چقدر کت و شلوار به خرسه میومد. کاراکتر جذابی داشت :)
        

          این‌که خرس در این داستان مفعول نبود و فاعلیت داشت که انتخاب کند به شهر برود و زندگی متفاوتی برای خودش بسازد، جای تفاوت این داستان با داستان‌هایی است که حیوان قربانی خواسته‌های انسان‌ها می‌سود.
باید به هر اثر را به صورت مجزا دید و توجه کرد که این اثر خاص چه می‌خواهد بگوید.
حرف این کتاب ماندن دوستی‌ها بود و این‌که محیط‌های امن، وقادار به امن ماندن هستند و می‌شود به آن‌ها برگشت.
        

          روزی خرس کوچولو توی جنگل چیزی پیدا کرد که تا بحال شبیه اش را ندیده بود، یک پیانو!
داستان درباره خرسی است که یاد می‌گیرد پیانو بنوازد و برای پیشرفت جنگل را ترک می‌کند و به شهر می‌رود.
شاید مفهوم اصلی کتاب بازگشت به ریشه ها و پایداری محبت در خانواده باشد.
مناسب رده سنی ب و ج
        

          هرکسی کاو دورماند از اصل خویش به روایت داستان کودک. خیلی گوگولی بود؛ هم داستان و هم تصویرگری. درباره دوستی هم حرفی برای گفتن دارد
        

          چندان به دلم ننشست.
خرسی که مضحکه دست آدما شده و میره تو برادوی پیانو می‌زنه. گرچه سعی کرده بود مثلاً مفاهیم دوستی و اینا رو درش جا بده.
        

          یاد «خرسی که می‌خواست خرس باقی بماند» افتادم اما این کجا و آن کجا!
        

          "دوستان خداحافظی نمی‌کنند" به روایت آقای خرس و دوستاش :)

جهت امانت گرفتن و یکی دو بار خوندن با بچه خوبه
        

          با شروع جذاب و تصویرگری زیبایی که داشن منتظر یه اثر عالی بودم اما خیلی معمولی و بدون مفهوم متفاوتی تمام شد. شاید در راستای شعار family is everything بود. 
خوندنش رو توصیه نمی‌کنم. 
        

          تلاشی برای نشان دادن مفهوم دوستی و خانواده