بریده‌ای از کتاب دختری که ماه را نوشید! اثر کلی بارنهیل
1403/4/5
3.6
136
صفحۀ 159
امید، غنچه هایی که آخر زمستون در میان چقد بی جونن! انگار مردن! وقتی تو دستمون میگیرمشون چقد سردن! ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن، میشکفن و بعد همه ی دنیا سبز میشه.
امید، غنچه هایی که آخر زمستون در میان چقد بی جونن! انگار مردن! وقتی تو دستمون میگیرمشون چقد سردن! ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن، میشکفن و بعد همه ی دنیا سبز میشه.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.