من اصلا اهل خوندن کتاب های روانشناسی و توسعه فردی نیستم وخیلی زود از این دسته کتاب ها خسته میشم و نیمه کاره رها شون میکنم .
اما این کتاب ...
علیرغم تم روانشناسی ای که داشت ، سیر داستانی هم داشت و باعث شد جذب ش بشم .
و از طرفی هم چون نویسنده ( یا همون شخصیت کتاب )رو با خودم و شرایط روحی م مقایسه کردم ، بهش احساس نیاز پیدا کردم و از خوندن ش لذت بردم به این دلیل که خیلی از قسمت های کتاب راجع به مشکلاتی که هر آدمی میتونه با خودش و افکار درونی ش و رفتارش نسبت به دیگران داشته باشه ، صحبت میکنه و راهکار ارائه میده .
از اونجایی که این کتاب برگرفته از جلسه های واقعی نویسنده با تراپیست ش هست راجع به موضوع افسردگی ، فکر می‌کنم علت اصلی پرطرفدار بودندش و لذت بردن افراد از اون بشه . 
قبلا در پادکست رواق هم ، از همین قسم داستان با تم روانشناسی رو به قلم اروین. د.یالوم شنیده بودم .
کاش اینطور کتاب ها بیشتر نوشته و چاپ بشه ، برای افرادی شبیه به من که طاقت خوندن کتاب های روانشناسی رو نداریم .
        

                کتابی که من داشتم ، چاپ افست با ترجمه ی امیرحسین فطانت  بود.
  برخلاف تعاریفی که از صد سال تنهایی شنیدم که سخت خوان هست 
این کتاب که اولین تجربه ی من از کتاب های این نویسنده بود بسیار روان و آسان بود و شاید تمرینی برای خواندن صد سال تنهایی،  برای منی که از ترس نصفه رها کردن کتاب ، هنوز سراغ ش نرفتم .
سیر خطا داشت با اندکی بازگو کردن خاطرات .
این کتاب روایت عشقی شکوفا شده بعد از سال ها در سن نود سالگی بود که  با هدف ثابت کردن غریزه ی مردانگی حتی در این سن به خود شخصیت داستان ، شروع و ریشه دار شد .
و در این سن مجبور به تحمل مصائب عاشقی و دوری بود .
از این بعد بسیار شیرین و دلنشین بود داستان 
اما این که عاشق یک دختر چهارده ساله که هم سن نوه ی نداشته اش میشد ، برای من غیرقابل درک بود .
حتی با اینکه هیچ اتفاقی بین این دو نیافتاد جز هم نشینی شبانه و عشقی پاک اما باز هم ، پذیرفتنی نبود .
قلم نویسنده خیلی مورد پسندم واقع شد مخصوصا تصویرسازی صحنه و مکان ها عالی بود .
        

                اولین اثری بود که از همینگوی خواندم و نمی‌دانستم که بخشی زیادی از این ترجمه به زندگی نامه ی نویسنده پرداخته شده است .
به طبع خوانش  بخش زندگینامه برای من بیشتر از بخش داستانی طول کشید ، داستان رو خیلی سریع خواندم .
اصلا متوجه هدف نویسنده از این زندگینامه نفهمیدم که بیشت  تخریب نویسنده و آثارش بود یا زندگینامه ؟؟
فکر میکنم در زندگینامه نیتری به داوری و قضاوت نیست و مترجم باید در نوشتن آن جانب بی طرفانه رو در پیش می‌گرفت .
در کل ، از خواندن بخش اول کتاب این نتیجه را گرفتم که همینگوی طی سال ها سعی کرده در نوشتن پیشرفت کند و بیاموزد اما بی ثمر بوده و در پایان عمرش بهترین اثرش را که پیرمرد و دریا بوده نوشته است .
و اما خود داستان ....
داستانی روان و ساده_بدون پیچیدگی _همراه با سیر خطی
 از تنهایی و فقر  پیرمردی ماهیگیر ، که روحیه ای قوی و پیروزمندانه داشت اما در مسیری که پیش گرفته بود به گمان خودش شکست خورد و برگشت .
و پسری که زمانی شاگرد و همراهش بود اما حالا از سر دلسوزی به پیرمرد رسیدگی می‌کرد .
مقاومتی که پیرمرد در مقابل مشکلات راه ش نشان داد بس ستودنی بود اما در آخر تسلیم شد و سالم برگشتن رو ترجیح داد .
نمیدونم با تعاریفی که مترجم از داستان های همینگوی داشت آیا سراغ کتاب های دیگرش هم بروم یا نه ؟؟؟؟
اما تعریف وداع با اسلحه رو زیاد شنیدم .

        

                باز هم کتابی در مورد کتاب ها بود اما اینبار از زبان یک موش .
موشی ضعیف اما باهوش .
البته کل کتاب راجع به کتاب نبود و از یک جایی به بعد روند داستان تغییر می‌کرد.  
قلم کتاب بسیار روان و ساده بود و سیر زمانی خطی .
داستان محله و میدانی در بوستون آمریکا و موشی که بر حسب تصادف در این مکان زاده و بزرگ می‌شود و در آخر تخریب این محله .
روایت زندگی موش(فرمین)، علایق و سرگرمی ها ،برقراری ارتباط 
چیزهایی که یاد گرفته و افکار و احساسات ش ،  تنهایی و در پایان مرگ ش .
کتاب ساده ی کوچکی بود اما حس و حال خوبی با خودش داشت و دلچسب بود برای من ، مخصوصا شخصیت و صحنه سازی هایی که داشت هر چند شخصیت های ثابت داستان زیاد نبودند اما به خوبی توصیف شده بودند .
        

                نسخه ای که من داشتم چاپ ۱۳۵۷ بود . با ورق های قدیمی و سبک و با بدترین حروفچینی که دیده بودم .
قبل از شروع و در مدتی که کتاب به دستم رسیده بود، انتظار یک رمان را داشتم ولی وقتی شروع کردم و پیش رفتم متوجه شدم یه کتاب تاریخی است و با بخش هایی جستار گونه که سیر زمانی مشخص و خطی ندارد بلکه موضوعی طبقه بندی و بخش بندی شده ، این کتاب رو جزو دسته ی خاطره نویسی هم نمیشد گنجاند چون شامل نظرات و وقایع سیاسیِ دوران رضا شاه که در کتاب به نام دوران سیاه نامیده شده است ، بود .
بیشتر وقایع و بلاهایی که در حکومت رضا شاه بر  زندانیان سیاسی که حتی به اشتباه و بیگناه دستگیر شده بودند  ، گذشته بود ، شرح داده شده بود .
چقدر سخت خوان بود این کتاب و با اینکه ۲۴۲ صفحه بود برای من بیش از معمول طول کشید . 
بعضی دوستان گفته بودند،  تکرار در آن زیاد است ، حرف ها و نوشته های تکراری، ولی من تکرار ندیدم و در نسخه ای که من خواندم در هر بخش اتفاقی تازه و نظریات تازه ای را خواندم .
و چقدر متاثر شدم از رنجی که بر این زندانیان سیاسی موسوم به دسته ی پنجاه و سه نفر و زندانیان سیاسی و ایلیاتیِ قبل از آنها گذشته بود .
متاسفانه بعد از خواندن آن متوجه شدم ، جو سیاسی اجتماعی آن دوران کاملا با حال ما مشابه است ، نارضایتی مردم از دولت، فساد مدیریتی ، ناآگاهی و آنچه با زندانیان سیاسی رفتار میشود و با اعتراضات و هزاران غیره و غیره ......
و واقعا شک کردم که دلیل انقلاب ۱۳۵۷  چه بوده است اگر قرار بوده باز هم به نقطه ای که بوده ایم،  برگردیم .
واقعا که راست گفته اند ، تاریخ  تکرار می‌شود. 
        

                یک کتابِ کوچولویِ روان که در یک نشست میشد خواند.
راوی گاهی اول شخص_شخصیت اصلی داستان_ بود و گاهی سوم شخص .
درگیری های ذهنی یک خانوم که در آستانه ی چهل سالگی است با خاطرات اش و عشق و آرزوهایی که دست نیافته اند .
انگار کتابی بودکه برای من نوشته شده بود و چقدر به من نزدیک  ، چیزی بود که در نزدیکی به چهل سالگی_ ام_ ، بهش نیاز داشتم . چون فکر میکردم افکاری که باهاشون دست و پنجه نرم میکنم فقط مختص منه . اما فهمیدم برای همه پیش میاد .
        

                باز هم از  اولین های من بود
از این نویسنده
 نسخه ی پی دی اف کتاب رو خوندم
و خیلی تاسف خوردم برای اینکه انقدر دیر سراغ این کتاب رفتم
چقدر تعجب کردم از زندگانی و پیشرفتی که افغان ها در اواخر صده ی ۱۹۰۰ میلادی داشتند اما به خاطر حمله ی روسیه ، جنگ جهانی و طالبان به یک کشور فقیر و جهان سومی مبدل شده اند
افسوس که تفکر بنده نسبت به افغانستان و افغان ها متفاوت بود .
هر چه از زیبایی و روان بودن قلم خالد حسینی بگویم ، گویای آنچه که هست ، نیست .
خیلی از خواندن ش لذت بردم .
کتابی که هر چند پر از درد بود ، درد جنگ،  مهاجرت اجباری ، محرومیت ، تجاوز به کودکان ،فقر و .... بود ،و هضم کلیه ی این دردها سخت و ملال آور میشد اما به دل می نشست .
حرفی که داشت ، ندانسته هایی که از افغانستان برای مان بازگو میکرد ، بود و شناساندن آن به ماهایی که برخوردمان و طرز تفکرمان راجع به آنها جز غارتگر و مهاجران غیرقانونی و تروریست طالبانی چیزی نیست .
هر چند دیر اما خوشحالم که خواندم ش و حتما سراغ کتاب های دیگرش هم خواهم رفت ‌

        

                این کتاب پر از حس خوب ودر عین حال پر از حسرت بود .
حسرت اینکه چقدر ارتباطات مون کم شده ، و دیگه مثل قدیم کسی به کسی نامه نمیده چون تکنولوژی پیشرفت کرده و ایمیل و هزار تا نرم افزار پیام رسان هست .
کتاب در مورد یک آقای سی و دو ساله ست که با یک کوله پشتی و همراه با سگ ش سفر میکنه .
و هر روز برای یک نفر _افراد زیادی _ که در مسیر سفر باهاشون آشنا شده نامه مینویسه .
و برای برگشت ش از سفر به خونه تنها یک شرط برای خودش گذاشته .
بیان داستان آشنایی ش با افراد و نامه هاش به اون ها خیلی قشنگ و لذت بخشه ، ارتباطی که با دیگران برقرار میکنه خیلی جالبه و کم کم در خلال این ارتباطات و صحبت های بین شون به داستان خود پسر هم پرداخته میشه و اما راز اصلی و علت اصلی سفرش در پایان داستان مشخص میشه که خیلی شکه کننده است .
بعد از خوندن کتاب دلم خواست بنویسم ، دلم خواست کسی رو داشته باشم که براش نامه بنویسم .
و دلم یه سفر طولانی و یه همراه خوش سفر خواست .
کاش بیشتر با هم در ارتباطات باشیم و بیشتر به هم اهمیت بدیم .


        

                این کتاب رو چند سال پیش خریدم ، انقدر که ازش تعریف شنیده بودم . یکبار هم شروع کردم به خوندن اما همت نکردم تا آخر بخونم .
این ماهی که گذشت ، گفتم کنار کتاب های دیگه آروم آروم بخونم ش .
یک کتاب توسعه فردی متفاوت بود چون از رفتار و منش گربه ها الهام گرفتار بود .
و نویسنده با تحقیق و دقت روی عادات گربه ی خودش که دوازده سال بود با هم زندگی میکردن ، کتاب رو نوشته بود .
جالب بود برام ، علیرغم اینکه من اصلا اهل خوندن کتاب های توسعه فردی نیستم و زود ازشون خسته میشم 
شاید چون مثال عینی داشت از گربه ها اما منظورش این نبود که ما انسان ها خودمون رو تنزل بدیم و مثل گربه رفتار کنیم ، بلکه میگفت  رفتار گربه ها رو با زندگی خودمون وفق بدیم و عادات جدیدی در خودمون پرورش بدیم ،
مثل گربه ها که شاهانه ، راحت و بی دغدغه زندگی می‌کنند. 
و از همه مهمتر اعتماد به نفس و عزت نفس دارن و بیش از حد به خودشون اهمیت میدن .
        

                با شروع کتاب فکر میکردم با یک داستان روبرو هستم که خیلی دلم میخواست سرگذشت شخصیت های آن را در حال بدانم و امیدوار بودم بیان شده باشد .....
اما در ادامه متوجه شدم در واقع این کتاب تحلیلگر یک جنایت است که در دهه ی هفتاد رخ داده و با توضیحات نویسنده در مقدمه قانع شدم که مهم نیست در زمان حال ، قاتلان که هستند و چه می کنند ؟؟
هر پرده از داستان دارای یک جستار بعد از آن است که همان تحلیل واقعه ، جامعه و افکار و برخوردهای اجتماعی با قتل شوکه  کننده و به دور از باور است .
و سیاست های حاکمیت آن دوران در برابر جلوگیری از پیش آمدهای اینچنینی در آینده. 
با خواندن کتاب و جو سیاسی اجتماعی دهه هفتاد تاسف خوردم که هنوز هم بعد از سی سال ، نه پیشرفتی داشته ایم نه تغییری و سیاست های حاکم بر کشور علیرغم تغییر جامعه و مردم ، همان بوده که هست ، بدون اینکه پا به پای پیشرفت فکری و عقیدتی مردم اندکی تغییر داشته باشد .
.
.
در اوایلِ کتاب از یک شخصیت سیاسی_ رئیس دولت وقت_ آن دوران نقل شده :
" فضایل اسلامی و گرایش های انقلابی امری لازم اما ناکافی است برای اداره ی مملکت "
و صد چندان افسوس که هنوز با همین سیاست های ناکافی کشور اداره می شود . و چقدر خصمانه نه دوستانه .
.
.
متأسفانه در این جریان در سال ۷۵ ، دلایل قتل نه از دیدگاه جامعه شناسی نه روانشناسی بررسی شده است و فقط برای پیشگیری از وقایع اینچنینی به جای تحلیل و راهکار درست ، فقط به گرفتن امکانات بسنده شده و ضد ضربه ای با جوانان برخورد شده ، از طریق محدودیت های رفت و آمدی، روابط با جنس مخالف و جمع آوری ماهواره ها .
.
.
در پایان نویسنده بیان میکنه که این داستان جزء اون دسته از داستان های گوش به گوش است که نه به جزئیات پرداخته شد و قطعا باکلی راز بازگو نشده بسته شد .و از یاد ها رفت .

        

                یه داستان کوتاه جذاب از یک نویسنده ی الجزایری که ساکن ایتالیاست .
یه سبک روایی جدید ، که داستان از زبان شخصیت های متفاوت راجع به شخصیت اصلی که مفقود شده بود روایت میشه و در میان روایت هر شخصیت ، دست نوشته های شخصیت اصلی گنجانده شده بود که داستان ها رو تکمیل می‌کرد. 
داستان ساکنان  یک ساختمان مهاجرنشین در رم که ساکنین یا مهاجر خارجی بودند یا اهل شهرهای دیگر رم .
قصه از دعواها و بحث ها بر  سر آسانسور ساختمان آغاز میشه تا به یک قتل میرسه و کل داستان انگار بازجویی های ساکنین در مورد قتلِ و شخصیت مفقود شده ی ساختمان .
خیلی جالب بود که اولین داستان از زبان یک شخصیت ایرانیِ فراری از وطن روایت میشد 
 به جز این کتاب ، یک کتاب دیگر خوانده بودم ، ‌که شخصیت ایرانی هم داشت .
کم کم با خواندن و شنیدن روایت های شخصیت ها به سرگذشت و راز های شخصیت اصلی پی می‌بریم  .
.
.
خواندن سبک های جدید رو خیلی دوست دارم و خیلی لذت بردم از خوندن این کتاب  .
        

                کتاب خوبی بود 
و به بچه ها یاد میداد امیدوار باشن به کار و فعالیتی که دارن و ....
و منصرف نشن از هدفی که دارن،  ادامه بدن تا به موفقیت برسن .
هر چند ممکنه اشتباه کنند ، خراب کنند یا حتی خسته 
        

                نسبت مقدمه ی کتاب رو با بقیه کتاب اصلا متوجه نشدم 
که چرا ترجمه ی انجیل برنابا_ که بسیار سخت بود و بعضی از فصل های آن تکرار شده بود_ آورده شده بود .
و اما کتاب شامل نه داستان کوتاه بود که دو تای آنها از همه کوتاه تر بود.
اولین بار بود قلم‌ جلال آل احمد رو میخوندم و البته انتظار بیشتری داشتم اما باز هم لذت بردم از قلم و داستان ها .
        

                این کتاب رو به اشتباه خریدم و بعد متوجه شدم ، کتابِ نوجوان هست
اما چون داشتم ش ، گفتم بد نیست برای تنوع بخونم ش .
یه کتاب درام فانتزی بود .
 داستان یک پسر ده ساله که در اثر مشکلات مستمر خانواده اش _که به  واسطه مسائل اقتصادی و سلامتی والدین ش _ ایجاد شده بود ، با یک دوست خیالی آشنا شد .
به نظرم برای یک نوجوان زیادی غم انگیز بود ،هر چند در پایان داستان رو به خوشی میرفت اما از طرفی هم شاید کم کم  آشنا شدن با واقعیات و دغدغه های زندگی برای بچه ها لازم باشه .
.
خوندن ش برام جالب بود و حداقل ش این بود که در جایگاه یک والد من رو با دنیای بچه ها بیشتر آشنا کرد و اینکه چطور باید در شرایط سخت زندگی با بچه ها برخورد کرد و شرایط رو برای اونها شرح داد .

        

                یک کتاب روان و نسبتا جذب کننده و کم حجم
همراه با یه شیرینی و قشنگی خاص در تصویرسازی ذهنی
که باعث میشه دل بدی بهش و پیش بری .
اواسط کتاب متوجه میشی که میخواد دغدغه و مشکلات گروه خاص و کوچکی از جامعه رو بیان کنه. و اینطوری کنجکاوی ت رو بیشتر میکنه .(در  مورد اون موضوع خاص)
و پایان تلخی همراه با شیرینی درک مفهومی از زندگی ، رو داره .