از اون کتاب هایی که من خیلی خیلی دوست دارم!
یه داستان جنایی معمایی که راوی ش یه نوجوونه.
تقریبا هیچ چیش قابل پیش بینی نبود. 
من این سبک رو بسی می پسندم.
        

          "درگذشتگان هرگز از ما دور نیستند. آن‌ها در قلب‌هامان و در ذهن‌هامان نشسته‌اند و آخر سر تنها یک نفس است که ما را از آن‌ها جدا می‌کند؛ آخرین بازدمِ هوا"
این داستان بیش از رازآلود و جنایی بودنش با تلاشش در جهت عمق پیدا کردن مرا اسیر خود کرد. موتور داستان کمی دیر روشن می‌شود اما می‌ارزد برایش صبر کرد. خانواده‌ی پنج نفره‌ی یک کشیش که معتمد بسیاری است با چالش‌هایی رو به رو می‌شود. خدا، معجزه، مرگ و مفاهیمی دیگر از بستر داستانی این رمان خوب استفاده کرده‌اند تا معنای خود را واضح کنند. منتها مغایرت های فرهنگی کمی در داستان زیادی توی ذوق می‌زند و به نظر می‌رسد بدون روشنگری برای مخاطب نوجوان مناسب نباشد. اما اگر صرف داستان را از دیدگاه شهروندان آمریکایی بخوانید مشکلی پیش نخواهد آمد.
        

          واقعا بهترین یکی از کتاب های معمایی بود. 
چون غیر قابل پیش بینی بود.