دومین کتاب و نمایشنامه بود که از این نویسنده می‌خواندم
خیلی کوتاه ، ساده و روان بود . 
شخصیت پردازی نسبتا خوبی داشت .
و مخلص کلام این بود که ؛ جهنم در ذهن ماست و چیزیه که ما انسان ها برای هم میسازیم .
کتاب خیلی خاصی نبود که بخواهم به دیگران معرفی کنم . 
      

        نمیدونم چرا این کتاب رو با معرفی یه بلاگر خریدم ؟؟؟
نمایشنامه ی کوتاه و یکنواختی بود ، هیچ اوجی نداشت 
برای من فاقد هیجان و کمی حوصله سر بر بود .
در مورد پسری اهل یک روستای کوچیک در ایرلند که یه شخصیت بیرونی و يه شخصیت درونی داشت در تضاد با هم .
تصمیم گرفته بود به آمریکا مهاجرت کنه اما در آخر هم مشخص نشد با اون همه تردید و دودلی که به خاطر حس علاقه و دلسوزی نسبت به پدرش داشت پرواز کرد یا نه ؟؟؟؟؟
      

        از نظر موضوعی و تم داستان خیلی شبیه به کلیدر بود ،مقاومت  و ایستادگی در برابر استعمار و حکومت خائنی که مردم خودش رو به کشورهای غارتگر میفروشه .
و در عین حال عشقی رو در متن این ناملایمات به زیبایی توصیف میکنه و همینطور ترسی که باید ریخته بشه ، شجاعتی که باید برگرده و شکوفا بشه .
جالبی داستان این بود که با عروسی و شادی شروع شد اما با عزا پایان یافت و به تلخی تمام شد . 
کتاب روان و راحت خوانی بود ، پر از عشق و بیان احساسات زیبا و کلمات و سخن های شیوا و دلنشین.
پاراگراف پایانی رو خیلی دوست داشتم :
""  گريه نکن خواهرم، در خانه‌ات درختی خواهد روييد و درخت‌هايی در شهرت و بسيار درخت در سرزمينت.
 و باد پيغام هر درختی را به درخت ديگر خواهد رسانيد و درخت‌ها از باد خواهند پرسيد: در راه که می آمدی سحر را نديدی! ""
      

        و بالاخره بعد از دو ماه و اندی تمام شد ....... 
حالا یک نفس راحت میکشم .
عجب کتابی بود ، عجب داستانی !!
واقعا برام کتاب سنگینی بود ، چون میشد جزو رمان های فلسفی در نظر گرفت ش  .
دلیل طول کشیدن خوانش اما این نبود وخودم چندین مرتبه  ریدینگ اسلامپ شدم و نتونستم ادامه بدم ش .
من فایل پی دی اف کتاب رو خواندم  که ۵۴۴ صفحه بود . همزمان هم نسخه ی صوتی رو شنیدم تا برام مرور شود اما کتاب رو خطی بیشتر  می پسندم .
از ترجمه کاملا راضی بودم ، عالی بود، چون سعی کرده بود با تغییرات جزئی از میزان سانسورها بکاهد . 
اما قلم سلین ، اولین تجربه ام بود و لذت بردم ازش علیرغم پیچیدگی ها و فلسفه ای که در متن داستان گنجانده بود ، فلسفه ی پوچ گرایی که شخصیت اصلی داستان و دوست ش روبنسن به شدت درگیرش بودند . 
تنها بدی ای که  داشت پایان بازش بود .
خیلی دوست دارم  جلد دوم یعنی مرگ قسطی رو و کتاب سوم _ جنگ_ که ادامه ی جلد دوم هست را بخوانم ، اما فکر نمی‌کنم به این زودی ها سراغشان بروم چون هضم همین اولین کتاب خیلی سخت است . و باید نفسی بگیرم برای خواندن بقیه 😊😊


      

        کتاب را که شروع کردم،  یاد سریال بازی مرکب افتادم اما کم کم متوجه شدم داستان متفاوتی دارد .
داستان پر از ابهام بود و سوالات زیادی را ایجاد می‌کرد که همه بی جواب می ماند ، اصلا به جزئیات پرداخته نشده بود و کلی گویی می کرد ، با این وجود  مباحث فلسفی خوبی را بیان می‌کرد. 
کلیات کتاب اما ضعیف بود ، مخصوصا پایان بندی که خیلی سریع و ناباورانه تمام شد و به داستانی با یک قهرمان مبدل شد .
برخلاف کتاب آرایش دشمن که تا پایان برای من قابل پیش بینی  نبود و اندک کششی داشت ، این کتاب خیلی کش آمد و خواندنش بیش از حد طول کشید چون کششی در من ایجاد نکرد و داستانی خیلی معمولی داشت و علیرغم این‌که‌ سبک نویسنده ، ژانر جنایی ست اما در این داستان صحنه ی جنایی و ترسناکی نداشتیم و این موضوع در حاشیه ی داستان پرورانده شده بود .
      

        چرا انقدر از این کتاب تعریف شده؟؟
اونقدر که خوب گفتن ازش ، برای من جالب نبود ، سطح متوسطی داشت .
در  پرده ی اول فکر کردم ، چقدر مسخره میتونه باشه وجود یک حیوان وحشی در شهر
در پرده دوم دیدم وارد مبحث فلسفی شدیم و کمی برام کسل کننده شد
و در پرده ی سوم وجود حیوان وحشی رو با فلسفه توجیح کرده و به طور نمادین ازش استفاده شده
چون کرگدن حیوانی است غیراجتماعی که یکه و تنها به سوی هدف پیش می‌رود و نسبت به دیگران و محیط اطراف بی توجه است ، حتی اگر آسیبی برساند اهمیتی برایش ندارد .
که نمادی است از جامعه ی امروزی و انسان هایی که در هر قشر و از هر سطحی به این رفتارها دچار شدند و کم کم به امری عادی در اجتماع تبدیل شده است .
نمایشنامه ی پرحرف و محتوایی شاید بود اما برای من جذابیت و کشش زیادی نداشت و در سطح معمولی ای بود .
      

        یک داستان بلند خوشخوان و روان بود که من آن را نسبت به کتاب " روباه " که قبلا از همین نویسنده خوانده بودم ، بیشتر دوست داشتم .
در فصل اول با شخصیت ها و جزئیات شون آشنا میشویم .
در فصل دوم با احساسات و افکار شخصیت اصلی و خواهرش . 
و از فصل سوم ، بُعد داستانی کتاب بیشتر میشود.
شخصیت پردازی و تصویرسازی عالی بود ، خیلی خوب به جزئیات پرداخته بود و به موضوع اصلی که عشق غیر جسمانی و عشق پاک و معصوم بود خیلی زیبا پرداخته شده بود .
نکته ی مثبت دیگری که داشت ،این بود که مقدمه نداشت و بعد از اتمام داستان ،  توضیحاتی در مورد نویسنده و خود داستان داده شده بود که ارتباط میان داستان و زندگی شخصی نویسنده را روشن می‌کرد. 
این کتاب من را ترغیب کرد که به سراغ رمان های نویسنده بروم و آنها را هم بخوانم .
      

        این کتاب رو هم به صورت صوتی و در قالب نمایش شنیدم  و هم فایل پی دی اف با ترجمه ی رضا فکور که مربوط به سال ۱۳۴۹ بود ، خواندم .
فایل صوتی خیلی خلاصه شده بود ، فایل پی دی اف هم ۲۸۰ صفحه بود که علت این همه تفاوت تعداد صفحات با نسخه ی چاپی که در باشگاه خوانده شد را نمی‌دانم. 
اما داستان تأثیرگذار و قابل تاملی داشت ، فکر نمیکردم قلم ویکتور هوگو انقدر  روان و راحت خوان باشد و وقتی شروع به خواندن کردم از داستان و سادگی آن لذت بردم .
پرداختن به قشر فقیر جامعه‌ و بیان تفاوت قابل توجه طبقاتی  میان قشر مرفه بی درد و کارگر ، و همینطور تبعيض در میان انسان ها از موضوعات مورد علاقه ی من است که ویکتور هوگو به خوبی به آن پرداخته بود . 
سعی میکنم در اولین فرصت حتما نسخه ی چاپی را نیز بخوانم .

      

        یک کتاب کم حجم که فکر میکنم باید در یک نشست خوانده شود چرا که مجموعه ای از مکالمات پیوسته و بی وقفه بین دو شخصیت است در یک مکان واحد .
در بیست صفحه ی پایانی واقعیتی شوکه کننده و دور از انتظار کل فضاسازی ذهنی شما را بهم می‌ریزد و روند داستان را تغییر می‌دهد. 
و در کمال ناباوری باید بگم علیرغم طولانی بودن این مکالمات پیوسته ، اصلا خواندن آن خسته کننده نیست بلکه در شما کششی برای فهمیدن ایجاد می‌کند و در پایان شما را شگفت زده می‌کند .
واقعا تبحر خاصی میخواد نوشتن سلسله مکالمه ای که خسته کننده و تکراری نباشه ، همینطور شخصیت سازی و فضاسازی زیبا و منحصر که نوتومب چه عالی از پس آن برآمده است .
و فکر می‌کنم نیاز دارم یکبار دیگر آن را بخوانم ، انقدر که فلسفه ی جالبی داشت .
      

        بالاخره بعد از یکماه و ده روز تمام شد 
کتاب سخت خوان و پیچیده ای نبود اما نمیدانم چرا برای من انقدر خوانش ش طول کشید ، شاید به خاطر شرایط فکری و روحی خودم بود که به نوعی دچار ریدینگ_ اسلامپ شده بودم .
داستان سیر زمانی خطی و مشخصی نداشت اما باعث گیج شدن و نفهمیدن داستان هم نمیشد و کاملا میتوانستی با داستان همراه شوی .
تم کتاب ، در مورد حیواناتی بود که مورد آزمایش قرار میگرند یا در صنایع مختلف روی انها ازمایش می شود .
در فصل دوم کتاب تازه متوجه یک حقیقت شوکه کننده میشوی که من نتوانسته بودم حتی از روی جلد کتاب آن را تشخیص بدهم . 
ترجمه جای بهتر شدن ، داشت .
فکر میکنم تصویرسازی و بیان احساسات به خوبی و با جزئیات انجام و نوشته شده بود .
در ضمن این چاپ کتاب از یه جایی به بعد غلط های چاپی _اشتباه در جای کلمات در یک جمله _ و یا اضافی بودن یک کلمه را هم همراه داشت .
پایان بندی خوب و قابل پیش بینی بود اما به شکلی که اتفاق افتاد ، انتظار نمیرفت .
      

        حس خوبی داشت داستان ،
 تجربه ی خوابیدن در کنار دوست ت و وقت گذراندن باهاش ، چیزی که بچه های این دوره ممکنِ کمتر تجربه اش کنم .
      

        خلاصه و مفبد بخوام بگم 
خوندن این کتاب به بچه ها یاد میده ترس هاشون رو بشناسن و با اونها روبرو بشن .
داستان مثل بقیه ی کتاب های مجموعه روان و خوش خوانه همراه با تصویرگری عالی
      

        سال ها پیش فیلم و انیمیشن های آن را دیده بودم اما خواندن کتاب جذابیت بیشتری برایم داشت .
کتاب را همراه با پسرم خواندم و چقدر لذت بردیم .
علاوه بر تصویرگری فوق‌العاده زیبا ، ترجمه هم خوب و قابل قبول بود   و اولین تجربه ی من از خوانش ترجمه های آقای آبتین گلکار .
البته بعضی جاها فهمیدن مکالمات و شعر ها کمی سخت میشد برای بچه ها و نمیدونم مشکل ترجمه بود یا نوشته ی اصلی هم به همین شکل بوده . 
همیشه خواندن ماجراجویی ها و داستان های تخیلی برای من دوست داشتنی و سرگرم کننده بوده و هست،  و خیلی خوشحالم که این ویژگی رو به پسرم هم منتقل کردم .
پسرم در پایان داستان متوجه شد که تمام ماجرا زاییده ی ذهن و ساختن تخیلات با صداهای اطراف بوده ، و این یکی از نکاتی بود که باعث شد تا داستان و کتاب رو بیشتر دوست داشته باشد . 
خیلی دوست دارم جلد بعدی ، یعنی آن سوی آینه رو هم بخونم اما نمیدونم ترجمه ی خوبی ازش هست و چاپ شده یا نه ؟؟

      

        یک نمایشنامه ی نقلی و کم حجم بود که در یک نشست و 
در دو سه ساعت می‌شود،  آن را خواند .
ساده و روان بود ، پیچیدگی خاصی نداشت .
نویسنده در نوشتن ش از کتاب موبی دیک الهام گرفته بود .
داستان مردی تنها و سنگین وزن که در جنگ با خودش و دردهاش بود ، و برای فراموشی درد روانی ، خود را محکوم به تحمل درد جسمانی کرده بود .
داستان غم انگیزی داشت اما زیبا بود و به دل می‌نشست حرفهایی که در پس داستان داشت .
      

        اول از همه باید بگم از اون سفر هایی بود که همیشه آرزوی رفتن ش رو دارم ، و چقدر خواندنش لذت بخش بود و البته چقدر مقایسه ها کردم کشور و ملت خودم رو با ژاپنی که کشور نوپایی بعد از نابودی های جنگ جهانی دومه .
از نظر من حجم ش نسبت به سفرنامه هایی که قبلا ازشون خوندم بیشتر بود ، جزئیات هم همینطور ، تو این سفرنامه علاوه بر آدم ها ، روحیات و عادات زندگی شون به مکان ها ، آیین ها و تاریخ  کشورشون هم بیشتر پرداخته شده بود و چقدر عالی بود . 
هر بخش کتاب هم طولانی تر و کامل تر نوشته شده بود که لذت همسفر شدن رو دو چندان می‌کرد . 
عکس ها فوق العاده بود ولی مشکل همیشگی من با سیاه و سفید بودنشونه ، که راهکارش سر زدن به هایلایت صفحه ی اینستاگرام شون بود و دیدن همزمان فیلم ها و عکس های سفر . 
خیلی جالب بود که قسمت هایی که امکان سانسور داشت هم کامل چاپ شده بود _در مورد مسائل جنسی در ژاپن _.
نکات و ریزبینی های زیادی در این سفر وجود داشت که آقای ضابطیان خوب بهشون توجه و برامون بازگو کرده بود .
در کل یک سفرنامه ی همه چی تمام بود.