لیست‌های کتاب

مارک  و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس هاسفرنامه ها و عکس ها: مارک دو پلوبرگ اضافی: یادداشت هایی از شرق تا غرب

یادداشتی مشترک برای ۵ سفرنامه از منصور ضابطیان

5 کتاب

به صورت مجموعی بخواهیم نگاه کنیم، سفرنامه های منصور ضابطیان انصافا یک تحول جدی در این عرصه است... اما بررسی: قلم نویسنده کشش فراوانی دارد که مجری پادکست رادیو مضمون حین پرسش از آقای ضابطیان، از آن با لفظ فوت کوزه گری یاد می‌کند قلمی شیرین که شما را با خودش همراه می‌کند اما چیزی که از سفرنامه می‌خواهیم آشنایی با فرهنگ و روابط حاکم بر کشور مقصد است که بین این ۵ تا به جز استامبولی، در مابقی خیلی کم دیده می‌شود که در " برگ اضافی" به بدترین نحو خود می‌‌رسد چیزی که نویسنده هم به آن معترف است و از ما می‌خواهد که از برگ اضافی اطلاعات نخواهیم خب پس چه بخواهیم؟ البته انصافا استانبولی در یک سطح دیگه است و ترکیه رو خیلی خوب معرفی می‌کنه جدی ترین نقد من به این مجموعه همینه هر چند که با وجود این، باز هم ارزش خوندن یا گوش دادن داره به نظرم آخرین نکته هم نسبت به دیدگاه های سیاسی نویسنده که هر از گاهی در کتاب بازتاب پیدا کرده: آقای ضابطیان، تشبیهی که بین حاکمان ایران و آمریکا کردید و گفتید که سیاسیون در همه جای دنیا یک طور اند و مردم هم همه جا خوب هستند، نامردی بود و نشان از سطحی بودن تفکر سیاسی داشت... یا حق

1

دو دستی (نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن)نوشابه زرداستامبولی: نوشته ها و عکس های سفر به استانبول

ضٰابِطِیْانْ خوْانِیْ

11 کتاب

بسم الله آنقدر نوشته‌ام به سفرنامه خوانی عادت دارم و عاشقش هستم که دیگر برای خودم خسته کننده شده است... حقیقتاً یکی از لذت‌های حلال انسان که هرچه بیشتر باشد برکتش در زندگی نیز بیشتر است سفر رفتن و سفرنامه خواندن است. منصور ضابطیان یکی از کسانی است که به محض چاپ کتاب‌هایش آن‌ها را تهیه می‌کنم، می‌خوانم، توصیه می‌کنم و انگیزه‌ام چند برابر می‌شود که بازهم از او بخوانم و توصیه کنم... مزیت سفرنامه‌های او زیستن با آدم‌هایی است که به دیارشان سفر کرده است. زیستن را هرچه می‌توانید تفسیر کنید، به جرأت می‌گویم همه آنچه تفسیر کرده‌اید و در ذهن دارید را منصور ضابطیان در سفرهایش انجام داده است. نتیجتاً شما با سفرنامه‌ای از جنس سفرنامه‌های تیپ و یک شکل مواجه نیستید بلکه کتابی می‌خوانید که توقع‌تان را از این جنس ژانر بالا می‌برد. حتی لحظه‌ای شک نکنید که سفرنامه‌های او برای خواندن خوب است یا نه... با اطمینان می‌گویم که عالی است و نمونه‌اش را پیدا نمی‌کنید. در میان آثارش اما بی‌شک شیرینی چای نعنا (با اختلاف)، سباستین و استامبولی بیش از دیگران است.

4

کاهن معبد جینجا، داستان سفر ژاپنخال سیاه عربیچمدان های باز: روایت هایی از زندگی مهاجران در آمریکا

چی بخونیم دهنمون شیرین شه؟

13 کتاب

هروقت هرکی ازم می‌پرسه با چه کتابی، کتاب خوندن رو شروع کنم، سریع چندتا سفرنامه براش لیست می‌کنم که:«از این‌ها شروع کن!» به‌نظرم، سفرنامه بهترین گزینه برای کسیه که در شروع مسیر اُنس با کتاب ایستاده و می‌خواد مهارت کتاب‌خوانی رو توی خودش شکل بده. چرا که: ‌ اولاً؛ اصولا کسی که سفرنامه می‌نویسه، کار-شغل-پیشه‌اش «نوشتن» نیست یا اقلا حرفه اصلیش نیست. این مورد تکلّف متن رو تا حد زیادی کم می‌کنه و خسته‌کنندگیِ لحن رو به حداقل می‌رسونه. ‌ دویوم؛ داشتن یه سیرِ منسجم روایتِ با الگوی «ابتدا در نقطه A بودیم، بعد در مسیر B به سمت نقطه C رفتیم.» برای ذهن جذابیت داره! (تعلیق و سیر داستانی و سلوک و رشد این ‌صحبت‌ها!) درکل این الگوی داستان و این سبک روایت، برای ذهن جذابه. سیّم هم اینکه، اگر طرف از سفرنامه‌ی (و زندگی‌نامه!) روایی خوش‌خوان و بعضا عکس‌دار خوشش نیومد و حوصله خوندنش رو نداشت، دیگه حساب کار معلومه! طرف به هیچ صراطی مستقیم نیست و بعیده حتی «قورباغه‌ات را قورت بده» و «اثر مرکب» و «چهار اثر فلورانس» رو بتونه تحمل کنه :)

42