قلبم نارنجی شد.
        

          آخ. باز هم یکی از آن کتاب‌ها که نمی‌دانم کجای دلم بگذارمش!
دو بار خواندمش ولی هنوز موفق نشده‌ام برای ارزیابی‌اش در قالب کارشناس و متخصص فرو بروم!

علی‌الحساب بروم چهار نسخه ازش بخرم تا فهرست افرادی که می‌خواهم بهشان هدیه‌اش کنم از این بلندبالاتر نشده!
        

          دلم می‌خواد بدونم اگر به عنوان نرگسک (نرگس کودک و کوچک) می‌خواندمش چه حسی می‌‌‌داشتم.
کتاب کودک برای بزرگسال در کوتاه‌ترین حالتش علی‌رغم ظاهر سبک و خوش‌رنگ و لعابش، سنگینه. واقعا هرقدر کتاب کودک می‌خوانم، عجیبی این حقیقت برام کمتر نمی‌شه!
البته شاید قراره به این معنا باشه که همه‌چیز خیلی ساده‌تر از این حرف‌‌هاست و بزرگسالی و دنیای عجیب‌غریبش فقط همون مفاهیم ساده رو پیچیده کرده. لقمه رو هزار بار دور کله‌ش چرخونده، حتی اون وسط‌ها پرتش هم کرده این‌ور و اون‌ور و افتاده دوباره دنبالش تا پیداش کنه تا دوباره هی بگردونه‌اش دور کلهٔ بزرگسالی ولی در نهایت میشه همون مفهوم ساده‌ای که این کتاب و خیلی از کتاب‌های کودک می‌گنش؛ گذشتن و رفتن پیوسته. لذت از شادی تا وقتی که هست و پذیرش غم وقتی که هست. تا بگذره. تا بگذریم.
        

          خوشحالی چیه؟ یه روباه؟ یا هر چیز نارنجی؟ یا چی؟

"خوشحالی یک‌ روباه است" عنوان جذاب و آشنازُدایی دارد که برای خوانندهٔ بالای هفت سال و گروه سنی "ب" و "ج" نوشته شده است.
تصویرگری دوست‌داشتنی و چشم‌نوازِ اوشرا کیودولایته با ترکیب رنگ‌های عالی، خواننده را بیشتر سر ذوق می‌آورد.
پل شخصیت تیزبین و کنجکاوی است که اتفاقی با روباه آشنا می‌شود. اولین مکالمهٔ روباه و پل با یک دیالوگ درخشان و البته حکیمانه رقم می‌خورد؛ "بخشنده بودن مثل این است که دریا باشی. دلت می‌خواهد یک قطره از دریا باشی؟"
روباه به پل فضایی می‌دهد تا در مورد آنچه او را خوشحال می‌کند و معنای دوستی فکر کند.
در این کتاب مفاهیم خوشحالی، دوستی و سخاوت مطرح می‌شود. پروسهٔ رسیدن به خوشحالی، چالش‌های مسیر خوشحالی، تغییر و احساس تنهایی و گذار، فلسفهٔ "دائماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور" و صبور باش هم به چشم می‌خورد.
نویسنده، هوشمندانه خوشحالی را به روباه نارنجی ربط می‌دهد؛ رنگی که در روانشناسی رنگ‌ به شادی و نشاط شناخته می‌شود. انگار روباه یک کاراکتر پیرِ دانا توی خودش دارد؛ جمله‌هایی که روباه می‌گوید حتی می‌تواند یک بزرگسال را به فکر فرو ببرد و پایه‌ای بشود برای ساخت باورهای ذهنی کودک. جمله‌های روباه کاملاً تأمل‌برانگیز هستند، اما دوست داشتم روباه به جای اینکه مستقیم جملات را به پل بگوید، با رفتارش آن‌ها را نشان بدهد یا حداقل کاری بکند که پل خودش به این نتیجه برسد.
بهتر است کتاب به‌صورت تعاملی خوانده شود؛ می‌توان با کودکان دربارهٔ اینکه چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، بحث کرد و فکرها را به اشتراک گذاشت. همچنین می‌توان سوال‌های بیشتری ازقبیل "آیا خوشحالی برای همه یک شکل است؟ می‌توان انتظار داشت شادی همیشه وجود داشته باشد؟ مواقعی که شادی روی تاب نیست، چه کاری می‌توان انجام داد؟ و ..." مطرح کرد.
        

          کتاب جالبی بود و فقط همین! جالب!
متاسفانه نویسنده نتوانسته بود تلکیفش را با تم داستانش مشخص کند که بعد همه‌چیز را حول آن بچیند. داستان دچار چندپارگی بود که در عین جالب بودن، مخاطب را به جایی نمی‌رساند.
        

          دوستی با یک روباره بالا و پایین دارد. یک روز خیلی خوشحالی و یک روز دیگر آنقدرها هم خوش نمیگذرد.
        

          دوباره خوانی اش یادگار یک عصر زمستانی سردِ گرم.
        

          بعد از مدتها به یه کتاب پنج ستاره دادم و در عین حال هیچ چیزی در لحظه نمیتونم درباره ی این کتاب عالی بنویسم