نمایشنامه خوانی

            تا چند وقت پیش، علاقه‌ای به خوندن نمایشنامه نداشتم.
فکر می‌کردم فقط باید اجرا بشن، نه خونده.
اما چند وقتیه که چندتا نمایشنامه خوندم و واقعاً لذت بردم.
یه‌جور تازه‌ای فهمیدم که گاهی با کمترین کلمات، میشه بیشترین مفهوم رو رسوند.
حتی گاهی بیشتر از رمان، غرق میشی توی نمایشنامه‌ها...
با کاراکترها ارتباط می‌گیری، سکوت‌هاشون رو می‌فهمی، دردهاشون رو از لای دیالوگ‌ها حس می‌کنی.
و حالا... دیگه دوست دارم بیشتر و بیشتر بخونم.
لیست نمایشنامه‌های  که به تازگی خوندم رو اینجا می‌نویسم، کم‌کم کامل‌ترش می‌کنم.