خیلی کتاب عجیبی بود. در کل داستانش قشنگ بود ولی چیزهای اضافه ای داشت که می شد از داستان حذف کرد. ابهام اتفاقات هم خیلی زیاد بود. نویسنده هرجا هوس می کرد یک قاعده یا اتفاق جادویی اضافه می کرد.
        

          داستان قشنگی داره اما به نظرم نویسنده جادوشو خیلی بی قاعده و قانون ریخته بود تو قصه. از بعضی چیزام ساده رد میشد و توضیحات انگار کافی نبودن.
        

          درواقع سه و نیم ستاره.
نمی‌تونم بگم که دوستش داشتم. نمی‌تونم بگم که نداشتم.
عجیب بود. برام خوندنش یکم سخت و طولانی بود. با توجه به اینکه رمان نوجوانه، می‌بایست خیلی زودتر خونده بشه، ولی نشد! طول کشید. خسته‌ام کرد. با اینکه خیلی چیزهایی داشت که می‌تونستم دوستش داشته باشم. ستاره‌ها و ماه و جادو و اژدها و جادوگر و پرنده‌های کاغذی.
چی از این‌ها قشنگ‌تر و دوست‌داشتنی‌تر؟  ولی... نمی‌دونم. شاید هم از ترجمه بود، که خیلی دلنشین نبود برام... یه جاهایی حس می‌کردم خیلی شعاریه. اندوه، امید، عشق!

پ.ن: نشر پرتقال رو دوست ندارم. کتاب‌های خوبی چاپ می‌کنه، جلدهای پرزرق و برقی داره، طراحی‌هاش قشنگن؛ اما انگار همین‌ها باعث می‌شه دوستش نداشته باشم. احساس کنم کالایی‌تر داره نگاه می‌کنه به کتاب‌ها. برای فروشِ بیشتر. انگار عشق کمتری توشه. باید بیشتر فکر کنم که چرا همچین حسی دارم درونم.
        

          من عاشق ژانر فانتزی بودم، این کتاب من رو فارغ کرد. 
        

          کتاب دختری که ماه را نوشید ، کتاب جالب و سرگرم کننده ای هست .ایده ی داستان جدید بود و برعکس اکثریت کتابهای فانتزی الان کلیشه ای  و تکراری نبود .قلم نویسنده متفاوت و جالب بود و خیلی قلمشو دوست داشتم .یه قلم آرامش بخش و جالب داشت .کتاب در حد خودش خیلی باحال بود .اوایل کتاب یکم شاید جالب نباشه اما هرچی پیش میره جالب تر و باحال تر میشه و شخصیت پردازی ها هم خوب بود. در کل ، کتابی هست که ارزش خوندن داشته باشه!
شاید اگه انقدر معروف نبود میرفت توی لیست کتاب های مورد علاقه م...
        

          دوست نداشتم زیاد پیچ پیچی بود اصلا نمی فهمیدی چی شد
        

          میشه گفت اولین کتاب نوجوانانه ای بود که به صورت جدی شروع کردم به خوندنش...
فانتزی _ تخیلیِ خیلی خیلی زیباییه
اگه این ژانر رو دوست دارین حتما توی لیست کتاباتون اضافه اش کنید(؛

        

          داستان ظرفیت این را داشت که تکراری و لوس شود ولی نشد. غیر از پایانش که خیلی شعاری بود.
فضایش را دوست داشتم و مدل خاص عجیب و غریب بودنش را و این که بیشترش آن‌چنان قابل حدس نبود.
        

          
من خودم به شخصه با این کتاب ارتباط نگرفتم 
ولی دیدم بعضی ها عاشقشن 
نویسنده نتوانسته تفکرات خود را کامل و زیبا بنویسد 
        

          کتاب رویایی که کلی باهاش گریه کردم و لذت بردم. 🥲
        

          داستانش یکم برام مبهم بود... شاید مشکل از قوه‌ی تخیل و استدلال من بود، یا شاید هم از قلم نویسنده! 
        

          خیلی خیلی فانتزی قشنگی بود و مطمنم اگه دو، سه سال پیش میخوندمش پنج رو میگرفت ولی الان برام یه سری ایراد های  داشت🥹
برای سنین ۱۲ و ۱۳ سال خیلی خیلی خوبه و پیشنهاد میشه.
        

          بدون شک می توانم بگم عالی بود
        

          میتونم بگم قشنگترین کتاب فانتزی ای بود که خوندم🙃
اخرش رو دوست داشتم
گاهی گریه کردم باهاش
گاهی ذوق زده شدم
و گاهی تعجب کردم
:))
        

          کتابی پر از احساسات
        

          خوب بود 
اما خیلی تخیلی بودش و کمی درکش سخت بود
        

          من به شخصه نتونستم با شخصیتا ارتباط بر قرار کنم . و همین باعث شد در حین خواندن این کتاب دچار ریدینگ اسلامپ بشم 😔😔
        

          غیرممکن است که آن را زمین بگذارید... دختری که ماه را نوشید، به اندازه کلاسیک‌هایی مانند «پیتر پن» یا «جادوگر شهر از» هیجان‌انگیز است.
بسیار نفس‌گیر و خیره‌کننده!
شخصیت‌ها جذاب هستند و نبرد بین خیر و شر در صحنه‌هایی که صفحات داستان را به سرعت جلو می‌برد، تا اوج داستان ادامه دارد. 
جادوگران واقعی از مخفی‌گاه‌های خود بیرون می‌آیند.
مهم نیست در چه سن و سالی هست مهم این است که در وجود همه‌ی ما جادویی نهفته است ، فقط در زمان هایی آشکار میشود که در خطر باشیم اون موقع است که به دادمون میرسد.
        

          "دختری که ماه را نوشید"
از صفحه ۱۶۰ دیگه نتونستم بخونمش و دراپش کردم به نظرم اصلا جالب نبود و خیلی حوصله سر بر و یکنواخت بود. 
من نشر آرشیو روز رو خوندم که اشتباه تایپی زیادی داشت و یک سری جا ها کلمات جا به جا نوشته شده.
        

          یک رمان با دوز تخیل بالا ،
 البته من حجم زیاد تخیل [به این سبک ] را دوست ندارم ! ولی خب گاهی غلبه و قوت داستان به حدی ست که با خواندن کتاب بخشی از تخیل ها ملموس میشن  . مثلا رمان دو جلدی اژدها سوار_کورنلیا فونکه . تخیلی که چهارچوب منطقی خودشو داره ، یه منطق جدید و البته فرق می کنه با تخیل بدون نظم و ساختار و در نهایت دارای باگ [ بگیم خلا یا هر فضای خالی] .
اما خب  چرا تا آخرشو خوندم ؟! 
واسه نمادها ! هر کلمه ای از کتاب و هر شخصیتی یه نماد بود . تصویر جالبی هم ساخته بود . اندوه خوار! موجودی که با اندوه قدرت می گیره و با امید ضعیف میشه ، یه تصویر هرچند نصفه نیمه و ناقص از استعمار جامعه و حکومت زور ... حکومت بر پایه های ترس و این جور حرف ها . ولی باز هم می گم یه تصویر نصفه و ناقص ، همون طور که کارتون های دیزنی هستن  با یه پایان شاد .
در کل اگه بگم به نسبت حجمش یکمم طول و تفضیل زیادی داشت . می شد خلاصه تر باشه و حتی مرموز تر. اما بهرحال می تونه مخاطب رو قانع کنه تا آخرشو بخونه ، باز فکر می کنم یه جاهایی یه کم به خواهش و التماس بیفته تا کنار گذاشته نشه !😄🤌🏻. جمله های خوبم کم نداشت ، تک جمله هایی که از همون نماد گذاری های دقیق نتیجه می شد .