این کتاب هم مثل جلد قبل داستان روان و پرکششی داشت.
کلمات تخصصی کمتری در آن به کار رفته بود .و به نظرم نسبت به جلد قبل قویتر بود.
داستان کتاب را هم دوست داشتم.
      

        موضوع جالب و متفاوتی داشت.
اصطلاحات قرآنیش زیاد بود که به نظرم باید برای بچه ها مفصل تر و با مثال توضیح داده بشه.
فانتزی مذهبی خوبی بود. تشبیهات قرآنی خوبی داشت. جاهایی مستقیم گویی داشت و خواسته بود تمامی خوبی ها و بدی ها  را در کتاب اشاره ای بهش داشته باشه که اگر کمتر بودن به نظدم بهتر میشد.
      

        داستان متوسطی داشت و میشد قویتر کار بشه.
تصویر صفحه آخر که سربازان  اسرائیلی را نشون میده ترسناک بود
      

        داستان ساده و دلنشینی داره. ایرانی بودن عناصرداستان را دوست دارم.
در مورد جنگ ایران و عراق هست. 
غم انگیز ه و یه جاهایی هم توضیحاتش میشد کمتر باشه.

      

        به زبان ساده از حضور خدا در همه جا و همه حال صحبت میکنه. 
تصاویر لطیف هستند.
      

        تصاویر و داستانها دلنشین و صمیمی 
      

        داستانها و تصاویر لطیف 
لحن صمیمی و قابل درک برای کودکان
      

        داستانها و تصاویر لطیف و صمیمی و زیبا بودند.
      

        تلاش آدمها برای داشتن حق انتخاب در شرایطی که جامعه برای اونها همه چیز را از قبل پیش بینی و مشخص کرده، موضوع جالب وجذابیه.
حالا این جریان وقتی با احساسات اونها مخصوصا عشق درگیر میشه باز هم جالبتر میشه.
احساسات در جریان کتاب را دوست داشتم‌ .غم، عشق، نگرانی،و....
پایان کمی باز داره ولی میشه امیدوارانه بهش نگاه کرد.

      

        آرایشگری که  وظیفه اصلی خودش را به خاطر وسواس زیاد نسبت مرتب بودن همه چیز فراموش میکنه. 
      

        قاپ قاپی که بی اراده وسایل مردم را با دست چپ میقاپه و با دست راست برمیگردونه.
همسایه ای که به قاپ قاپی اعتماد داره و باهاش دوستی میکنه و با کتاب دوستش میکنه.
کتابی که که باعث میشه قاپ قاپی دیگه چیزی غیر از کتاب هایی که مال خودش هستن را نقاپه. و مردم باهاش دوست بشن.
      

        اینکه بنا به شرایطی بچه ها تحت شرایط سخت قرار میگرند خیلی وقتها اجتناب ناپذیره و کاملا زندگیشون را تحت شعاع قرار میده.

متیو همه تلاشش را میکنه که کمتر در دید باشه تا کمتر مورد تمسخر قرار بگیره ولی وقتی جایی تصمیم میگیره که کار بزرگی را انجام بده کاملا بر خلاف رویه قبلی زندگیش بوده و همین هم باعث تمسخر دوباره میشه هم باعث یافتن خودش و تلاش برای ساختن دوباره شخصیتش.

اوج داستان جایی هست که مادرش به کمکش میاد .
      

        طنز جالبی داشت.
تلاشی که بابا برای به دست آوردن موها کرد هم قابل ستایش بود‌.
و اینکه امیدش را از دست نداد.

نظرات آخر کتاب را هم دوست داشتم.
      

        زندگی علامه ساده بیان شده بود فقط کاش اگر اطلاعاتی از زندگی شخصی ایشان هم بود بهش پرداخته میشد.
و اگر در انتها سال شماری هم از زندگیشون بود انسجام مطالب را بیشتر می کرد.
      

        به نظرم کمی متن گسستگی  داشت و میشد روان تر باشه.
ولی خیلی خوبه که در مورد شخصیت های کمتر شناخته شده تری مثل سردار مریم این کتابها نوشته میشن.