یادداشت معصومه شاکری

        اوایل کتاب رو که میخوندم نمیتونستم خیلی باهاش ارتباط بگیرم مدل نوشتن نویسنده بود یا چیز دیگه کتاب برای من از ص ۶۳ یعنی حاجی مهیاری جالب شد و این بخش های طنز همزمان شد با جنگ و  ترکیب صدای خنده با پدافند... بخش هایی که مربوط به خاطرات جبهه خود نویسنده بود و جنبه طنز داشت خیلی خوب بود بخشی هم که دوتا شهید بهزیستی رو معرفی میکرد و بهشون میپرداخت برام جالب بود؛ قسمت آخر و شهادت مصطفی هم می‌شد بیشتر بهش پرداخت مثلا واکنش پدر مادرش چی بود دوستاش و... ولی خیلی سریع رد شد در کل کتاب خوبی بود اما میتونست قوی تر باشه....