کم پیش میاد که کتابی رو دوبار بخونم؛ اونم به فاصلۀ کمتر از یه هفته!
نمایشنامۀ خیلی جذاب و پرکششی بود. واقعا سبک داستان‌پردازی و غافل‌گیری‌ها خیلی خیلی به دلم نشست. در کل کتاب جمع‌وجور و دوست‌داشتنی بود. مخصوصا برای آدم‌هایی که مثل من که دونستن دربارۀ چالش‌های ازدواج و رابطۀ طولانی مدت براشون مهمه.
          

            از معدود کتاب هایی که از اول تا اخرش نویسنده رو تحسین میکردم هرچند باهاش موافق نبودم 
و تمام مدت به این فکر می کردم عجب نمایش فوق العاده ای می تونه باشه
نمایشنامه ای برای تحلیل زندگی مشترک انسان که نویسنده به هیچ وجه طفره نمی رود بی حشو و توصیف اضافه تمام و کمال و کاملا کافی حرفش را می زند .....
          

            اولین تجربه‌ی من در خواندن نمایشنامه
جالب بود. بعضی قسمت ها من رو به فکر فرو برد و بعضی قسمت هاشو کامل متوجه نشدم! متوجه نمیشدم که بعضی حرف‌ها صرفاً افکار نادرست اون شخص هستن که تو ناراحتی داره میگه یا واقعیته و قبولشون داره... اما در کل میتونم بگم که آخرش جوری تموم شد که حس خوبی در من بوجود آورد
          

            محشر بود
حقیقت ترس از کم بودن
ترس از کافی نبودن
          

            احسان عمادی و زهرا الوندی مدت‌ها پیش تو سری همشهری داستان نوشته‌های مشترک طنزی می‌نوشتن با عنوان «خرده روایت‌های زن و شوهری و من هر موقع این نمایشنامه رو می‌دیدم یاد اون داستان‌ها که خیلی بهم می‌چسبید می‌افتادم. اما درباره این نمایشنامه... اولش که شروع شد با روانی و روایت زیباش میخکوبم کرد... خیلی لذت بردم و پشت سر هم داشتم بدون کنترل می‌خوندم اما کم‌کم روایت برام قابل پیش‌بینی شد و حتی از انتظار من جا می‌موند... جاهایی انتظار داشتم بیشتر توی رابطه لیزا و ژیل واکاوی بشه... به هرحال موقعی که تموم شد برخلاف لذت اولیه‌ حس کردم یه نمایشنامه متوسط خوندم و اصلاً انتظارش رو نداشتم.
          

            دیروز بلاخره بعد از مدت‌ها انتظار خوندمش
نمایشنامه‌ای رو که تعریف‌های زیادی رو ازش شنیده بودم و هر روز بیشتر مشتاق خوندنش می‌شدم.
دیروز وقتی کتاب تموم شد با خودم گفتم جای این همه تعریف رو داشت
و بعدش کلی با خودم فکر کردم
به این که چه خوبه بدور از این همه درد به دور از این همه اتفاق تلخ تو زندگی همه آدم‌ها یه تلنگرهایی وجود داشته باشه که نتیجه‌اش بشه برگشت به زندگی که فکر می‌کنیم تموم شده.
این تلنگر شاید بتونه از ده تا طلاق جلوگیری کنه
شاید بتونه ده تا دل کندن رو به تعویق بندازه
شاید بتونه دو تا دوست رو برای هم نگه داره تا همیشه
شاید بتونه قلب‌ها رو نرم کنه و نور امید بندازه تو دل‌ها
این تلنگرها تو ذهن ما اتفاق میفته
تو دل ما
و نتیجه‌اش میاد تو زندگیمون
باید دنبال این تلنگرا باشیم.





ژیل، لیزا ممنون که با دردی که داشتید نشون دادید بهم که عشق حتی اگر برای آدم جهنم هم بسازه باز عشقه
          

            اولین نمایشنامه ای که خواندم ، بود .
یه نمایشنامه ی کوچولوی دوست داشتنی ،
پرکشش و  بدون ایجاد ذره ای از اينکه که میدونم بعدش چی میشه؟؟
جریان داستان اصلا قابل حدس زدن نبود .
و چقدر قشنگ عشق بین دو نفر را توصیف کرد ، عشقی دیوانه وار و تمام نشدنی .
دوست ش داشتم .

          

            خوبیِ نمایشنامه اینه که یه راست میره سراغ اصل مطلب. الکی طولش نمیده. حداقل اینایی که من خوندم این طوری بوده.

بدیشم اینه که وقتی شروع می‌کنی، تا تموم نشده نمی‌تونی بذاریش کنار. حتی اگه ساعت خوابت گذشته باشه. در مورد این چندتایی که من خوندم که صدق می‌کنه.

ادبیات از معدود چیزاییه که تو روزای سخت میشه بهش دل خوش کرد؛ هر چند کوتاه. بی خود نیست که بزرگترین معجزه، از جنس ادبیاته.

***
«برای این که یه مغز ندارم، دو تا دارم. یکی متجدد و مدرن، و اون یکی سنتی...»
          

            _۳_
《احتیاط باید کرد 
همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز . 
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند… 》
📖نادر ابراهیمی(یک عاشقانه آرام)🤍


اگر اشتباه نکنم این نمایشنامه در یک پرده نوشته شده
داستان از جایی شروع می‌شود که ، ژیل در اثر یک اتفاق دچار فراموشی شده است و اکنون بعد از ۱۵ روز به همراه همسرش لیزا به خانه بازمی‌گردد تا با مرور خاطرات حافظه‌اش را بدست آورد!

نسبت به دو نمایشنامه قبلی توصیفات صحنه‌ی خیلی خیلی کمتری داشت شاید بشه گفت فقط اوایل کتاب این توصیفات دیده می‌شد و بعد دیگر خبری از آنها نبود! 

کتاب تا حدودی قابل پیش بینی بود !
نمیدونم این نظر درستی هست یا نه ولی به نظرم آثار امانوئل اشمیت کلا فلسفی هستند!

به نظرم اجرای این نمایش از کتابش لطیف تر بود..
نمیدونم مشکل از ترجمه بود یا در اجرا یه سری دیالوگ هارو کاملا برعکس کرده بودن.. 

درکل دوست دارم این نمایشنامه رو به زوج هایی که درگیر روزمرگی شدن معرفی کنم :))
          

            خرده جنایت‌های زناشوهری
نویسنده: اریک امانوئل اشمیت
مترجم: شهلا حائری
نشر قطره

- چرا این کتاب را مطالعه کردم؟
+ مقرری یک گروه نویسندگی بود که در آن فعالیت می‌کردم.

- موضوع کتاب؟
+ نمایشنامه‌ای با جزئیات صحنه‌ای که نسبت به دیالوگ شخصیت‌ها بیشتر است و خب این شاید یکی از خاصیت‌های نمایشنامه باشد. بگومگو‌های زن و شوهری که از یک اتفاق بزرگ در زندگی‌شان بیرون آمده‌اند و اکنون هر کدام، داستان را طوری که آن شخص می‌خواسته وقوع پیدا کرده باشد تعریف می‌کند.

- نقطه‌ی عطف داستان؟
+ از ابتدا خواننده با یک شخصیت خوب و یک شخصیت بد مواجه می‌شود و نقطه‌ی عطف به نظرم آن‌جایی‌ست که حقایقی بیان می‌شود و جای شخصیت‌های خوب و بد جابه‌جا می‌شود.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه می‌کنم؟
+ علاقه‌مندان به نمایشنامه و افرادی که روایت یک داستان از منظر شخصیت‌های مختلف حاضر در آن داستان را می‌پسندند.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه نمی‌کنم؟
+ افرادی که در یک داستان به دیالوگ‌های رد و بدل شده بین شخصیت‌ها و ماجراها بیشتر از بازسازی صحنه‌ها اهمیت می‌دهند.

- تعداد صفحات؟
+ ۸۷ صفحه.

- شروع و اتمام مطالعه‌اش چه مدت زمان طول کشید؟
+ برای من حدود ۲ روز.

- انگیزه‌ای که باعث شد این کتاب را مطالعه کنم؟
+ جایزه‌ی تئاتر فرهنگستان فرانسه در سال ۲۰۰۱ که به نویسنده‌ی اثر اهدا شده است.

- بعضی از نمایشنامه‌های دیگر از این نویسنده؟
+ مهمان ناخوانده (نشر نی)
   نوای اسرارآمیز (نشر قطره)
   اگر از نو شروع کنیم (نشر قطره)
   فردریک یا تاتر بولوار (نشر قطره)
   شب والونیه (نشر افراز) 

- هزینه‌ی کتاب چه اندازه‌ست؟
+ چاپ بیست و سوم، ۱۵۰۰۰ تومان.

- بخوانیم یا نخوانیم؟
+ از آن جایی که به نظرم این سبک شاید کمی خاص‌تر نسبت به سایر سبک‌ها باشد تورقش برای علاقه‌مندان خالی از لطف نیست.
          

            . 
#کتاب_خواندم
#خرده_جنایتهای_زناشویی
خیلی باحال بود.. 
هرلحظه یه اتفاق می‌افتاد و فضای فکری تون عوض میشد..
داستان درمورد یه زن وشوهره که شوهره یه بلایی سرش اومده و قضیه اینه که این بلارو کی سرش آورده 😜
دوست داشتمش
. 
          

            من نميدونم چی باید بگم در مورد این نمایشنامه! 
چند روز صبر کردم برای ریویو نوشتن بلکه بتونم درست و حسابی احساسم و بگم نسبت بهش ولی مثل اینکه نميشه! 
۸۰ صفحه نمایشنامه طوری تک تک قسمت های يه رابطه زناشویی رو از همه لحاظ به تصویر کشیده بود،با يه عالمه استعاره و غیره،که خودت حس میکنی داری تو يه همچين رابطه ای در حال حاضر زندگی میکنی! 
لطافت کلمات موقع ابراز عشق کردن و در عین حال خشن بودن حتا لحن ها موقع ابراز نفرت کردن بی نظیر بودن!
چیزی که پشت کتاب نوشته شده به نظرم خیلی درسته! يه نمایشنامه که هر خطش شمارو حیرت زده میکنه!  
بدون شک بعد این کتاب، اریک امانوئل اشمیت از نویسنده های مورد علاقم شد!
          

            
ژیل مردی است که در اثر یک حادثه به کما می رود و پس از پانزده روز متوجه می شود که حافظه اش را از دست داده است. و همسرش لیزا سعی می کند تا به او برای یادآوری گذشته و بازسازی هویتش کمک کند. اما آیا لیزا حقایق را، همانطور که واقعا در گذشته رخ داده منتقل می کند؟

خلاقیت های اشمیت را دوست دارم. نوع نگارش، موضوع داستان و حتی تک تک کلمات و جملات به کار برده شده که در نگاه اول ساده و معمولی به چشم می آیند، نشان دهنده تأمل و تفکرات عمیق اوست. خرده جنایت های زناشوهری هم یکی دیگر از این خلاقیت هاست. کتابی که در ابتدا بسیار ساده به نظر می آید، ولی هر جمله توانایی این را دارد که تو را شگفت زده کند و حتی در بخش هایی از کتاب تو را بترساند. کتابی در مورد رازهای پنهان زندگی زناشویی، ابهامات  و تحول زندگی پانزده ساله ی یک زوج در عرض چند ساعت. این کتاب در ورای ظاهر ساده و کم حجمش، شاهکاری بزرگ است. شاهکاری بزرگ که باید آن را بی وقفه و حتما بیش از یک بار خواند.  

 


          

            
این کتاب یک نمایشنامه‌ی کوتاه یک پرده‌ای با حداقل توضیح صحنه‌ست. داستان از جایی شروع میشه که یک زن و مرد وارد یک خونه میشن و در خلال صحبت‌های اولیه متوجه میشیم که مرد بر اثر اتفاقی حافظه‌ش رو از دست داده و حالا همسرش اون رو از بیمارستان به خونه آورده و سعی می‌کنه در مورد خودش و همسرش و زندگیشون براش توضیح بده اما مرد میگه از کجا معلوم که درست میگی و در حال توضیح همسر دلخواه و تخیلی‌ت نیستی و ادامه‌ی ماجرا. اشمیت خیلی جالب به زندگی زوجین و روابط پرداخته و سعی کرده مفهوم عشق و اعتماد از نظر خودش رو در این نمایشنامه بیان کنه. از پیچش‌های داستان خوشم اومد اما با بعضی از نظریات اشمیت موافق نیستم