این کتاب به تازگی ترجمه شده و در شبکه های اجتماعی باهاش آشنا شدم. در مورد دو سال آخر حکومت امام علی ع هست و اتفاقات اون دوران رو بیان میکنه. برام از نظر تاریخی جالب و آموزنده بود و بیشتر با فضای اون مقطع آشنا شدم. از عدم پیروی مردم بعد از جنگ صفین(جنگ با معاویه و ماجرای حکمیت) از امام ع و نوع برخورد و شکایتهایی که امام از عدم حمایت و فرمان برداری مردم میکنند. چند تا نکته برام مشخص شد:
1-  قیاس حکومت داری و اقتصاد با زمان پیامبر ص و امام علی ع اصلا با مقیاسهای این دوره درست نیست و نوع رابطه دولت-ملت کنونی با امام-امت کاملا فرق داره. بعضی ها خیلی دوست دارند شباهت بینی این دو برقرار کنند و به نفع حکومت فعلی از اون استفاده کنند و همه تقصیرها رو متوجه مردم بدونن
2- این موضوع که عده ای روی منبرها میگویند حضرت علی ع علی رغم همه ی جنگها و درگیریها باز هم عدالت رو در سراسر بلاد اسلامی در زمان حکومتشون برقرار کردند، شوخی بیش نیست که از اسم کتاب کاملا مشخص هست
3- در جایی از کتاب در مورد سیره امام ع می نویسد که ایشان آخر هر هفته بیت المال را بین همه ی مردم تقسیم میکردند و کف آن را جارو میکردند و دو رکعت نماز در آنجا میخواندند و میگفتند من به سیره پیامبر ص عمل میکنم نه به روش عمر که برای سالهای بعد هم پس انداز میکرد.....حالا این موضوع را با سیستم بودجه و بانکداری و خزانه فعلی مقایسه کنید
4- امیرالمومنین ع در جی دیگری به مردم کوفه فرمودند:"میبینم که اهل شام بر شما مسلط شده اند." گفتند بر چه اساس چنین می گویی؟ فرمدند:" زیرا میبینم که آنها کارشان بالا گرفته و آتش شما رو به خاموشی است، آنها را میبینم که در کار خود سخت کوش اند و شما سست و ناتوان، آنها را میبینم که متحداند و شما پراکنده ، آنها را میبینم که فرمانبردار امام خود هستند و شما نافرمان..................... 


حمیدرضا رعییتی
خرداد 1401
خوانش از اپلیکیشن طاقچه
        

          الغارات دو سال آخر حکومت امیرالمؤمنین علی (ع) رو روایت می‌کنه، یعنی بعد ازجنگ نهروان. ابتدا سه جنگ جمل، صفین، و نهروان خلاصه‌وار و مفید شرح داده شده‌اند، و بعد اتفاقات و شورش‌های بعد از نهروان، و در پایان هم سیرهٔ شخصی امیرالمؤمنین وسیرهٔ ایشون در تقسیم بیت‌المال اومده.

 ترجمهٔ خوب و روانی داره. اصلاً خسته‌کننده و کسل‌کننده نیست و در عین حال بسیار عبرت‌آموزه تا ببینیم وقتی مردم سستی می‌کنند و از مولا و رهبر خیرخواه و امین خودشون تبعیت نمی‌کنند، اما و اگر میارن، و عافیت‌طلبی رو ترجیح می‌دن، چه عاقبتی در انتظارشون خواهد بود. 

و چقدر قلب آدم فشرده می‌شه از مظلومیت امیرالمؤمنین با یاران بی‌وفا و سست ایشون:

«آنکه شما را به یاری فرا خوانَد پیروز نمی‌شود و آنکه شما گریبان‌گیرش شوید روی آسودگی نمی‌بیند. سخن شما سنگ‌های سخت را سست می‌کند و اعمال شما دشمنانتان را به طمع می‌اندازد که بر شما مسلط شود.»

«من به خوبی می‌دانم که چه چیز شما را اصلاح می‌کند و از انحراف باز می‌دارد، ولی به خدا قسم شما را با فاسد کردن خودم اصلاح نمی‌کنم.»

«خدا می‌داند که سینهٔ مرا از خشم لبریز کردید، و پی‌درپی جرعهٔ اندوه به کامم ریختید، و تدبیرم را با نافرمانی و یاری نکردن تباه کردید. تا آنجا که قریش و غیرقریش گفتند که فرزند ابوطالب مردی دلیر است، ولی دانش نظامی ندارد! خدا پدرشان را بیامرزد! آیا در بین آنها مردی هست که بیش از من در میدان‌های جنگ سختی کشیده و تجربه اندوخته باشد؟! به خدا قسم که من رهسپار میدان جنگ شدم در حالی که هنوز سنم به بیست سال نرسیده بود و اکنون از شصت سالگی گذشته‌ام. اما کسی که از او اطاعت نمی‌کنند، اندیشه و تدبیرش به کار نمی‌آید.»
        

          از دوران خلافت امام علی، بیشتر مطالبی در مورد سه جنگ جمل و صفین و نهروان گفته می‌شود درحالیکه این سه جنگ مربوط به نیمه اول حکومت ایشان است و نیمه دوم هم اتفاقات ریز و درشت و تلخ بسیاری دارد که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.
الغارات از قدیمی‌ترین کتب تاریخ تشیع، تلاش‌ها و حملات و برنامه‌های معاویه را برای وارد کردن ضربات گوناگون به امام و خلافت و جامعه به خوبی بیان کرده و کتاب حقیقتا روایت دردناکی از تنهایی مولا و بی‌تفاوتی بخش بزرگی از جامعه نسبت به اتفاقات و شایعات و کشتارهای معاویه است. هرچه مولا علی فریاد می‌زد اکثر مردم سکوت می‌کردند و واکنشی نشان نمی‌دادند... 
این ترجمه با دسته بندی مطالب و حذف برخی قسمت‌های فرعی، این کتاب قدیمی را برای مخاطب امروز قابل فهم و خواندنی کرده است. 
بخش‌هایی از مطالب کتاب به امروز ما هم شباهت زیادی دارد.
        

          از اون کتاب هایی هستش که دیدگاه رو نسبت به یه موضوعی عوض میکنه .به نظرم خوندنش ضروریه حتی در این حد که امیدوارم محتوای این کتاب روزی در کتاب درسی هامون جاری بشه .شاید یه کمی حجمش زیاد باشه اما نمایه ها و فهرست موضوعی و همچنین پاورقی ها  کار رو براتون آسون تر میکنه
        

          کتابی بسیار جذاب و خواندنی. روایت گری بخش‌هایی از حکومت امام علی(ع) که کمتر می‌شناسیمش.
ترجمه کتاب بسیار عالی و روان است و کتاب را خوشخوان کرده.
        

          کتاب را در نانوایی، در صفِ طولانی نانِ سنگک که قریب یک‌ساعت به طول انجامید خواندم.
کتاب، نگاهی نو به مقوله انتظارِ ظهور منجی مطرح می کند که در خور تحسین و شجاعانه است، تنها ایرادی که به کتاب می‌توان گرفت فقدان نظم مشخص در چیدمان مباحث است.
        

          کتاب جالبی بود اما انتظاراتم رو برآورده نکرد اصلا. سعی نکرده بود ذکاوت‌های سیاسی امام علی رو نشون بده،‌ ترجیح می‌دادم بجای اینکه به تطهیرش بپردازه واقعبت‌ها رو بگه چون واقعیت برای من جالبتره. مسئله بعد اینکه این کتاب توی بیان تاریخ ضعف‌هایی داره و من دو سه تا اختلاف توش دیدم: یعنی گفته بود فلانی با ۳۰۰۰ نفر حرکت کرد و بعد ۴۰۰ نفر برگشتن، جای دیگه گفته بود همون فلانی با ۶۰۰ نفر به یمن حمله کرد.
به دید کسی که می‌خواد حیات سیاسی شخصیت‌ها رو بررسی کنه کتاب جالبی بود برای من. علی‌ای‌حال، کتاب با مسئله خوارج و نهروان شروع می‌شه و تا شهادت امام علی ادامه داره و چند نوشته بعد از شهادت اامام علی داره که بنظر من جالب نبودن چون خیلی مسئله رو احساسی می‌کنن؛ کتابی بود که ازش نمی‌شه گفت لذت نبردم. شاید مذهبی‌ها با دید دیگه‌ای به این کتاب نگاه کنن ولی خب من دیدم متفاوته. بطورکلی پیشنهادش نمی‌کنم چون انتظارات خودم رو هم براورده نکرد و باید سمت منابع دیگه‌ای دست دراز کنم.

توی طاقچه خوندم.
https://taaghche.com/book/120582/
        

          بخوانید و بگریید؛ مقتلی است از امیرالمومنین اما در دوره‌ی حیاتشان و همین ماجرا را تلخ‌تر می‌کند...
از ابتدای کتاب عصبانیتی که در درونم حس می‌کردم، بی‌نهایت بود و هر چه جلوتر می‌رفتم، سایه‌ی سنگین غم بزرگ‌تر می‌شد. هر بار که خطبه‌های امام در برابر مردمِ بی‌تفاوت کوفه را می‌خواندم، دعا می‌کردم که ما به این حال دچار نشویم که امام مهربان و عزیزمان نفرین‌مان کند.
یکی از ویژگی‌های قابل توجه کتاب، زبان تاریخی و علمی آن بود که بدون سوگیری روایت می‌کرد و همچنین طبقه‌بندی دقیق و مناسبی بود که مترجم از متن اصلی ارائه کرده بود. از پانویس‌ها و توضیحات اضافه بر متنِ مترجم هم غافل نشویم که متن را برای مخاطب قرن ۲۱امی  قابل درک می‌کند.
        

          این کتاب بیشتر به بخش های کمتر گفته شده زمان حکومت امام علی (ع) می پردازه
کتابش واقعا عالی و خوندنیه واز خوندنش خسته نمیشین چون یه حالت داستانی داره و یه تاریخ خشک نیست البته سوالات زیادی برام ایجاد کرد از چرایی رفتار مردم کوفه


دوست دارم در یه موقعیت دیگه دوباره بخونمش
        

          این کتاب رو در ادامهٔ «پس از بیست سال» خوندم. از نظر زمانی هم تقریبا در ادامهٔ اونه. خب مشخصا نحوه روایت قابل مقایسه نیست، این سعی کرده چیزی خارج از نقل‌های تاریخی نداشته باشه و اون هدفش این بوده که با داستان پردازی، تصویرسازی رو برای مخاطب راحت کنه. نمی‌خوام مقایسه کنم. ترکیب خوبی بود.

نمیشه با خوندن حرف‌های یه نفر به شناخت درستی ازش رسید. مثل اینه که بخوایم یه سیاست‌مدار امروزی رو از رو سخنرانی‌هاش قضاوت کنیم، بدون این که به شرایط زمانه یا اعمالش نگاه کنیم.
شناختن امام علی (ع) فقط با خوندن نهج‌البلاغه (مخصوصا به صورت موردی و پراکنده) غیر ممکنه.

برخی اتفاقاتی که روایت شده و نظرات عموم مردم نسبت به امام، شوکه کننده‌س.
به نظرم پررنگ‌ترین و برجسته‌ترین ویژگی و ارزش تو کل حکومت امام، که خیلی جاها کلید رمزگشایی رفتار امامه، عدالته.

نمیشه بهش به عنوان یه کتاب تاریخی نگاه کرد. تو مقدمه گفته شده که منابع (این که یه اتفاق توسط چه کسانی نقل شده) و برخی روایت‌های تکراری ذکر نشده، از نظر موضوعی و زمانی یه نظمی داده شده و بخش‌هایی که به نظرشون نامربوط بوده رو حذف کردن. اگه این طور نبود من هیچ وقت به سراغ کتاب نمی‌رفتم اما در عین حال باید حواسمون به این باشه که تاریخ همین چیزاست. وقتی فقط یه روایت از یه اتفاق گفته میشه، همون به عنوان واقعیت پذیرفته میشه. همین منابع و روایت‌های متعدد و روایت‌های فرعی کمک می‌کنن تا یه نفر بتونه یه برداشتی از تاریخ به دست بیاره.
اما خب چون من تاریخ‌دان (داریم همچین چیزی؟) نیستم، همین که یه روایت از اون زمان بخونم و کمی با فضا آشنا بشم، برام خیلی ارزشمند بود.

به دو گروه توصیه میشه:
۱. هر کسی که میگه اگه حکومتی مبتنی بر اسلام واقعی برقرار بشه دیگه همه مشکلات حل میشه.
۲. به کسی که مخالف حکومت اسلامیه و می‌خواد جواب گروه اول رو بده.