برای من خوب بود، یه مرور کلی روی اطلاعاتم داشتم و یه سری چیزهای جدید یاد گرفتم (در مورد غم و اندوه و چیزایی که شاید اصلا غم حسابشون نمیکردم)و این توی ارتباط با مادرا کمکم میکنه.
مثلا من توی دوران دانشجویی هیچ وقت فکر نمیکردم مادری که بارداری ep و بارداری نابه جا داره شاید واقعا برای از دست رفتن نوزادش ناراحته چون سیستم معیوب آموزش متاسفانه این قضیه رو بیشتر بیماری رو جا داده نه فقدان جنین و غم یه مادر، البته که من باید به چشم بیماری نگاش کنم ولی اینکه بخوام باهاش چطوری همدردی کنم رو هیچ کتاب و واحدی یاد نگرفتم و امیدوارم خودم بتونم اینجا به خودم بیشتر کمک کنم و آگاه‌تر بشم تا بتونم با مادرای مختلف همدردی کنم و در عین حال اگر مشکلی داشتن بتونم به روند درمانشون کمک کنم
مطمئن نیستم توضیحات کتاب خیلی به درد خانم‌های ایرانی بخوره ولی به هر حال کمک کننده‌ست و مخصوصا توضیحاتی که در مورد بیماری‌های مختلف در دوران بارداری میداد. خیلی وقتا آگاهی از هر چیزی می‌تونه ترس رو کمتر کنه و چیزی که کمتر توی ایران بهش توجه میکنن آگاهی بخشیه مثلا میری مطب فلان شخص یه کلمه بهت میگه این کار رو باید بکنی ولی جالبه توی کشورهای دیگه اول کلی در مورد آناتومی و فیزیولوژی ... حرف میزنن(چیزی که اینجا تابوئه و خیلی کم پیش میاد بری دکتر یا ماما و ... برات کامل توضیح بدن) بعد میگن ما این راهکارها رو هم داریم هر کدوم رو الان با توجه به اطلاعات صحیحی که داری (و اطلاعات درستیه و بر اساس حرف این خاله و اون عمه نشنیدی)تصمیم بگیر.
)نمونه خودم که فیبروآدنوم دارم و چون توی درسام خوندم خیلی مشکل خاصی با بار روانیش ندارم و اطلاعات لازمم رو دارم و بار روانی برام نداره ولی همچنان چون رفتم پیش متخصص جراحی توراکس و فقط یه بار من رو دید و معاینه کرد و بعدش دیگه جواب آزمایشا رو نذاشتن برم پیش دکتر و برام توضیح بده و فقط منشیش یه کلمه گفت باید عمل شی هر وقت آمادگی داشتی(من از قبل میدونستم احتمال عمل بالاست ولی فکر کنین اگه آدمی بودم که کلا هیچی در مورد این قضیه نمیدونستم آیا دچار شوک اینکه وای بدبخت شدم نکنه سرطانه نمیشدم؟) اینجا سوالای من نهایتا محدود به بیمارستان و نقاهت و یه سری مشکلاتی بود که خودم نمیدونستم و توی کتابا ننوشته(و جواب خیلی خاصی هم نگرفتم چون اینجا کسی جواب آدم رو نمیده که!از جمله مشکلات معیوب بیمارستان ها و شاید بیشتر بخش های اداری که کسی جوابت رو نمیده) ولی بر فرض کسی که کلا با فیبرو آدنوم آشنایی نداشت آیا نباید میترسید؟ و جالبتر اینکه افرادی که توی صف انتطار بودن میومدن و به من میگفتن نترس منم اینجوری بودم خوب شدم در حالی که من اینجوری بودم بابا یه فیبروآدنومه دیگه درمیارن میندازن دور چرا استرس داشته باشم آخه
