سلام
وقت بخیر 
🟡نقد کتاب دیدم که جانم میرود
خلاصه:ماجرای بین حمید و مصطفی،دوستی دو نوجوان است که راهی جبهه میشوند.
و در واقع نویسنده خاطرات خودش و دوست صمیمی اش که شهید شدن را نوشته.
🟩نقاط مثبت:متن کتاب روان است و مخاطب راحت ارتباط برقرار میکند.
🟢در بعضی از کتب شهدایی میبینم که شهید رو نویسنده جوری توصیف کرده که ما میگیم ما کجا شهدا کجا ولی این نویسنده خیلی قشنگ توصیف کرده.
🟢ماجرا ها یک سیر مشخص دارن و پراکنده نیستن.
🟢از اینکه در مورد هر شخصیت در پاورقی نوشته بودن خیلی خوشم اومد
🟢عکس های آخر کتاب خیلی زیبا و برای احساس همزاد پنداری مخاطب بسیار عالی هست و تاریخ زدن و معرفی افراد در عکس.
🟢صحنه ها و اتفاقات خیلی  خوب توصیف شده.
🟢اسم کتاب رو بی نهایت دوست دارم.
🟢من با خوندن این کتاب خییلی حال خوبی پیدا کردم دوستی هایی از این جنس زیبا هستن، دوستی خدایی که باعث بشه هر دو طرف رشد کنند و برسن به حضرت دوست.
من تشکر میکنم از نویسنده محترمشون.
لطفاً برای شادی روح شهید مصطفی کاظم زاده صلواتی هدیه کنید.🙏🦋
        

          قلم خوبی داره
داستانشم خیلی جذابه
اما نمیپسندم و بنظرم خوندنش برای نوجوونا شاید آفاتی هم داشته باشه
داستان  وابستگی شدید بین دو نوجوون رزمنده هستش
        

          روایت جذابی نداشت. سوژه قشنگی بود ولی قلم آقای داوودآبادی رو نمی‌پسندم ولی در کل از خوندنش پشیمون نیستم.

«دیدم که جانم می رود» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/12205
        

          جالب بود . تا حالا تو سرگذشت شهیدها یه همچین ارتباط
 قوی ای بین دو دوست بسیجی ندیده بودم‌ .  
        

          تو تخفیف ده درصدی دانشگاه شریف  شب قدر امسال خریدم😁 از اسمش فکر کردم حتما خاطرات گردآوری شده همسر شهید ازش هست که نویسنده گردآوری کرده ولی رکب خوردم و دیدم که نویسنده خودش صاحب مجلسه و رفیق صمیمی شهید هست که عکسش روی جلده 

✅ نکته جالب توجه برام این بود که وقتی جامعه از نظر معنوی رشد میکنه چقدر  سرنوشت اعضای جامعه تغییر میکنه و تو این کتاب تا حدی با حال و هوای نوجوون‌های دهه ۵۰ و ۶۰؛ (با توجه به نوجوون بودن نویسنده در آن زمان) آشنا میشیم و متن روانی داره و جالبه 

❌والا شما که غریبه نیستید نکته منفیش به نظرم یک جاهایی که از دوستیشون با هم گفته که گریه شون می‌گرفته از ندیدن هم و ... موارد اینطوری خیلی ارتباط برقرار نکردم🤭 

✅عمیقا ولی به نداشتن دوستی مثل رابطه مصطفی و حمید داودآبادی غبطه خوردم🤒 اینکه آنقدر برنامه‌ریزی میکردن برای رشد معنویشون😭
        

          یک داستان متفاوت از دفاع مقدس و زندگی شهدا که برای من که کتاب های زیادی در این زمینه خوانده ام بهترین و جذاب ترین نبود. نقطه مثبت آن القای این حس به مخاطب می باشد که شهدا و دلاوران عرصه دفاع مقدس از جنس خودمان با کارهای ساده و روزمره بوده اند
        

          "ما باهم رفیق شدیم تا به هم‌دیگه کمک کنیم که بریم بالا.مگه دوستی ما دوتا هدفی جز این داشت که دست هم رو بگیریم و بریم تا اون جایی که اعتقاد داریم رضایت خداست؟"
اسم کتاب رو برای خودم گذاشتم؛ رفاقت به سبک مصطفی...خیلی دوست داشتنی یاد میده رفیق کیه، رفاقت چیه و برای چیه.
        

          کتاب پس از شرح ماجرای رسیدن حمید به جبهه و ماجراهای ورودش به گردان رزمی شرح حضور او و چند نفر از دوستان را در خط مقدم می‌دهد.] به دستور فرمانده گردان، نیروها به ستون کنار خاکریز نشستند تا فرمان حرکت بدهند. کم‌کم گردان‌های دیگر هم وارد خط شدند. در آن میان چشمم افتاد به محسن با آن جثه‌ی کوچکش. تا ما را دید، چشمانش از تعجب گرد شد. معلوم بود اصلاً توقع نداشت ما را در خط ببیند.    

گفت: شما این‌جا چی کار می‌کنید؟    

گفتم: مشدی فکر کردی الکیه؟ ما از شما زودتر اومدیم خط.    

ساعت نزدیک یازده شب بود که ستون ما از جا برخاست و به قسمتی از خاکریز نزدیکی شد تا از آن بگذرد. دشمن از سه طرف راست و چپ و روبرو، با ضدهوایی‌های چهار لول شیلیکا و تیربار دوشکا، ستونی را که از خاکریز می‌گذشت و وارد دشت می‌شد، زیرآتش گرفته بود.
        

          حرفی نیست...
ولی بخوانید...
این همه زیبایی را فقط یک شهید می‌تواند به نمایش بگذارد.... 
        

          یک رفاقت عاشقانه !
" این معشوق است که به عشق ارزش می دهد نه عاشق"
        

          به به 
چقدر میتونه ی رفاقت اگر هدف خدایی باشه لذت بخش و عمیق باشه
وابستگی بین رفقا رو میشه تو این کتاب حس کرد البته از نوع شهدایی
هرکی رفیق فاب داره و ی جورایی وابستگی داره
این کتاب ی بوی خاصی داره براش
حتما بخونید💚🌱 
        

          سلام جلد کتابی که خواندم فرق داشت قشنگ و متن روان 
        

          سلام
شاید بدترین کتابی که می‌تونستم راجع‌به یک شهید بخونم همین کتاب بود. به دلیل تعریف زیاد و هم‌محلی بودن با شهید کتاب رو خوندم. شاید نیمی از کتاب نگذشته بود که کنارش گذاشتم. 
چیز جدیدی برای گفتن نداشت. رابطه‌ی شهید و دوستش به شدت شبیه دوستی دو تا دختر بود. اینجای کتاب خیلی توی ذوق می‌زد. اصلا حس خوبی نمی‌داد. 
عطش و شهوت زیادی برای چاپ کتاب راجع‌به شهدا هست. شاید بهتر باشه به محتوای کتاب‌ها بیشتر توجه بشه و قبل از چاپ از خودشون بپرسن: چه چیز این کتاب ارزش چاپ دارد؟
به هیچ کس پیشنهاد نمی‌کنم.
        

          گریستم...
برای آن دوست جامانده گریستم...
        

          من از این کتاب یاد گرفتم که رفاقت اگه برای خدا باشه آدم حاضر هست حتی جونش رو واسه رفیقش بده! 
        

          هدیۀ علی...
        

          بسمه تعالی 
قلم خوبی بود. فقط احساس می‌شد کمی مبالغه در دوستی  رو نشان می‌داد که شاید علتش فاصله زمانی با زمان وقوع شهادت‌  دوستش داشت، بوده...
        

          این ماجرای یک رفاقت حقیقی است.
        

          داداش رفیق معرفت همه اینا مصطفی ست ؛]
        

          "دیدم که جانم می رود"کتاب دوست داشتنی دوران نوجوانی من است . داستان های فارسی زیادی ندیده ام که به درک دوران نوجوانی کمک کنند . این کتاب وصف تجربه زیسته ی یک بعد مهم از دوران نوجوانی را برعهده دارد ؛ رفاقت .