این کتاب مجموعه ای از خاطرات کتابفروش و نویسنده آمریکایی، سیلویا بیچ است که چگونه کتاب فروشی شکسپیر و شرکا را در پاریس، فرانسه تأسیس کرد و چگونه تلاش کرد با همه ی سختی و مشکلات اجتماعی و سیاسی در فضای جنگ آن را سرپا نگه دارد... او امریکایی است و به فرانسه مهاجرت می کند... قسمت هایی از کتاب که بخش عمده ی کتاب را نیز در بر گرفته اند در مورد حضور نویسندگان مختلف در این کتاب فروشی است که بسیار جال و خواندنی بودند... نویسندگانی مانند مانند جیمز جویس، همینگوی، ازرا پاوند، اسکات فیتزجرالد و ...
        

          خواندن خاطره فی‌نفسه هیجان و جذابیت زیادی دارد، چرا که تجربه‌ی زیسته‌ی دیگری را زیستن است؛ حال فکر کنید با خاطرات مشهورترین کتابفروش جهان مواجه می‌شوید، هیجانی دوچندان در انتظار شماست. 
سیلویا بیچ، ناشرِ تک‌کتابیِ عجیبی که زندگی‌ش را در راستای کارش برنامه‌ریزی می‌کند و زندگی‌ش را براساس شکسپیر و شرکا می‌نویسد، گویی کتابفروشی نه یک شغل بلکه دوره‌ای از زندگی اوست که به بزرگسالی‌اش پیوند خورده است. از سوی دیگر نوع آشنایی او با دیگر هنرمندان هم این ایده را تایید می‌کند....
تجربه‌ی سیلویا بیچ برای هرآنکس که کتاب می‌خواند و در سر رویای کتابفروشی را می‌پروراند یک آرزو است.
یک آرزوی شیرین...
        

          نوروز ۱۴۰۲ کتاب "سیلویا بیچ و نسل سرگشته" خوندم که زندگینامه سیلویا بیچ بود منتها به قلم زندگی‌نامه نویسش...
برام خیلی جذاب و پرهیجان بود تو دوره ای زندگی کنی که دوستات بشن همینگوی، جیمزجویس، لاربو، فارگو، دوآمل، فورد مکس فورد، فیتز جرالد، ازرا پاوند و خیلی‌های دیگه... به نظرم خیلی زندگی رویایی بود... مثلا بشینی با همینگوی درباره ادبیات داستانی حرف بزنی یا اولیس جیمز جویس چاپ کنی... 
فکر کنم یک سال قبل فیلم نیمه شب در پاریس وودی آلن دیدم توی اون فیلم کارکتر اصلی وارد دهه ۱۹۲۰ میشه بعد میبینه همه چیز از نگاه همینگوی معمولیه یا برای گروترود استاین همه چیز معمولیه و گاها حتی ملال آور... خیلی تعجب میکنه که چطور میشه تو همچین دوره‌ای زندگی کنی و همه چیز برات معمولی باشه... تازه وودی آلن پارو از این هم فراتر میزاره و میگه اون‌ها هم در حسرت زندگی در دوره دیگری بودن... در نهایت به این نتیجه میرسه که هر آدمی تو دوره خودش همه چیز براش معمولیه و فقط آدم باید کسایی که باهاش هم فکر و هم مسیرن پیدا کنه و اینطوری میشه نسل درخشانی رقم زد...
و این کتاب.... زندگی‌نامه خود نویس سیلویا بیچ... 
بعد از پایان جنگ جهانی دوم دوستان سیلویا بیچ از اون خواستن که دوباره شکسپیر و شرکارو بازگشایی کنه اما اون دیگه دل و دماغ این کار نداشت... اما تصمیم گرفت این کتاب بنویسه...
تو این کتاب از همینگوی، جویس، پاوند، استاین و خیلیا دیگه حرف میزنه... از چاپ اولیسه میگه... از جمعی که میشستن تو کتابفروشی و باهم کتاب میخوندن... و این بار قصه از زبون کسی خوندم که دقیقا وسط گود بود... و چقدر اون تصور ایده‌آل بیرون گود برای آدم شکسته میشه ... برای سیلویا بیچ واقعا همه چیز معمولی بود و حتی سخت... اون اصلا احساس نمیکرد دوستای خاصی داره... اون داشت خیلی معمولی و روتین تجربه میکرد... درواقع برای اون همینگوی یه آدم عجیب و دور و ایده آل نبود یک دوست معمولی بود... یا اینکه حس کرده بود باید اولیس چاپ کنه پس چاپ کرده بود... این مسیر برای سیلویا پر از رنج و سختی بود اما اون کاری رو که بهش باور داشت انجام میداد ولی خب در پایان کتاب احتمالا درک میکنید که چرا اون دیگه نخواست کتابفروشی دوباره باز کنه....این کتاب من به همون نتیجه ای رسوند که وودی آلن در پایان نیمه شب در پاریس بهش رسید... 
        

          سیلویا بیچ کتاب‌فروشی‌ای تاسیس کرد که احتمالا آرزوي خیلی از عاشقان کتاب‌ است. کتاب‌فروشی‌ای که به معنای واقعی یک مرکز فرهنگی بود. نویسنده‌های بزرگ دنیا به آنجا رفت و آمد می‌کردند، نقاشی‌های اصل و حسابی دیوارهایش را پوشانده بود، نسخه‌های تک داشت و...
حیف که دیگر شکسپیر و شرکای اصلی در کار نیست (مثلا اگر بود من می‌رفتم!😅). جنگ جهانی دوم و اشغال پاریس سیلویا را مجبور کرد کتاب‌فروشی محبوبش را ببندد و بعدها هم هیچ‌وقت حوصله نکرد دوباره راهش بیندازد.
اما خوشبختانه گزارش کاملی از کتاب‌فروشی نوشته. از نویسنده‌ها، کتاب پرماجرای اولیس، رفت و آمدها، دوستی‌هایش  و مشکلاتش در شکسپیر و شرکا.

این کتاب خیلی خواندنی است، بخصوص اگر از قبل با سیلویا بیچ یا شکسپیر و شرکا آشنا شده باشید.

        

          این یک کتاب نیست. «شکسپیر و شرکا» یه پژو مدل صد و هشت و چهاره که یک نیمه شب بعد از زنگ ساعت دوازده، جلوی من می‌پیچه، سیلویا بیچ من رو صدا می‌کنه و این بار من جای «گیل» از فیلم «نیمه شب در پاریس» به دیدن «دهه گمشده» می‌رم! این کتاب یه مهمونی شلوغ و پلوغ دهه بیستی تو دل پاریس در کنار گرترود استاین، همینگوی، جویس و از همه مهم‌تر خود سیلویا بیچ بود. یه مهمونی که سلیویا دستم رو محکم می‌کشه و تند تند تو گوشم مهمون‌ها رو معرفی می‌کنه. مهمون‌هایی که شاید نیمی رو نشناسم اما شوقی که اون شب تجربه می‌کنم هیچ وقت قرار نیست یادم بره. این تمام حس‌های من به این کتاب بود.
این کتاب رو با کتابی که نشر مرکز مدت‌ها پیش ترجمه کرده قاطی نکنید. «شکسپیر و شرکا» آبی، در واقع خاطرات سیلیویا، صاحب شکسپیر و شرکای اصلیه. کسی که ناشر چاپ اول «اولیس» از مهم‌ترین کتاب‌های نوشته شده، است. سیلیویا یه آمریکایی تو پاریس بوده، یه آمریکایی خوش ذوق که تلاش کرده با راه اندازی کتابفروشی مهم‌ترین انسان‌های روزگار رو گرد هم جمع کنه. اون سال‌های زیادی مقاومت می‌کنه و شکسپیر رو زنده نگه می‌داره. نهایتا در پی اشغال پاریس شکسپیر هم توی پناهگاه قایم می‌شه و این بار اون کتابفروشی عجیب و غریب تبدیل به یک کتاب می‌شه. در هیاهوی جنگ و صلح، همیشه راهی برای پیدا کردن دنیای دیگه‌ای وجود داره. 
کتاب رو خیلی دوست داشتم. روایت جوری بود که انگار سیلویا از پشت ویترین شکسپیر و شرکا داره تاریخ رو تماشا می‌کنه. 
«شکسپیر و شرکا» آبی رو نمی‌تونم هیچ‌جوره به «همه» پیشنهاد کنم. همونجوری که گفتم این کتاب پر از شخصیت‌های معروف ادبی و هنریه. شاید اگه ایده‌ای از اون‌ها نداشته باشید خیلی خوندنش براتون لذت بخش‌ نباشه.
پ.ن: کتابفروشی شکسپیر و شرکای فعلی تقلیدی از این کتابفروشیه اما صاحب و حتی موقعیت مکانیش هم خیلی ربطی شکسپیر و شرکای اصلی نداره. 
پس ساعت دوازده شب منتظر پژو صد و هشتاد و چهار باشید.