیت عاطفی،خشونت و ...)مفید هست و راهکارهای علمی ارائه شده و حکم مراحل تراپی و درمان رو داره
و در قسمت آخر درباره خود مادر و بازسازی رابطه با مادر،بخشش و ...صحبت میشه که  با وجود این بخش کتاب منصفانه میشه.
در کل کتاب کامل و خوبی بود و بسیار توصیه ش میکنم.
        

          خواندن دو فصل ابتدایی این کتاب یکی از غیرمنتظره‌ترین تجربه‌های من نه فقط در زمان مطالعه‌ی یک متن بلکه در مواجه با احساسات و عواطف و هیجانات‌ام بود. به همین خاطر هم ناگزیر شدم خلاف عادت همیشگی‌ام که تقریباً در هر شرایطی، به جز نشستن در ماشین در حال حرکت، کتاب می‌خوانم، برای خواندن بخش‌های ابتدایی این کتاب میزانس‌های به‌خصوصی را فراهم کنم تا بتوانم عواطف را مدیریت کنم.
از طرف دیگر، برای من، خواندن‌ش نزدیک‌ترین تجربه به تراپی و گفتگودرمانی بود. همان‌قدر صادق، تکان‌دهنده و در نهایت ناظر به شکلی از گشایش که البته مستلزم صبر و حوصله و استمرار است.
اگرچه نمی‌شود نسخه‌ی عمومی پیچید و کمکی هم نمی‌کند، بدون اغراق می‌توانم بگویم همه‌ی آدم‌هایی که از نزدیک می‌شناسم و اغلب افرادی که کمی بیش‌تر از سلام و علیک باهم تعامل داشتیم، به شکلی از آسیب‌هایی که در این کتاب به آن‌ها اشاره می‌شود، رنج برده‌اند یا می‌برند. به همین دلیل هم این کتاب از آن‌ دسته کتاب‌هایی‌ست که می‌شود به همه پیش‌نهاد کرد برای خواندن‌ش وقت بگذارند و احتمالاً از وقتی که گذاشته‌اند پشیمان نخواهند شد.
ترجمه با طمأنینه و تمیز انجام شده و نه فقط معادل‌ها با دقت انتخاب شده‌اند، بلکه پانویس‌ها که تعدادشان به اندازه است، در اغلب موارد به فهم بهتر متن که طبعاً مملو از ارجاعات به ادبیات روان‌درمانی‌ست، کمک می‌کند.