واقعا فوق العاده ست...
        

          چه موضوع جدیدی😁
جالب بود تا حالا چیزی شبیه بهش نخونده بودم .
یه جاهایی واقعا رو مخ میشد توضیحاتش زیاد بود حوصلم سر میرفت.
اما جالب بود...
پیشنهادش میکنم.
        

          کتاب را در یک نشست، از اول تا آخر خواندم و اجازه دادم که بخشِ نیازمندِ ماجراجویی و هیجانِ درونم از خوشحالی ذوق‌زده شود :)))
        

          عالی بود! 8)
        

          من کتاب را به زبان اصلی و صوتی گوش دادم. قبلاً فیلمش را در زمان اکران دیده بودم و به دلیل جوان بودن خیلی با فیلم حال کردم و کتنیس برایم یک قهرمان خفن بود. اما کتاب... چند سروگردن از فیلم بالاتر است. تلخی ماجرا خیلی عمیق‌تر عیان است. از جذابیت‌های بصری هالیوودی خبری نیست و بیشتر روی تلخی این شیوه از زندگی تاکید دارد. معرفی شخصیت‌ها و فضاها و تاریخچۀ زندگی و چرایی شروع مسابقات بسیار چیره‌دستانه و در خلال داستان روایت می‌شود و ذره‌ذره می‌فهمیم در چه دنیایی روایت جریان دارد. شخصیت‌ها و ویژگی‌ها با ظرافت انتخاب شده و برای همین اگر اهل نوشتن باشیم بیشتر از خواندن و درک این ظرافت‌ها لذت می‌بریم. البته جای‌جای داستان اتفاقاتی می‌افتد که مثل خیلی از قصه‌های امروزی تنها خالق اثر آن‌ها را وارد داستان کرده تا بتواند قهرمان را نجات دهد یا قصه را پیش ببرد. ماجراهایی که توی ذوق می‌زند و شاید به زبان امروزی «خالی‌بندی هستند» و از قصه بیرون می‌زنند.
        

          پانم، که آمریکای شمالی پساآخرالزمانی آن را شکل داده، کشوری است با یک منطقه ی حکومتی ثروتمند و دوازده بخش فقرزده. در ابتدای تاریخ این کشور، شورشی به رهبری بخش سیزدهم علیه منطقه ی حکومتی باعث ویرانی های فراوان و البته شکل گیری رویدادی سالانه به نام «عطش مبارزه» شد. منطقه ی حکومتی به منظور مجازات شورشیان و همچنین یادآوری قدرت و شکوه خود ، تمام بخش ها را مجبور به شرکت دادن یک پسر و یک دختر 12 تا 18 ساله از طریق یک سیستم قرعه کشی در این مسابقات کرد. این افراد که به نوعی «پیشکش» به حکومت هستند، به صورت سالانه انتخاب و مجبور می شوند تا سر حد مرگ با یکدیگر بجنگند و فقط یک نفر از این مسابقات جان سالم به در خواهد برد. وقتی که پریم، خواهر 16ساله ی کتنیس، به عنوان نماینده ی مونث بخش دوازدهم انتخاب می شود، کتنیس داوطلب می شود که به جای او به مسابقات برود. او و همتای مذکرش، پیتا، در مقابل حریفانی بزرگتر و قوی تر قرار می گیرند؛ برخی از این حریفان، تمام عمر خود را صرف تمرین برای این رویداد کرده اند. این موضوع برای کتنیس و پیتا می تواند به منزله ی حکم مرگشان باشد، اما کتنیس قبلا نزدیکی به مرگ را تجربه کرده و جان به در بردن، جزئی از سرشت اوست.

۴ فیلم از این کتاب ساخته شده
سه تای اول اقتباسی از کتاب هست
پوستر فیلم اقتباسی از این کتاب رو قرار میدم
        

          عطش مبارزه 
خلاصه:
دنیایی که همه در فقرند دنیایی که به ۱۲ قسمت تقسیم شده آنقدر کنترل شده که تو اجازه ی دیدن مناطق دیگر را نداری و تمام اینها به دلیل شورش منطقه ی ۱۳ ایست که امروز وجود ندارد تمام اینها از جمله سختگیری های زیادتر و مسابقات مرگبار عطش مبارزه است از هر منطقه سالانه یک دختر و یک پسر برای شرکت در عطش مبارزه این افراد نوعی «پیشکش» اند . و حکومت آنها را مجبور می کند تا سر حد مرگ یک دیگر را بکشند و در آخر فقط یک نفر جان سالم بدر می برد!

نظر شخصی:
اگه مجموعه فیلم هانگر گیمز رو دوست داشتید بدونید این کتاب صد هزار بهتر از فیلمشه اصلاً توی فیلم اینهمه جزییات نادیده گرفته شده عملاً!
درمورد شخصیت پردازی فوق العاده است خیلی خوب شخصیت پردازی کرده نویسنده اون قسمت که توضیح داده میشه چرا کنتیس رابطه اش با مامانش سرده اصلاً من خیلی از این چیزا رو نمی دونستم از جمله بهیار بودن مامان کنتیس دلیل اینهمه تفاوت ظاهری خواهر و مادرش آواز خواندن کنتیس اصلاً خیلی چیزهای دیگه که توی فیلم نتوانسته در بیاره شخصیت کتابی کنتیس با فیلمش تفاوت داره خیلی خیلی هم داره شخصیت بعدی پیتا اون کاملاً با چیزی که توی فیلم نشون داده میشه متفاوته من عاشق فیلمش هستم ولی پیتای کتابی رو به پیتای فیلم ترجیح میدم 
احساسات خیلی خوب نشون داده میشن یه بیست سی درصد کتاب رو انگار زندگی در حیات وحش میخونی مستند طور نوشته ولی به طرز عجیبی برای من خسته کننده نبود انگار قرار منم یروزی وارد مسابقه بشم و دلم می خواست راز بقای کنتیس رو کار هایی که برای زنده موندن انجام میداد رو بیشتر بدونم 
رابطه ی کنتیس و گیل توی جلد یک حداقل تا یکم مونده به آخرش جوری که ازش حرف میزد انگار یه داداش بزرگتر از خودش بود نه چیزی بیشتر من حتی از شخصیت گیل خوشم نمیاد کاش محو می شد😂 بعد پیتا خیلی دلم از اینجای کتاب براش می سوزه تا آخر پایان خوش کتاب سوم به اینکه چقدر ناز و خوشگل و مهربونه در ذهنم می چرخه توی این جلد خب اصلاً توی فیلم همچین حسی رو نمی داد ولی کتاب گاهی اوقات کنتیس مامان پیتا میشد علاقه اش به پیتا مشخصه کاملاً ولی یجاهایی انگار مامان پیتاست و برای بوس شب بخیر سوپش رو تا آخر میخورد خیلی خنده داره تفسیرم ولی واقعاً همینطور بود! امیدوارم کنتیس از سندروم قهرمان گونه اش و این حالتش در برابر پیتا در بیاد شاید هم من نگاهم اینطوری بوده ولی امیدوارم که اینجوری نمونه.

کتابش بهتر از فیلمشه ولی فیلمش هم عاشقشم😭
        

          آفرین 
        

           دوست داشتم اول بخونم بعد فیلمشو ببینم . اما برعکس شد