متاسفانه متن ضعیف کتاب سوژه را هدر داده بود.بیشتر از ۷۰ صفحه نتوانستم ادامه دهم
        

          از قبل دوست داشتم چن تا از کتاب‌هایی که آقای دانشگر روایت کرده رو بخونم. از «موکب آمستردام» شروع کردم چون جزو کتاب‌های طاقچه‌بینهایت بود. حالا دارم «پادشاهان پیاده» رو از فیدیبو می‌خونم.
حدس می‌زنم «موکب آمستردام» نسبت به بقیهٔ کتاب‌های نویسنده، ضعیف‌تر باشه. روایت‌ها خیلی ساده و ابتدایی‌یه. انگار افراد یکی‌یکی پشت تریبون می‌آن و حرف می‌زنن. خب بین‌شون حرفای بی‌ربط، تفسیر به رأی، برداشت‌های شخصی، پرت‌وپلا و پرگویی هم وجود داره؛ اما صداقت و شفافیتی بین گفته‌ها موج می‌زنه که چن جا تحت تأثیر قرار گرفتم.
شاید اگه من جای نویسنده بودم، بعضی روایت‌های کتاب رو حذف می‌کردم و به چند روایتِ دیگهٔ کتاب بیش‌تر می‌رسیدم تا آخته‌تر و پرداخته‌تر بشن.
مظلومیتی که در روایت‌های برادران و خواهران افغانستانی نسبت به تبعیض‌هایی که از طرف ما ایرانی‌ها به‌شون تحمیل شده، خیلی‌خیلی ناراحت و خجالت‌زده‌م کرد. متأسف‌م.
ان‌شالله که این گفتن‌ها و خوندن‌ها و شنیدن‌ها سبب بشه آدم‌های آدم‌تری، شیعیان به‌تری باشیم.
        

          روایت هایی از مسلمانان عمدتا ایرانی و افغانستانی مقیم کشورهای مختلف اروپا که راهی پیاده روی اربعین شده اند. این افراد از سختی دینداری در کشورهای محل زندگیشان میگویند و شوقی که آن ها را به اربعین کشاند
اصلی ترین روایت مربوط به آقای علیرضا رجبی مقیم آمستردام است که انجمن اربعین حسینی اروپا را تاسیس کرده و سالیانه افراد زیادی را از اروپا به پیاده روی اربعین می آورد
        

          به اندازه ی "پادشاهان پیاده" با کتاب ارتباط نگرفتم. مخصوصا با ایرانی های ساکن هلند و کلا اروپا.
ولی روایت های افراد افغانستانی و تبعیض ها خیلی تلخ و واقعی و قوی بودند.
        

          اگر خدا، خدای بندهٔ خلاف‌‌کار هست، امام حسین هم دلبر همه‌جور آدمی‌ست. برای همین است که آقامون همه جور آدمی زیر پرچمش دارد و این‌قدر خریدار دارد.

✍ بهزاد دانشگر
📕 موکب آمستردام


موکب آمستردام روایتی از آدم‌هایی واقعی که نه در ایران و عراق بلکه در قلب اروپا امام حسین رو پیدا می‌کنن و برای اربعین خودشون رو به کربلا می‌رسونن.
اگر قصد رفتن به کربلا رو دارید این کتاب رو بهتون پیشنهاد می‌کنم.
        

          بسیار زیبا بود ولی بعضی از بهتر معادل کلمه فارسی به استفاده می شود 
        

          یه روزایی مثل امروز(دیروز) که می‌افتم به کتاب خوندن  تا تهش را در نیارم ول کن نیستم.
این موکب آمستردام چه قدر خوب بود، چه قدر این گوشه و اون گوشه ی دنیا سختی میکشن برای یه روضه‌ی ساده، برای یه نذری کوچیک، برای کشیدن یه آه از ته دل یه قطره اشک....
حالا ما قدر چیزی را که داریم نمیدونیم...قدر همین هوا و فضای محرم و پارچه ی مشکی و قل‌قل سماور روضه و بخار چایی.
ادم اونور دنیا، تو شلوغی اروپا دلش گره خورده و رفته کربلا،
ما (من)به قول موکب آمستردام ، دنبال کربلای لاکچری میگردیم.
خدایا زیارت کربلا نصیب دلشکسته ها کن...آمین.
        

          حال و هوای شیعیان ساکن اروپا واقعا حال و هوای عجیبی بود، اینکه تو کشورهایی که مرکز بی‌دینی و فساده، بتونی عاشق امام حسین علیه‌السلام بمونی، پایبند هیئت و روضه باشی، راهی اربعین بشی، واسه منی که تجربه‌ی سفر اربعین رو نداشتم، یه کم دور از ذهن بود.
تو تصاویر ایام محرم یا اربعین، هیئات اروپا یا زائران اروپایی رو دیده بودم اما شنیدن قصه‌های هرکدوم از زبون خودشون دنیای دیگه‌ای داشت.
محبت و توسل به ائمه، تو شرایطی که خیلی برای مسلمانی چیده نشده، قطعا سختی‌ها و مشکلات خاص خودش رو داره، اما نگاه ائمه و کمک‌هاشون هم قطع به یقین تو این تثبیت ایمان بی‌تاثیر نبوده.
من که کتاب رو دوست داشتم
        

          کتاب مجموعه  خاطرات شیعیان مقیم اروپا(اغلب ایرانی ها و افغانستانی ها) درباره عزاداری محرم و حواشی آن در کشورهای غربی (بیشتر اروپایی) و رفتن به پیاده روی اربعین است. به جز دو یا سه خاطره، بقیه جذاب نیستند . با این حال طرح جلد جذابی دارد.
        

          خوب بود؛ روان و ساده، اما جا برای بهتر شدن داشت.
سیر یکسان و یک شکل روایت‌ها، یه جاهایی خسته کننده میشد.
        

          پیاده روی اربعین ....
اگر فقط یک بار این فیض عظیم روزی کسی شود اربابمان ، دلش را پیش خود نگاه میدارد 
و چه افتخاری بالاتر از این
        

          در این کتاب با اشخاصی در #اروپا آشنا میشوید که برای راهی کردن مسافران #اربعین از کشورهای اروپایی زحمت می کشند مسافرانی #شیعه، #سنی یا حتی غیر مسلمان. کسانیکه برای نگه داشتن اعتقاداتشون خیلی باید زحمت بکشن و برای پیدا کردن مراسم هئیت و #روضه کلی راه باید برن.
        

          این مدت خاطرات زائران اربعین را زیاد خواندم ، شاید بتوان گفت بیشتر روزمره نویسی راهپیمایی اربعین بوده اند. 
اما موکب آمسترادم که خاطرات افغانی‌های مقیم اروپا است که بعضا در کشور خودشان و ایران بسیار اذیت شده اند و حالا در غربت دین سکنی گزیده اند و برای دین‌داری زحمت بسیاری را به جان می‌خرند. 
خواندن این کتاب و همچنین کتاب دیگر نویسنده پادشاهان پیاده، راهپیمایی اربعین را از نمایش سخاوت عراقی‌ها فراتر می‌برد. 
این رویداد بزرگ  یک همایش جهانی است برای تمام آزادگان عالم که زمینه ساز ظهور است. 
با توجه به اینکه گاهی متن روایت اشخاص بریده بریده است و شاید برخی خاطره ها بی‌ربط باشد اما خواندن این کتاب را به شدت توصیه می‌کنم. 
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1398/07/02 به پایان رسیده است.
        

          این کتاب میگه حتی تو قلب اروپا سرنوشت یه سری افراد با اربعین و مشایه تغییر کرده
        

          این کتاب رو توی راه نجف تا کربلا ایام زیارت اربعین ارباب خوندم... 
روایات متعدد امام حسینی های مقیم اروپا از زیارت اربعین ارباب ، نحوه آشنایی شون با امام حسین ،تحول زندگیاشون، اولین زیارتاشون ، پیاده روی نجف تا کربلا و  ...
خیلی خیلی جنس راویانش و خاطراتشون ناب و خالص بود، مخصوصا مسئولش آقای رجبی...
|من نه تنها مایلم بلکه الان آرزو می کنم با این آدم ها زودتر آشنا شم و هر کاری از دستم برمیاد برای جهانی شدن نام امام حسین انجام بدم|
        

          بسم‌الله
معلوم نیست مبدا سفر کجاست...
مگر مهم است سفر از کجا آغاز می‌کنی،
چه فرقی دارد اهل کدام سرزمینی.

حب‌الحسین یجمعنا فی کربلاء یوم الاربعین
ان‌شاءالله

اگر تنها دلیل یکی‌بودن، همدل‌شدن و باهم بودن، همین یک خط باشد، کافی است الی‌یوم‌القیامة

پ.ن۱: بخوانید، هر دو کتاب‌را. فرق چندانی ندارند. جز اینکه موکب آمستردام، فقط روایت عشاقی را نقل می‌کند که از قاره‌سبز به جاده اربعین رسیدند.

پ.ن۲: شاید یکی از روایت‌ها، بالاخره راهیتان کرد تا دعاهایمان را جامه عمل بپوشانیم: بابی انتم و امی و نفسی و مالی و ولدی... چرا بهانه مالی بیاوریم، بچه‌کوچک را مانع بدانیم و هزار دلیلی که در برابر  عظمت امام، گم می‌شود.

پ.ن۳: خودتان را به زمان و مکان اربعین برسانید.

پ.ن۴: چقدر نام و تصویرسازی کتاب موکب امستردام، دوست‌داشتنی و دلنشین است. جلد کتاب پادشاهان پیاده نیز هوشمندانه انتخاب شده، هر چند نام کتاب را دوست ندارم.

پ.ن۵: گاهی قلم از روایت باز می‌ماند و به تکرار می‌افتد و صفحات جلو نمی‌رود. خصوصاً در میانه کتاب پادشاهان‌پیاده... مهم نیست. انقدر روایت این آدم‌ها شیرین و خواندنی است که کتاب را یک نفس تمام کنی.
        

          حقیقتاً اون چیزی که انتظار داشتم نبود☹️، نثر کتاب ضعیف بود😕،‌ بعضی روایت ها گویی بیشتر زندگی شخصی خودشون رو شرح داده بودند و کمتر از اربعین سخنی به میان آمده بود🙄 
ولی در کل بعضی روایت ها جالب توجه و زیبا بود 👌🏻
        

          تا قبل از این که بخوانمش، توی ذهنم یکی از کتاب‌های کلیشه‌ای بود که بین مذهبی‌ها معروف شده و احتمالاً از خواندنش خوشم نخواهم آمد اما بالاخره آمد در لیست کتاب‌های نخوانده‌ی کتابخانه‌ام و خواندنش را شروع کردم... 
شروع تکان‌دهنده‌ای داشت! ناراحتی یک شیعه‌ی افغانستانی از این که چرا در موکب‌های ایرانی مسیر اربعین، اینقدر تفاوت قائلند میان ایرانی و غیرایرانی و حتی اصفهانی و مشهدی و شیرازی و ... . جای دیگری از کتاب، یکی دیگر از این شیعیان گفته بود ایرانی‌ها فکر می‌کنند افغانستانی یعنی کارگر ساده‌ی روزمزد و ارزان! آن دیگری از سختی زندگی یک مهاجر مسلمان نوشته‌بود که نمی‌تواند در کشور همسایه‌ی هم‌دینش بماند و مجبور است برود در میان بلاد کفر ... و وجه مشترک همه‌شان، پیداکردن یکدیگر در آن آشوب بلاد کفر و دست انداختن به حلقه‌ی هیأت و روضه‌ی امام حسین، زیباترین بخش داستان‌های کتاب بود!
برخلاف تصور قبلی‌ام، دوستش داشتم. نه برای روایت از امام حسین، که برای دید تازه‌ای که به من داد. حالا دیگر دانشجویان افغانستانی دانشگاه را که می‌بینم، نگاه متفاوتی خواهم داشت. دیگر حواسم را جمع این می‌کنم که شیعه، شیعه است، ایرانی و غیرایرانی ندارد. به این فکر می‌کنم که معجزه‌ی امام حسین، کجای زندگی من بوده‌است و شکر می‌کنم که مجبور نیستم برای این که بتوانم زیارت عتبات بروم، در میانه‌ی کفر زندگی کنم! و برای هیات ماهانه و هفتگی، لازم نیست کیلومترها مسیر طی کنم و با ترس از قوانین سخت حکومتی پای روضه بنشینم ... 
        

          واقعا این که اروپایی ها این قدر طرفدار اربعین میشن؛ اولش برامون قابل درک نیست، کاش قدر بدونیم این فضای معنوی کشورمون رو، کاش بفهمیم که چقدر دارایی داریم و قدرشو نمی دونیم.