به شدت جذاب و پرکشش بود. از اون دسته کتابهاست که ساعتها میتونه مشغولتون کنه بدون اینکه احساس خستگی کنید. اولین کتابی بود که تو ژانر معمایی میخوندم و منو به این ژانر علاقمند کرد. پایان داستان بنظرم یکم کلیشه ای بود ولی در مجموع دوستش داشتم. برای کلاسیک خوندن میتونه شروع خوبی باشه
        

          ربه کای دوست داشتنی🥰 یه داستان به شدت جذاب که خاطره‌ی خیلی خوبی دارم از زمان مطالعه‌ش مخصوصا اینکه همخوانی دو نفره‌ بود بین منو دوستم🧡
        

          کتاب خوبی بود ولی پایان خوبی نداشت 😕
        

          واقعا خوشحالم که شروع تجربه‌ی کلاسیک‌خوانیم با ربکا بود. به‌خصوص که من کتاب صوتیش با صدای سارا بهرامی و رضا عمرانی رو گوش دادم و اجرای گوینده‌ها و انتخاب موزیک‌ها باعث شدن من حتی بیشتر از خوندن (یا درواقع شنیدن) کتاب لذت ببرم. 
من بدون هیچ اطلاعی از داستان کتاب رفتم سراغش و فکر می‌کردم درواقع ربکا شخصیت اصلی کتاب یا احتمالا راویه که خب از همون اوایل متوجه شدم اشتباه می‌کردم و راوی تا آخر داستان قرار نیست اسمی داشته باشه. اما درنهایت باز هم شخصیت مهم و اصلی داستان ربکا بود که با اینکه حتی زنده نبود، اما اسم، سایه و خاطراتش توی تک‌تک لحظات کتاب حضور داشت. توصیفات دقیق و کاملش هم به نظرم یکی از بهترین نقاط قوتش بود چون همون‌ها باعث شدن ارتباط عمیقم با کتاب تا آخرش قطع نشه. تنها چیزی که به نظرم جا داشت کمی بیشتر روش کار بشه، پرداخت بیشتر به شخصیت‌های اصلی (راوی و ماکسیم) بود. 
در کل ربکا می‌تونه بهترین گزینه توی روزهای پاییزی باشه و همین‌طور بهترین پیشنهاد برای شروع کلاسیک‌خوانی. نسخه‌ی صوتیش هم واقعا بی‌نظیر بود.
        

          کتاب ربه کا یکی از فوق العاده ترین کتاباییه که من خوندم
به نظرم واقعا ارزش بارها خوندنو داره
کتاب راجب یک دختر جوونه که با مردی به نام ماکسیم آشنا میشه و همسر اون میشه و ماجراهایی بین این دختر و اعضای این خونه و همسر سابق این مرد که اسمش ربه کاست و مرده رو روایت میکنه.
حتما بخونید و لذت ببرید.
        

          نمیدونم چی بگم- واقعا زیادی شاهکار بود.
        

          عالی بود عالی یه داستان ناب ناب
        

          رمانی خوب. 
دو فصل اول رمان تقریبا نامفهوم است. کم کم وارد فضای داستان می‌شویم و به دنبال آن توصیفات زیادی از فضاها و اشخاص. تقریبا تا نیمه‌ی کتاب، به همین منوال است. احساسات زنانه‌ی شخصیت کتاب به خوبی روایت شده و کاملا واقعی است. هنر نویسنده در همین حس درونی شخصیت است که رمان را واقعی و جذاب می‌کند. از نیمه‌ی کتاب کم کم ماجرایی رازآلود آغاز می‌شود و عمده داستان و تعلیق‌ها در ۳۰ درصد پایانی کتاب است. 
برای خواندنش نیاز به صبر و تحمل است اما ارزشش را دارد. اواخر داستان آنقدر خوب بود که تحمل توصیفات زیاد ابتدایی را راحت کند. در ضمن دو فصل اول را باید دوباره بعد از اتمام کتاب خواند.
.ترجمه خانم محسنی هم عالی بود
        

          دوران دبیرستان از بین کتاب‌های مامان، «جین ایر» را برداشتم و خواندم و این پیشنهاد مامان باعث شد تا من پناهگاهی به نام کتاب را به یاد بیاورم. بعد از آن نوبت به «بر باد رفته» و «بلندی‌های بادگیر» و… رسید ولی هیچ گاه به سراغ «ربه‌کا» نمی‌رفتم. سال‌های اخیر هنگام مرتب کردن کتابخانه، دو سه صفحه‌ی ابتدایی را می‌خواندم و دوباره سر جایش می‌گذاشتم. امسال طلسم شکسته شد و نوبت به «ربه‌کا» رسید.
به خاطر خواندن کتاب «خاطرات کتابی» تصمیم گرفتم ابتدا ربه‌کا را بخوانم؛ چون می‌دانستم احمد اخوت در بخشی از خاطرات کتابی درباره‌ی این کتاب نوشته است.
نسخه‌ای که از ربه‌کا خواندم برای سی سال گذشته است و به دلیل اشتباهات نگارشی و ویرایشی، چندین صفحه‌ی آغازین سرگردان بودم، به همین دلیل شروع کردم به خواندن نظرات در گودریدز. خواندن نظرات همانا و لو رفتن داستان همان. در کست باکس کتاب صوتی‌اش را پیدا کردم و بخش‌هایی از داستان را با آن گوش کردم. 
فهمیدم که در سال ۲۰۲۰ هم فیلمی از این کتاب ساخته‌اند و گویا به پای نسخه‌ی ۱۹۴۰ نمی‌رسد.
اگر داستان را نمی‌دانستم به طور حتم جذابیت بیشتری برایم داشت، گرچه ۲۰۰ صفحه‌ی پایانی را یک روزه به پایان رساندم.
ناشناس بودن راوی، به گونه‌ای که نامش را نمی‌دانیم، سایه‌ی سنگین ربه‌کا، عظمت ماندرلی، هوای مه گرفته، عطر گل‌ها و صدای دریا و مرموز بودن خانم دانورس، باعث کشش داستان می‌شد.
در جایی خواندم که این کتاب را با «جین ایر» قیاس کرده‌اند. شباهت‌هایی اندک در جزئیات را نمی‌توان به شباهت کلی رساند. هر دو داستان زنی جوان است که وارد خانه‌ای اشرافی می‌شوند، خانه‌ای که به سبب رازی که در آن نهفته است، مرموز است. اما جین ایر دختری مستقل و باهوش است که در گذر زمان، استقلال او بیشتر می‌شود و با اراده و عزت نفس عشق را می‌پذیرد. در حالی که راوی کتاب ربه‌کا (همسر دوم دو وینتر) شخصیتی ترسو است که وارد زندگی جدیدی می‌شود. او درگیر گذشته‌ی زنی است که دیگر زنده نیست و حسادتی که به او می‌ورزد باعث می‌شود نسبت به خود حس بی‌ارزشی داشته باشد. اگرچه از نظر برخی جزئیات این دو کتاب شبیه به هم هستند ولی درونمایه و لایه‌های زیرین داستان با هم متفاوتند.
        

          یه کتاب عالی 
داستان تم معمایی داره و همین باعث میشه به جذابیت کتاب افزوده بشه.  اولین کتابی بود که  از این نویسنده خوندم  و قلمش برای من مجذوب کننده بود. سیر داستان  با جلو تر رفتن پر تنش تر و هیجان انگیز تر میشه. 

و اما شخصیت «ربه کا»  که بسیار به نظرم پیچیده و مرموز بود که چنین ماجراهایی رو به وجود آورده بود. 

خوندن این کتاب به شدت پیشنهاد میشه. 
        

          "تو پدر من، برادر من و فرزند من هستی. تمام آرزویی که یک زن، یک خواهر و یک مادر می‌تواند به شوهر، برادر و فرزند خود داشته باشد من به تو دارم."
        

          راوی داستان شخصی است که هرگز اسمش را نمی‌فهمیم.دختری جوان و بی تجربه و یتیم، در خدمت پیرزن، بدون داشتن آرزو و چشم اندازی در آینده می‌زیست. زندگی اش با آشنایی او با آقای ماکسیم دوینتر که ۲۰ سال از خودش بزرگتر بود و در خانه ی مجللی به نام‌ مندرلی می‌زیست، دچار تحول می‌شود؛ با او ازدواج می‌کند و به مندرلی می‌رود. 
در ابتدا خود را روی ابر ها تصور می‌کرد و چیزی بیش از این نمیخواست، اما رفته رفته با اتفاقات و داستان های عجیب در مندرلی مواجه میشد. نشانه ها او را به سمت و سوی جنایتی که در گذشته انجام شده بود می‌بردند و واقعیت ها را به روی او می‌گشودند..
اما آیا زندگی اش رویایی که تصور می‌کرد او را خوشبخت کرده باقی ماند؟
        

          ربکا از اون کتاب‌هاست که شما تقریبا آخرش رو از همون اول می‌دونید، چون راوی از زمان حال شروع و بعد خاطرات گذشته رو مرور می‌کنه. شاید اگه این ترتیب رو انتخاب نمی‌کرد هیجان بیشتری می‌داشت 🤔 
البته من بسته به داستان، بعضی وقت‌ها مشکلی با فهمیدن پایان کتاب ندارم (حتی وقتی توسط شخص سومی لو بره)، چون اون‌وقت نکتهٔ جالب این می‌شه که بدونی چطور شد که این‌طور شد؟ 

کتاب هم این‌قدر معروفه که فکر کنم خیلی‌ها یه حدودی از داستانش رو بدونن.
و مثلا خیلی‌ها قبل از من به این نکتهٔ «بی‌اسم» بودن راوی کتاب اشاره کردن، اینکه خواننده نمی‌دونه اسم این دختر چیه و چند سالشه، فقط ربکا، ربکا، ربکا...  به قول یکی از دوستان، اون زن «مثالی» که بعضی‌ها (خصوصا زن‌های دیگه)، می‌زنن تو سر بقیه! یه موجود کاااااامل از هر جهت، زیبا، بااستعداد، خون‌گرم و و و

البته که بعدا شاهد یه چرخش اساسی تو داستان هستیم و همه‌چیز یهو کن‌فیکون می‌شه. 
خودم از اینجا به بعدش رو خیلی بیشتر دوست داشتم و واقعا برام هیجان داشت. مخصوصا از این جهت خوب بود که بالاخره خودکم‌بینی بسیااااار رومخ راوی به آخر رسید (جدا خیلی جاها دلم می‌خواست کتکش بزنم).
البته که اینجا یه مقدار مشکل شخصیت‌پردازی و اغراق داشت به نظرم و یه سری بحث‌ها برام باورپذیر نبود.

توصیفات کتاب رو هم در مجموع دوست داشتم، می‌تونستی قشنگ خودت رو تو اون فضا تصور کنی. 
البته که این سبک زندگیِ همه‌چیز‌برات‌آماده‌ست‌شما‌فقط‌استفاده‌کنِ پولداری کلا رومخم بود تو داستان 🙄😄

کتاب رو هم با اجرای خانوم محبوب گوش دادم و راضی بودم 👌🏻
        

          ربه کا
نویسنده: دافنه دوموریه
مترجم: حسن شهباز
چاپ سوم: ۱۳۸۳
نشر: جامی
تعداد صفحات: ۶۰۶

📚📚📚📚📚📚📚📚📚

« آری، همه جا ربه کا بود... هر جا که پای می گذاشتم، به هر جا که می نشستم و به هر سویی که نگاه می کردم شبحی از ربه کا وجود داشت. حتی در خیال و رؤیای من هم رسوخ کرده بود- به طوری که وقتی شب دیده بر هم می نهادم، ربه کا به خواب من می آمد و مرا از زندگانی می ترساند.»

« ربه کا» را می توان یک سایهٔ شوم و دهشتناک نامید بر سر راوی داستان که تا پایان کتاب، نامش فاش نمی شود.
طبق معمول هر سال، در بهترین شرایط آب و هوایی خانم « وان هوپر» و خدمتکار جوانش برای مدتی در هتلی در «مونت کارلو» اقامت دارند. یک روز در حین صرف غذا خانم وان هوپر که زن سالخورده اما ماجراجو و خوشگذرانی است، « ماکس دووینتر» مالک کاخ « ماندرلی» را در رستوران هتل می بیند و تلاش می کند که با او صحبت کند. ماکس به تازگی همسرش « ربه کا» را از دست داده است. این آشنایی به ازدواج ماکس و خدمتکار جوان ختم می شود و با ورود آنها به کاخ ماندرلی ماجراها آغاز شده و زندگی این دو دلداده را دستخوش تحوّلاتی می کند. 
بانوی جوان در همان ابتدای ورود به کاخ، مدام خود را در قیاس با ربه کای زیبا، مهربان و توانمند می بیند و از آنجا که کم رو و فاقد اعتماد به نفس است مشکلاتی برایش به وجود می آید. در این میان معماهایی دربارهٔ زندگی ربه کا و عشق میان او و ماکس در ذهنش شکل می گیرد و در نهایت پی به یک راز می برد. رازی هولناک از زندگی و مرگ ربه کا.
دوموریه بارها و بارها خواننده را درگیر احساساتی متناقض می کند. احساساتی مطبوع با وصف طبیعت شورانگیز ماندرلی به گونه ای که می توان خود را در آن طبیعت و فضای دل انگیز تجسم کرد و از سویی احساساتی سرشار از ترس و دلهره با نگاه های سرد و نفرت بار خانم «دانورس» دایه و ندیمهٔ وفادار ربه کا به عروس جدید ماندرلی و پیشامدهای ناگوار دیگر.
این رمان عاشقانه، روانشناختی،معمایی و جنایی برجسته ترین اثر « دافنه دوموریه» نویسنده انگلیسی است که من با ترجمه ای خوب از حسن شهباز خواندم.

📹🎬با اقتباس از این رمان در سالهای ۱۹۴۰ ( به کارگردانی آلفرد هیچکاک و برنده اسکار) و ۲۰۲۰ دو فیلم به همین نام ساخته شد.

        

          داستان ریتم یکنواخت و آرامی داشت. هیجان خاصی نداشت. و اگه دنبال رمانی هستین که خیلی هیجان داشته باشه و اصلا نتونید زمین بذاریدش،شاید خیلی خوشتون نیاد.
 اونقدری هم که معروف شده داستان خاااااصی نداشت.
(من اوایل شروع اعتراضات سال ۱۴۰۰ این کتاب رو خوندم و اون موقع برای اینکه حواسم رو از اون اتفاقات پرت کنه حتی زمان کوتاهی، خوب بود ولی به کسی توصیه نمیکنم)
.
.
.
.
⚠️ لو دادن یه موضوع کوچولو از کتاب:

خیلیییی روی مخم بود که اسم شخصیت اول داستان رو نگفتن! یعنی چی آخه😒 این همه اسم خو یه چیزی میذاشتین دیگه.😬
        

          برای عاشقان رمان های کلاسیک مثل من ربه‌کا یک  شاهکار است.
دو ویژگی ربه‌کا است که آن را متمایز میکند.1-توصیف صحنه و ویژگی ‌های آن به طوری که دوموریه را استاد این فن میخوانند.دوموریه آن قدر در گفتن جزئیات وسواس دارد که گاهی حوصله ی آدم سر میرود اما تصویری که در پی توصیفات ساخته میشود فوق‌العاده است.برای همین مجذوبت میکند. 
2- شخصیت های ربه‌کا در ابتدا ناشناخته هستند.حتی خانم دوینتر اسم ندارد او فقط خانم دوینتر است....ربه‌کا و ماکسیم هم به اندازه ای که باید تعریف نمی‌شوند.
به نظر می آید دوموریه دوست ندارد اول شخصیت هایش را معرفی کند بعد قصه را تعریف کند.این مرموز بودن به جذابیت کتاب بسیار می افزاید.
نکته ی جالب دیگر کتاب تناقض عجیب و جالبی است. اسم کتاب،داستان و تعریف شخصیت ها حول ماکسیم و نه خانم دوینتر باعث شده  کتاب در تناقض عجیب و غریب اما جالبی قرار بگیرد.(مطلب کمی مبهم است اما خوانندگان کتاب میدانند چه میگویم و توضیح بیشترش برای دوستان حساس به خطر افشا  ناخوشایند خواهد بود.)
خلاصه ربه‌کا اثر درخشانی است که دو اقتباس از آن میشناسم. یکی کلاسیک و ساخته ی هیچکاک ،یکی مدرن تر.هر دو جذاب هستند....
بخوانید و لذت ببرید.
        

          نمی‌دانم برای کتابی که تا این حد معروف است چه یادداشت درخوری بنویسم. فارغ از تمام نکات جذابی که درباره‌اش می‌گویند و همه‌جا می‌شود خواند؛ برای من ربه‌کا مثل جین ایر و بلندی‌های بادگیر، لذت خواندن یک داستان تمیز بود. رمان تمیز منظورم رمانی است که علیرغم عاشقانه بودن و مثبت ۱۸ سال بودن، ادبِ کلام دارد، هر چیزی را توصیف نمی‌کند و نویسنده برای خودش و خواننده حریم نوشتاری و خواندنی! قائل است.
        

          رمان  جذابی بود ولی نه به اندازه کتابایی مثه آنه شرلی یا بابالنگ دراز
یه قسمت هایی از کتاب واقعا خسته کننده بود
        

          متأسفانه وقتی که اوایل کتاب بودم، از اتفاقات مهمی از پایان داستان و حل معما باخبر شدم که تا حد زیادی مزه‌ی داستان رو از بین برد.