برای فردی که با بیماری افسردگی دست و پنجه نرم میکنه، دونستن اینکه تنها نیست و این بیماری قرار نیست باعث مرگش بشه، یه معجزه به حساب میاد! این کتاب فوق‌العاده زیباست و درباره تجربیات شخصی خودِ نویسنده (مت هیگ) هستش که راهکار هایی برای پذیرش و مقابله با این بیماری رو هم بیان میکنه. 

بعد از کتاب «کتابخانه نیمه شب» به این نویسنده علاقه مند شدم و این کتاب دومین اثرش بود که خوندم و علاقه ام رو تثبیت کرد!
        

          حقیقتش پارسال این کتاب رو خوندم و امروز فقط یه مرور کوچیک روش انجام دادم... حقیقتش وقتی فکر میکنم روی دلایل زنده بودن خودم، می بینم خیلی بیشتر از اون چیزیه که فکر میکنم... تنها یه دلیل نیست، بلکه حدود 15 دلیل دیگه دارم برای موندن. واقعا بهترین چیزی بود که در این دوران مطالعه کردم و کمک زیادی بهم کرد.
        

          《همیشه خودم را فردی علاقه‌مند به کتاب می‌دانستم. اما بین دوست‌داشتن کتاب و نیازمندبودن به آن تفاوت وجود دارد. من به کتاب نیاز داشتم. در آن دوران زندگی من، کتاب کالای تجملی نبود. ماده‌ی اعتیادآور درجه یک بود.[...skipشدن چند خط...] این فکر وجود دارد که شما یا برای گریز از خودتان می‌خوانید یا برای یافتن خودتان. من واقعاً فرقی بین این دو نمی‌بینم. ما خودمان را در روند گریختن پیدا می‌کنیم. مسئله جایی نیست که در آن هستیم، بلکه آنجاست که می‌خواهیم برویم.》
《برای شخص من، شادمانی ربطی به رهاکردن دنیای مادی ندارد، بلکه تحسین آن به‌خاطر چیزی است که هست. ما نمی‌توانیم با خریدن یک آیفون خودمان را از رنج‌بردن در امان نگه‌داریم. معنی‌اش این نیست که نباید آیفون بخریم، این تنها یعنی باید بدانیم چنین چیزهایی در خود به کمال نمی‌رسند.》
احساس‌می‌کنم این اثر یه مقداری برام حیف‌شد چون ترجمه‌شو دوست نداشتم (ترجمه‌ی گیتا گرگانی). می‌تونستم خیلی بیشتر ازش لذّت ببرم. چون خوب می‌گفت.
        

          این کتاب ابتدا  توصیف دقیقی از حالات افسردگی ارائه میکند و بعد راهکارهایی برای مقابله و مواجهه با آن بیان میکند ، که البته همه تجربه ی شخصی نویسنده است . 
        

          «از گفته هرچه تو را نکشد، تو را قوی‌تر می‌کند، حرف نمی‌زنم. نه. این گفته به‌سادگی درست نیست. آنچه شما را نکشد، اغلب شما را ضعیف‌تر می‌کند. آنچه شما را نکشد، برای بقیه روزهای عمر شما را لنگ می‌کند. آنچه شما را نکشد، باعث می‌شود از بیرون رفتن از خانه یا حتی اتاق خوابتان وحشت داشته باشید، و باعث می‌شود بلرزید یا چیزهایی بی‌معنی زمزمه کنید، یا سرتان را به شیشه پنجره‌ای تکیه بدهید و آرزو کنید می‌توانستید به دوران قبل از چیزی که شما را نکشته، برگردید.
نه.
اینجا بحث قدرت نیست. درهرحال، نه از آن نگاه‌های رواقی بدون فکر زیاد با جریانات همراهی کن. بیشتر به بزرگنمایی مربوط می‌شود. آن هشیار شدن. آن تغییر از بی‌روحی به شاعرانگی. می‌دانید، من قبل از سن بیست‌وچهارسالگی نمی‌دانستم مسائل چه حس بدی می‌توانند ایجاد کنند، اما این را هم نمی‌دانستم چقدر می‌توانند حس خوبی ایجاد کنند. آن پوسته شاید از شما حفاظت کند، اما درضمن مانع می‌شود آن چیزهای خوب را کاملاً حس کنید.»
«این فکر وجود دارد که شما یا برای گریز از خودتان می‌خوانید یا برای یافتن خودتان. من واقعاً فرقی بین این دو نمی‌بینم. ما خودمان را در روند گریختن پیدا می‌کنیم.»
        

          تجربه ی یه آدم آتئیست از افسردگی. نه تجربه و نه توصیه هاش ذره ای به کار افرادِ خداباور نمیاد. 
        

          از آن گفته ی هر چه تو را نکشد ، تو را قوی تر میکند، حرف نمیزنم ، نه. این گفته به سادگی درست نیست. آنچه شمارا نکشد ، اغلب شما را ضعیف تر میکند . آنچه شمارا نکشد ، برای بقیه ی روزهای عمر  شما را لنگ میکند . آنچه شمارا نکشد .......
_بخشی از کتاب 
        

          تنها اگر چند ماهى ست به طور مداوم اين فكر بدجور در سرتان افتاده كه چرا بايد زنده بمانيد و آيا اصلا دليل واقعا قانع كننده اى براى زندگى هست ، مى توانيد كلمات اين كتاب را به شكل جدى درك كنيد. در غير اين صورت آن را بگذاريد كنار تا در اوج سقوط و بدبينى آن را بخوانيد تا نگرشتان را نسبت به بعضى چيزها تغيير دهد :)
        

          پیشنهاد من اینه که این کتاب رو زمانی که حالتون خوب نیست و دلتون گرفته بخونید...شبیه دلداری «گرفتن» میمونه! این که نویسنده با چنین وضعی تونسته دووم بیاره غم شما هم امروز نه ، فردا رفتنیه...
به نظرم وقتی شاد و خندونید زیاد نمیتونید باهاش ارتباط بگیرید.
        

          این کتاب ‌پیشنهاد میشه به هرکس که گرفتار تله ذهنی همراه با اضطراب و افسردگی شدید هستش.
        

          این کتاب داستان چگونگی مبارزه نویسنده با افسردگی و اضطرابیه که اون رو تا پای مرگ برده بود.
کتاب روون و جذابیه. یه سیر مشخص نداره. هر جایی هر چیزی که لازم بوده گفته (البته این به معنای پراکندگی مطالب و بی‌ارتباط بودن بخش‌ها به هم نیست) از شیوه‌های مختلفی برای بیان اون چیزی که می‌خواسته استفاده کرده که به نوبه خودش جالبه.
اگر افسردگی دارید این کتاب، کتاب خوبیه. شاید مشکل شما دقیقا اون چیزی نباشه که نویسنده تجربه کرده ولی اگر حس می‌کنید افسرده‌اید به شما کمک می‌کنه.
نکته‌ قابل توجه و دوست‌داشتنیش اینجاست که نویسنده کتاب شخصیت پُری داره. درسته تا یه حد زیادی برای خلاصی از بیماریش خودشو به کتاب خوندن بسته ولی کلا شخصیت خاصی داشته (احتمالا به خاطر رشته دانشگاهیش که نمی‌دونم چی بوده)
توی کتاب شما حتی با یکی از ابیات مولانا روبه‌رو می‌شید!
نویسنده کتاب‌های خوبی معرفی می‌کنه، راهکارهایی که حالشو خوب یا بد می‌کردن و خیلی چیزای دیگه در مورد افسردگی و آدم افسرده که شمارو خسته نمی‌کنه.
خوشحالم که این کتاب رو خریدم با این که مترجمش رو نمی‌شناختم ولی خوب کار کرده (تا حد نسبتا زیادی از ترجمش راضیم و اونطور که متوجه شدم خیلی مقید به متن اصلیه که این خیلی خوبه و با این حال ترجمه خوبیه و این مهمه).
خوندنش من رو نگران، جدی، غمگین و شاد کرد‌ و حتی بهم آرامش داد.
و اینکه بیشتر از این یک بار این کتاب را خواهم خواند.
        

          خوندنش واجبه، برای هرکسی که داره توی این دنیای بی‌ثبات زندگی میکنه.
چون به عقیده من یا خودمون یا اطرافیانمون احتمال افسرده شدن داریم و باید بلد باشیم چجوری باهاش مقابله کنیم.
        

          مناسب افرادیه که با حال و هوای افسردگی دست ‌و پنجه نرم میکنن
و برای من شخصا جذابیتی نداشت جز اینکه با روحیات این افراد بیشتر آشنا بشم و علائم این مسئله رو بهتر بشناسم
چندان توصیه ای به خوندنش نمیکنم مگر اینکه همون طور که گفتم در صدد آشنایی با حال ‌‌و هوای این افراد باشید
        

          وقتی داشتم این کتاب رو می خریدم به خودم گفتم که آیا آدمی مثل من به خوندن همچین کتابی نیاز پیدا می کنه؟ و جوابم به این سوال نه بود.
با این حال خریدمش .چون نثر مت هیگ و شیوه روایتش رو دوست داشتم.از طرفی می دونستم که ترجمه ی خوب و روونی داره.
با این حال تا امروز نخوندمش.چون انگیزه ای نداشتم برای خوندنش!من از زندگیم راضی بودم.
با این حال به خاطر حالِ این چند روز اخیرم ، دیدم که حتی من هم نیاز دارم به خوندن همچین کتابی.وقتی داشتم میخوندم مدام به این فکر می کردم که ما انسان ها ضعیف ترین موجوداتیم. که اتفاق هایی به شدت کوچک ، از برخورد آدم ها تا فقط یه کابوسِ نیمه شب ، چه قدر آسون میتونه تموم حس خوشحالی و خرسندی مون از زندگی رو ازمون بگیره .

با این حال کتاب کمکم نکرد.خوشحال تر نشدم.چون مشکلات من از جنش مشکلات مت هیگ در مواجه شدن با افسردگی نبود . ولی حس می کنم به شدت میتونه به آدم های مختلف کمک کنه.
        

          کتاب چندان جالبی نبود برام
شایدهم  چون در شرایطش نبودم و احساس نیاز نمیکردم اصلا نباید میخوندم! 
درمورد افسردگی و حال و هوای افسردگی صحبت میشه و بعد از اون یک سری راهکارهایی که میده و دلایلی که برای خودکشی نکردن و زندگی کردن داره! 
        

          این کتاب از اون جهت ارزشمنده که نویسنده خودش با افسردگی زندگی کرده و تجربه شخصی‌اش رو بیان می‌کنه. شاید خوندن کتاب برای کسانی که درگیر بیماری‌های سلامت روان نیستن حوصله سر بر، بی معنی باشه. اما نثر روان و بیان تجربیات به صورت خالصانه باعث می‌شه کسی که درگیر سلامت روانه متوجه بشه که تنها نیست. در کل کتاب خوبی هست و به نظرم هم رده‌ی تکه‌های کل منسجم هستش. 
اگر با مسائل مربوط به سلامت روان بیگانه نیستید، گزینه خوبی برای مطالعه است. 
        

          اگر افسردگی دارید خدایی نکرده باید این کتاب رو مطالعه کنید
        

          زندگی دشوار است .بله ، ممکن است زیبا و شگفت انگیز هم باشد ، ولی دشوار هم هست 
        

          خوندن این جنس کتاب‌ها چه فایده‌ای می‌تونه داشته باشه؟
پرسشی که هم خودم و هم آدم‌ها زیاد باهاش مواجه میشیم!
برای من انگیزه‌ی اصلی ارتقا در تعامله! تعامل با افرادی که با مشکلی دست و پنجه نرم می‌کنن و دونستن جهان ذهنیشون باعث میشه آدم‌های مهربان‌تری در قضاوت و ارتباط باشیم!
افسردگی یا همون سرماخوردگی روانی انقدر این روزا رواج پیدا کرده که شاید یکی از اون افرادی که باید مهربانانه‌تر باهاش برخورد کنیم‌خودمون باشیم!
کتاب روان نوشته شده و ترجمه خوبی هم داره. نمیگم یه نگاه تخصصی پشتشه اما روایت خوبی از یک سرگذشت ارائه میده.
شاید افرادی که با افسردگی مبارزه می‌کنن نیاز داشته باشن که بدونن تنها نیستن و این کتاب خوب اینو نشون میده. تو بخشی از اون پاسخ آدم‌ها در برابر اینکه چرا به زندگی ادامه دادن رو تکرار میکنه که برای من بخش قابل توجهی بود...
این کتاب شاید بهترین کتابی نباشه که بتونیم بخونیم اما نکاتی داره که میتونه هم‌دلانه باهامون همدردی کنه و البته دید خوبی برای درک افسردگی بهمون ارائه کنه.
        

          ما آدمیان ذاتا تنهاییم.
راهی برای دور زدن این حقیقت وجود ندارد.

درد ، از هر نوعی که باشد ، تجربه ای ست منزوی کننده.