یادداشت نرگس عمویی

        دلم می‌خواد بدونم اگر به عنوان نرگسک (نرگس کودک و کوچک) می‌خواندمش چه حسی می‌‌‌داشتم.
کتاب کودک برای بزرگسال در کوتاه‌ترین حالتش علی‌رغم ظاهر سبک و خوش‌رنگ و لعابش، سنگینه. واقعا هرقدر کتاب کودک می‌خوانم، عجیبی این حقیقت برام کمتر نمی‌شه!
البته شاید قراره به این معنا باشه که همه‌چیز خیلی ساده‌تر از این حرف‌‌هاست و بزرگسالی و دنیای عجیب‌غریبش فقط همون مفاهیم ساده رو پیچیده کرده. لقمه رو هزار بار دور کله‌ش چرخونده، حتی اون وسط‌ها پرتش هم کرده این‌ور و اون‌ور و افتاده دوباره دنبالش تا پیداش کنه تا دوباره هی بگردونه‌اش دور کلهٔ بزرگسالی ولی در نهایت میشه همون مفهوم ساده‌ای که این کتاب و خیلی از کتاب‌های کودک می‌گنش؛ گذشتن و رفتن پیوسته. لذت از شادی تا وقتی که هست و پذیرش غم وقتی که هست. تا بگذره. تا بگذریم.