این کتاب مثل یه چاه میمونه با قطر بسیار کم اما عمقی داره که شمارو میبره به یه دنیای دیگه
این کتاب سرشار از امید و زندگیه 
این داستان میگه که حتی اگه مرغ دریایی هم باشی میتونی به نهایت خودت برسی...
این کتاب رو حتما بخونید. اثر بی نظیر ریچارد باخ!
        

          کتابی فوق العاده در وصف انسان هایی که فراتر از خواب و خوراک فکر میکنن :)
خیلی توصیش میکنم، هر تیکه از کتاب با فکر نوشته شده و سه مرحله از کمال رو بسیار عالی توصیف میکنه.
نویسنده چند وقت پیش فصل چهارمی هم به کتاب اضافه کرده که فکر نمیکنم این جا اومده باشه و اون هم خیلی قشنگه. 👌🏻
        

          در ابتدا کتابی سبک و مناسب رده سنی پایین به نظرم آمد،  اما با پیش رفتن فصل ها این نطر تقریبا عوض شد،  فصل های پایانی تامل برانگیز بود 
برای دوستانی که میخواهند کتابخوانی را آغاز کنند بسیار پیشنهاد خوبی است ،من این کتاب را در یک شب خوانده ام ، ارزش خواندن دارد
        

          خوب بود.
        

          «جاناتان مرغ دریایی» مضمونی عرفانی دارد. البته به عرفان اسلامی نمی‌خورد، چراکه عرفان در اسلام غالباً با شریعت گره خورده است. اگر بخواهم اندکی از توصیف فراتر روم و به قضاوت بنشینم مضمون کتاب با عرفان‌های شرقی همسوست، عرفانی که با جملاتِ محوریِ این‌چنینی بیان می‌شود: «خودت را بشناس»، «بر مرزهایت غلبه کن»، «تو یعنی فکر»، یا «آرامش درون»ی که پاندای کونگ‌فوکار دارد. این‌ها را اگر با عرفان اسلامی یک کاسه کنیم چیزی جز سکولاریزه شدنِ آن حاصل ندارد. البته می‌توان در یک مسأله آن را موافق دانست، و آن همسویی با «روحِ عرفان اسلامی» است، به این معنا که اندیشه‌های عرفانی با این گزاره‌ها، کم و بیش، درگیر است. [آری، می‌توان از ادبیات عرفانی‌مان مثال‌های فراوان بیاوریم که «ای برادر تو همان اندیشه‌ای* مابقی خود استخوان و ریشه‌ای» و نمونه‌های فراوان دیگری، اما باید توجه خاصی داشته باشیم عمومِ کتاب‌های ادبِ عرفانی ما حکمِ کشکولی را دارد که از هر چیزی در آن است، مخاطب اقتضاءِ پرداختن به مسأله‌ای خاص را داشته و باید یک اثر از ادب عرفانی را به‌صورتِ یک «کل» در نظر گرفت]

جاناتان مرغ دریایی داستانی لطیف است با نکته‌هایی تأمل‌برانگیز (نظیر اینکه آخرِ سر این «محبّت» است که سرتاسر تو را فرا می‌گیرد. (چیزهایی که به‌وفور در ادب عرفانی‌مان می‌بینیم و همسویی دارد) اما این میناگری‌ها سبب نمی‌شود که قصه‌گویی را فراموش کنیم. هر چقدر ایدۀ اصلی کتاب به شما بنشیند اما یک جای کار می‌لنگد و آن قصه‌گویی‌اش است. با این که شخصیتِ جاناتان و ایدۀ اصلی را، همدلانه، می‌توان پذیرفت اما به نظر می‌رسد همچنان داستانی که با آن روبروییم پیرنگ راست و درستی نداشته باشد. بگذارید کمی مسأله را باز کنم.

دسته‌ای از مرغان دریایی‌اند، به امر روزمره‌شان مشغولند. در ساعت مشخصی بیدار می‌شوند، دسته‌جمعی شکار می‌کنند، در ارتفاع خاصی پرواز می‌کنند. در این بین «جاناتان لیوینگ‌استون» مرغ دریاییِ جوانی تصمیم می‌گیرد بیشتر از دیگران پرواز کند، بیشتر از هر مرغ دریایی‌ای. تمسخرِ دیگران سبب نمی‌شود جاناتان جوان دلسرد شود. ادامۀ داستان را البته نمی‌آورم، اما، چنانکه انتظار می‌رود، جاناتان خیلی بالاتر را می‌بیند و البته به آن هم می‌رسد. اما گویی نوع روایت داستان پله‌پله است، یعنی نویسنده، به‌مرور، یک پله را طی می‌کند، و همینطور پله‌های بعدی را. اما آنچه از تعلیق انتظار داریم (یا دارم) تعلیقی بزرگتر و چشمگیرتر. البته که در نوع روایت هم می‌توانست بیانی تعلیق‌گون داشته باشد. اما با همۀ این توصیف‌ها «جاناتان مرغ دریایی» ارزش خواندن را دارد، و البته که، می‌توان از آن هم لذت برد.

        

          خیلی تابلو داشت پیامشو منتقل میکرد به نظرم
        

          کتابی کم حجم ولی با مفاهیمی عمیق
        

          من نسخه صوتی کتاب را با صدای زیبای مهرداد اسکویی گوش کردم. به نظرم به خوبی در حس داستان قرار می گرفت.
        

          آرام و الهام بخش
        

          ب نظرم خیلی کتاب خاصی نبود.معمولی بود
        

          جاناتان کتابی است که با اینکه بسیار مختصر و کوتاه است، مفاهیم ارزشمندی را درون خود جا داده.
وسعت نگاه و وسعت اهداف که آدمی را به اوج خودش می رساند.
اهدافی که بعضا در تضاد با جامعه‌ی اطراف ماست‌. اما بزرگ و والا است.
جاناتان با استفاده از استعاره پرواز به خواننده گوش زد میکند که اگر ما هم اهداف و رویای خودمان را دنبال کنیم میتوانیم اوج بگیریم و بالا برویم‌.

        

          کتاب کوچکِ عمیق که شما رو تشویق می کند تا رویاهایتان را هرچند دست نیافتی و دور ، دنبال کنید و نا امید نشوید.....
 اوایل کتاب برای من  تداعی کننده داستان ماهی سیاه کوچولو بود 
        

          چندین سال پیش این کتاب رو خونده بودم. چند روز پیش دوستی اتفاقی ترجمه و چاپ جدیدی از کتاب را در اختیارم قرار داد که یک نویسنده فصل چهارم را به آن اضافه کرده
در مدت زمان کوتاهی دوباره خواندمش، داستان به ظاهر ساده اما عمیقی داره
خوندنش بعد از چند سال حس خوبی داشت
        

          عالی است!
من در این کتاب سیرت رسولان و پیامبران را خواندم!
کتاب شرح حالی نمادین کسانی‌ است که رنج و سستی و یأس هم‌نوعان را خویش را می‌بینند اما بجای نشستن و نق زدن و در خود فرو رفتن! می‌ایستند و امید می‌دهند و می‌شکفند!
شکفتگی که حیات و بالندگی جامعه را در پی خواهد داشت.
رهبری جوامع انسانی از همین نقطه شروع می‌شود و هر جامعه‌ای همان‌قدر رشد می‌کند که قلب رهبرش وسیع و قوی شده است.
از  کسانی که
 نقشی فراتر از خورد و خواب در زندگی دارند، پدرند یا مادر! فرزندی هستند امید پدر و مادر!
شرکتی دارند یا کسب و کاری! کارمند شرکتی هستند که دلشان برای قلب و سکه مدیرشان می‌سوزد!
فعال اجتماعی اند یا نگران کودکان کار!
نویسنده‌اند یا نیکوکار
و در نهایت خود را دارای سهمی می‌داننند در اعتلای این وطن
یا اینکه اگر خلوت کنند خود را وام‌دار می‌بییند به مادر میهن
خواهش می‌کنم بخوانند این کتاب‌ را
        

          اصلا فکرشم نمی‌کردم کتاب به این زیبایی و با مفهومی عمیق عرفانی باشه!
 خیلی قشنگ خیلی 
لذت بردم بازم مبخوام بخونمش فک کنم چند باری باید بخونم تا عمیق تر بفهمم♡
        

          جاناتان مرغ دریایی داستان کسانی است که زندگی رو محدود به زمان و مکان روزمره خود نمیدونن و به دنبال معنای حقیقی زندگی هستن ،داستان پرواز به سمت بی نهایت و اینکه باید وجود حقیقی و ارزشمند خودمون رو بشناسیم و ارزش اون رو بدونیم ،این داستان تمام این مفاهیم رو به زیبایی بیان میکنه و خوندنش برای من لذت بخش بود .
        

          جاناتان یک کتاب روانشناسی انگیزشیه هم مناسب نوجوانانه،هم مناسب بزرگسالان.
جاناتان به ما میگه وقتی دیگران تو را از هدفی که میخوای بهش برسی منع می کنن تو با قدرت تر پیش برو و به اونا ثابت کن که خواستن توانستنه و هیچ چیز و هیچ کسی نباید تو رو از هدفی که داری باز داره.
حتی اگه شکست خوردی بلند شو و باقدرت تر از قبل راهتو ادامه بده و مطمئن باش که به هدفت میرسی.
        

          دقیقا نمی‌دانم به خاطر متن کتاب بود یا حال و هوای خودم یا قدردانی از کسی که این کتاب را به من هدیه داد. اما در هر صورت بلافاصله در همان سال‌ها  (پاییز ۹۴) خواندمش. از آن موقع تا کنون برخی مواقع با شخصیت قهرمان داستان همزاد پنداری جدی می‌کنم و برخی مواقع به حالش غبطه می‌خورم.
تصویر یک شهید و یک سفیر الهی در قامت جاناتان بسیاری از آموزه‌های دینی ما را یادآور می‌شود.
        

          آسمان کامل بودن است  .
        

          داستانی کوتاه و جذاب برای التیام دردهایی که در اثر متفاوت بودن در روحت ایجاد کرده ای...