از پائولا هاوکینز، دختری در قطار را با توجه به تبلیغات این کتاب مطالعه کردم و چیزی که انتظار داشتم، دستگیرم نشد. اما از این اشتباه درس نگرفتم و درون آب را هم مطالعه کردم، این بار پائولا هاوکینز بیشتر ناامیدم کرد و درونِ آب به رغم فضای سنگین و غم آلودی که پیش روی مخاطب ترسیم میکرد، ماجرای جنایی چندانی نداشت و با پایانی نه چندان غیر منتظره روبرو شدم.

توضیح: ترجمه علی قانع رو مطالعه کردم. ایشون در پاراگراف‌های آخر به قاتل با ضمیر «او» اشاره میکنن و از اونجایی که در زبان فارسی ضمیر «او» برای مرد و زن مشترک استفاده میشود، خواننده قادر به تشخیص مرد یا زن بودن قاتل و شناسایی دقیق اون نیست.
          

            تصور کنید، یه روز پلیس بیاد در خونتون رو بزنه و بهتون اطلاع بدی فردی که هم براتون عزیز بوده هم تحمل دیدنش رو نداشتین مرده.. این کتاب درباره همین موضوعه!
یه روزی از روزگار جولز آبوت در خونه ش رو باز میکنه و میبینه پلیس براش خبر مرگ کسی رو آورده و نمیدونه از این خبر شاد باشه یا خوشحال! مجبور میشه برگرده شهرش. و برگشتن به جایی که قبلا ازش فرار کرده بود ینی برگشتن تموم خاطراتی که جولز سعی داشت فراموش کنه:)
خب از اونجایی که من عاشق ژانر معمایی-کاراگاهی هستم کتاب برام روان بود و سریع خوندمش، کل داستان روی محور “چرا مُردن” میگذره، اگه بخوام دقیق بشم “چرا خودکشی!”
 البته پایان کتاب یه ذره ناامیدم کرد بخاطر همین 4تا ستاره دادم، انتظار بیشتری از پائولا هاوکینز داشتم یه انتظاری مثل دختری در قطار! 
حدس و گمان توی این داستان جواب گو نیس، وقتی حدس میزنید فلان کس اینکارو کرده، چند صفحه بعدش حدستون پوچ میشه و از بین میره، چون هرکسی مشغول قایم کردن ورژن خودش از اتفاقی که افتاده. هیچکس نمیدونه چیکار کرده حتی خود پلیس شهر هم نمیفهمه چیکار کرده و داره دور خودش میچرخه، ولی اخرش به زانو درمیاد...
ترجمه ش خوب بود، خیلی رووان بود، از بقیه نشرها نخوندم و نمیدونم اونا چجوری ترجمه کردن :))
          

            از پر کردن وقتم با این کتاب پشیمون نیستم.
به شخصه من از هر کتاب جنایی با هر پلات‌توییستی لذت میبرم. 
چیزی که درباره این کتاب کمی حوصلمو سر میبرد، روابط نامشروع کاراکتر ها و اتفاقاتی که برام قابل پیش‌بینی بودن، بود. 
به طوری که بعد از تموم شدنش، احساس کردم که از تار عنکبوتی که از روابط کاراکترا ساخته شده بود، رها شدم.🫠 
احساس میکنم از کتاب دیگه‌ی نویسنده... "دختری در قطار" بیشتر دوستش داشتم چون روند داستان زیاد کند نبود و هیجان رو احساس کردم. 
          

            در ژرفای آب یک کتاب معمایی از نویسنده‌ی کتاب دختری در قطار و تقریباً به همون سبک و سیاق هست. در کتاب دختری در قطار شما داستان رو از زبان ۳ زن به طور متناوب می‌خوندید و ماجرا رو از دید اونها نگاه می‌کردید و همین باعث میشد مدام به یکی شک کنید و چند صفحه بعد به نفر بعدی. اینجا هم هدف همین بوده اما تعداد شخصیت‌ها از ۳ به نمی‌دونم چندتا افزایش پیدا کرده و فکر کنم همین الان هم از من بپرسید مثلا جولیا کی بود باید یکم فکر کنم تا قاطی نکنم پس پیشنهاد میکنم در صورتی که قصد خوندن این کتاب رو دارید یه کاغذ کنارتون بذارید و اسم کاراکترها رو با چند کلمه توضیح کنارش بنویسید. اما داستان در مورد یک آبگیر مرموز هست، قسمتی از یک رودخونه که جریان آب اونجا نسبتا ساکن میشه و چندین مورد مرگ و خودکشی رو به خودش دیده از زمان های گذشته سیصد سال پیش تا همین اواخر. نفر آخر نل در مورد تمام این مرگ‌ها تحقیق می‌کنه و می‌خواسته کتابی راجع به اون بنویسه و حالا آخرین قربانی این آبگیر خودش هست. در طول کتاب در مورد قربانی های دیگه، اهالی اون شهر، خواهر و دختر نل می‌خونیم، از زبان خیلی از اونها داستان رو می‌شنویم تا آخر ببینیم چه بلایی سر این افراد اومده. پایان کتاب رو من دوست نداشتم و به نظر کتابی نیست که به کسی توصیه کنم بخونه، نه به خاطر اینکه خیلی بده، چون در این ژانر کتابهای بهتری وجود داره.ه