این‌که خرس در این داستان مفعول نبود و فاعلیت داشت که انتخاب کند به شهر برود و زندگی متفاوتی برای خودش بسازد، جای تفاوت این داستان با داستان‌هایی است که حیوان قربانی خواسته‌های انسان‌ها می‌سود.
باید به هر اثر را به صورت مجزا دید و توجه کرد که این اثر خاص چه می‌خواهد بگوید.
حرف این کتاب ماندن دوستی‌ها بود و این‌که محیط‌های امن، وقادار به امن ماندن هستند و می‌شود به آن‌ها برگشت.
        

          هرکسی کاو دورماند از اصل خویش به روایت داستان کودک. خیلی گوگولی بود؛ هم داستان و هم تصویرگری. درباره دوستی هم حرفی برای گفتن دارد
        

          با شروع جذاب و تصویرگری زیبایی که داشن منتظر یه اثر عالی بودم اما خیلی معمولی و بدون مفهوم متفاوتی تمام شد. شاید در راستای شعار family is everything بود. 
خوندنش رو توصیه نمی‌کنم. 
        

          چندان به دلم ننشست.
خرسی که مضحکه دست آدما شده و میره تو برادوی پیانو می‌زنه. گرچه سعی کرده بود مثلاً مفاهیم دوستی و اینا رو درش جا بده.
        

          یاد «خرسی که می‌خواست خرس باقی بماند» افتادم اما این کجا و آن کجا!
        

          روزی روزگاری یک بچه خرس توی جنگل یک پیانو پیدا می کنه. این شروع داستانیه درباره موفقیت، شهرت، دودلی، تنهایی و احساس تعلق.
        

          "دوستان خداحافظی نمی‌کنند" به روایت آقای خرس و دوستاش :)

جهت امانت گرفتن و یکی دو بار خوندن با بچه خوبه
        

          روزی خرس کوچولو توی جنگل چیزی پیدا کرد که تا بحال شبیه اش را ندیده بود، یک پیانو!
داستان درباره خرسی است که یاد می‌گیرد پیانو بنوازد و برای پیشرفت جنگل را ترک می‌کند و به شهر می‌رود.
شاید مفهوم اصلی کتاب بازگشت به ریشه ها و پایداری محبت در خانواده باشد.
مناسب رده سنی ب و ج
        

          چقدر کت و شلوار به خرسه میومد. کاراکتر جذابی داشت :)
        

          چونکه دوستی خوب مثل موسیقیِ خوبه...
        

          تلاشی برای نشان دادن مفهوم دوستی و خانواده