نمایش نامه ای درباره ی سوتفاهم های زن و شوهری ، متن روان و پرکششی داره و تلنگر جالبیه
        

          ژيل: با اين حال به نظر اهل مبارزه مي آي. كمتر زني به سن و سال تو...
ليزا: دقيقا، دنيا كه فقط از زن هاي هم سن و سال من ساخته نشده. تو بيست سالگي ميشه به سن و سال اعتنا نكرد، ولي بعد از چهل سالگي ديگه نمي شه تو رويا زندگي كرد. يك زن وقتي به سنش پي مي بره كه متوجه ميشه زن هاي جوون تر از اون هم وجود دارن.
        

          خرده جنایت های زناشوهری اثر امانوئل اشمیت را بخوانید
اگر به دنبال اثری جون‌دار، پرتعلیق و غافلگیر کننده هستید حتما بخوانید. به پردازش شخصیت زن هم نمره خیلی خوبی می‌دهم. 
اقتضای نمایشنامه این است که دیالوگ محور است؛ بنابراین پس از شروع کتاب، کنار گذاشتن آن بسیار سخت است.

پردازش شخصیت زن خیلی با ریتم و گذار منطقی بود. اما شخصیت مرد و برداشت هایی که نویسنده از شخصیت او کرد، بدون کاشت بود، و رفته رفته تحول او و جملات کلیشه ایِ شبه فلسفی ای که درباره مردان به زبان آورد اصلا چسبناک نبود.

درباره شهلا حائری(مترجم کتاب) می‌توانید آن قسمتی که در برنامه اکنون مهمان بود را مشاهده بفرمایید. 

پ. ن : تم سکسوالیته کتاب منجر می‌شود که توصیه کنم کتاب را ترجیحا متاهلین بخوانند.
        

          داشتم برنامه اکنون رو تماشا میکردم و مصاحبه سروش صحت با خانم شهلا حائری خیلی به نظرم جالب اومد.
در اواسط برنامه یکی از ترجمه های خانم حائری معرفی شد که یک نمایشنامه بود از اریک امانوئل اشمیت.
من خودم قبلا این شخص رو میشناختم ولی اثری ازش نخونده بودم چون خیلی اخت خاصی با نمایشنامه نداشتم.
بعد از اینکه سروش صحت در این مورد حرف زد و پیشنهاد داد از اقبال خوب من در کتابخانه این کتاب را از قدیم داشته بودم(آرشیو برادر گرامی) پس شروع کردم و در حدود نیم ساعت تا ۴۰ دقیقه این کتاب رو خوندم.
حقیقتش منم با سروش صحت موافقم که در یک نمایشنامه ۸۰ صفحه ای خیلی خیلی جالب است که تمام وجوه یک زندگی نمایش داده میشود و تمام احوالات بیان میگردد.
این کتاب من رو وارد دنیای نمایشنامه خوانی کرد و بسیار خرسندم که خوندم.
اگر نخواندید تا الان حتما تهیه کنید و بخوانید حتما.
        

          به عنوان اولین تجربه نمایشنامه خوانی واقعا واقعا دلپذیر بود
جملاتی کتاب داره که به نظرم باید توی همه زندگی ها استفاده بشه مثل اینکه :( اشتباهه ولی ادامه بده ) یه جاهایی هرچند اشتباه باید بزاریم آدم ها حرف بزنن تا خالی بشن همین میتونه خیلی از مشکلات رو حل کنه...
به شدت پیشنهاد میشه♡
        

          ### 🔍 ۱. معرفی اثر و زمینه‌سازی  
- **خلاصه داستان**: نمایشنامه حول محور زوجی به نام‌های "ژیل" (نویسنده رمان‌های جنایی) و "لیزا" می‌چرخد که پس از ۱۵ سال زندگی مشترک، با بحران عمیقی مواجه شده‌اند. ژیل پس از ضربه‌ای به سر توسط مجسمه‌ای که لیزا به او زد، دچار فراموشی می‌شود و وانمود می‌کند هیچ خاطره‌ای ندارد. لیزا سعی می‌کند با بازسازی گذشته، تصویر ایده‌آلی از زندگی ارائه دهد، اما ژیل به‌تدریج دروغ‌های او را آشکار می‌کند. این فرآیند به کشمکشی برای کشف "حقیقت" تبدیل می‌شود .  
- **قالب هنری**: اثر یک نمایشنامه تک‌پرده‌ای است که تماماً بر پایه دیالوگ‌های پرتنش پیش می‌رود و هیچ رویداد بیرونی در صحنه رخ نمی‌دهد. این ساختار شبیه فیلم "۱۲ مرد خشمگین" است که در فضایی محدود، عمق روانشناختی ایجاد می‌کند .  

### 🧠 ۲. تحلیل شخصیت‌ها و روابط  
- **ژیل: عقلانیتِ آزموده‌گر**:  
  او با تظاهر به فراموشی، نقش یک "کارآگاه" را بازی می‌کند تا حقایق پنهان زندگی زناشویی را کشف کند. فلسفه وجودی او در جمله‌ای کلیدی آشکار می‌شود:  
  > *"اگه منو دوست داری، من رو می‌خوای، نه یک انعکاسی از من رو"* .  
  این جمله نشان‌دهنده تلاش او برای احراز هویت مستقل فارغ از تصویرسازی‌های لیزا است.  
- **لیزا: احساساتِ فریبکار**:  
  او با تحریف واقعیت‌ها سعی می‌کند "شوهری آرمانی" خلق کند. انگیزه‌اش نه عشق، بلکه ترس از تنهایی، پیری و تغییر است:  
  > *"اگه دست همو می‌گیرن فقط برای اینه که تنها به گورستان نرن"* .  
  رفتار او تمثیلی از انسان مدرنی است که به جای مواجهه با واقعیت، به توهم‌سازی پناه می‌برد.  

### ⚖️ ۳. درون‌مایه‌های کلیدی  
- **فراموشی به مثابه ابزار قدرت**:  
  فراموشی ژیل تنها یک حادثه پزشکی نیست؛ **استعاره‌ای از امتناع انسان از پذیرش واقعیت** است. اشمیت از این ترفند برای وارونه‌سازی رابطه "دال و مدلول" استفاده می‌کند: ابتدا مدلول (نتیجه) را نشان می‌دهد و سپس دال (علت) را آشکار می‌سازد .  
- **خشونت پنهان در زندگی مشترک**:  
  عنوان کتاب به "خرده‌جنایت‌ها" (Petits Crimes) اشاره دارد که شامل دروغ‌های روزمره، خیانت‌های عاطفی و سکوت‌های آزاردهنده است. ژیل در توصیف ازدواج می‌گوید:  
  > *"زندگی زناشویی مثل مشارکت دو قاتله... خانواده یعنی خودخواهی در لباس نوع‌دوستی!"* .  
- **تعلیق میان حقیقت و توهم**:  
  پایان‌بندی اثر پاسخ قطعی نمی‌دهد. آیا بازگشت این زوج به هم، ناشی از عشق است یا تسلیم در برابر راحت‌طلبی؟ این ابهام، مخاطب را به تأمل در ماهیت روابط خود وامیدارد .  

### ✍️ ۴. سبک شناسی و تکنیک‌های ادبی  
- **طنز سیاه و گفتمان فلسفی**:  
  اشمیت با ترکیب طنز تلخ و مفاهیم فلسفی (مانند اگزیستانسیالیسم)، اثر را از کلیشه‌های نمایش‌نامه‌های خانوادگی دور می‌کند. دیالوگ‌هایی مانند:  
  > *"خرده‌های نون اشک‌های نون هستن که وقتی می‌بریمشون از شدت درد از چشمهاش سرازیر میشه!"*   
  هم مضحک‌اند و هم تراژیک، و انسان‌گرایی ویژه نویسنده را نشان می‌دهند.  
- **تکنیک "متافیکشن وارونه"**:  
  اشمیت مخاطب را جایگاه شخصیت اصلی می‌نشاند تا هم‌پای ژیل، حافظه‌اش را بازیابد. این شگرد، همذات‌پنداری غیرمستقیم ایجاد می‌کند .  

### 📜 ۵. تحلیل فلسفی و جامعه‌شناختی  
- **نقد اومانیسم مدرن**:  
  اشمیت انسان‌گرایی را نه به عنوان مکتبی یکپارچه، بلکه به مثابه **ابزاری برای توجیه خودخواهی** می‌کند. شخصیت‌ها نشان‌دهنده "ازخودبیگانگی انسان معاصر" هستند: ژیل عقلانیتش را به سلاحی برای سلطه تبدیل می‌کند و لیزا احساساتش را پوششی برای فریب .  
- **پرسش‌های بی‌پاسخ**:  
  نمایشنامه عمداً پرسش‌هایی بنیادین را بی‌پاسخ می‌گذارد:  
  - آیا حقیقت همیشه آزادکننده است؟  
  - آیا می‌توان عشق اولیه را در زندگی مشترک حفظ کرد؟  
  این سوالات، مخاطب را به بازاندیشی در روابط خود ترغیب می‌کند .  

### 🌍 ۶. اقبال اثر در ایران  
- **استقبال بی‌نظیر**:  
  ترجمه شهلا حائری (نشر قطره، ۱۳۸۳) تاکنون **۲۳ بار** تجدید چاپ شده که برای اثری نمایشنامه‌ای در ایران کمنظیر است. این موفقیت را می‌توان به دلیل همذات‌پنداری با بحران‌های خانواده مدرن ایرانی دانست .  
- **پیوند با سینمای ایران**:  
  برخی تحلیلگران، شباهت‌هایی بین این اثر و فیلم‌هایی مانند "جدایی نادر از سیمین" (اصغر فرهادی) می‌بینند که در آنها نیز "دیالوگ‌محوری" و "چالش‌های زناشویی" محوریت دارد .  

### 💎 جمع‌بندی: چرا این اثر ماندگار است؟  
"خرده‌جنایت‌های زناشوهری" با وجود حجم کم (۸۷ صفحه)، جهان‌بینی پیچیده‌ای را نمایندگی می‌کند:  
- **پوچ‌انگاری روابط مدرن** در کنار **امید به آشتی**؛  
- **تقابل عقل و احساس** بدون قضاوت یک‌جانبه؛  
- **فراموشی** به مثابه **استعاره‌ای از گریز جمعی از واقعیت**.  
همان‌طور که یکی از منتقدان می‌گوید:  
> *"این نمایش یک بغض فروخفته را به آه تبدیل می‌کند؛ تصویری هولناک اما ضروری از انسان معاصر"* .  

اشمیت با ترکیب فلسفه، طنز و درام، اثری خلق کرده که همچون آیینه‌ای شفاف، زوایای پنهان روابط انسانی را عریان می‌سازد. خواندن این کتاب نه فقط برای علاقه‌مندان تئاتر، بلکه برای هر کسی که در پی کشف "حقیقت پشت نقاب‌های روزمره" است، ضروری به نظر می‌رسد.
        

          به مناسبت تماشای اجرای این نمایش، امشب در عمارت نوفل لوشاتو.
        

          خوبیِ نمایشنامه اینه که یه راست میره سراغ اصل مطلب. الکی طولش نمیده. حداقل اینایی که من خوندم این طوری بوده.

بدیشم اینه که وقتی شروع می‌کنی، تا تموم نشده نمی‌تونی بذاریش کنار. حتی اگه ساعت خوابت گذشته باشه. در مورد این چندتایی که من خوندم که صدق می‌کنه.

ادبیات از معدود چیزاییه که تو روزای سخت میشه بهش دل خوش کرد؛ هر چند کوتاه. بی خود نیست که بزرگترین معجزه، از جنس ادبیاته.

***
«برای این که یه مغز ندارم، دو تا دارم. یکی متجدد و مدرن، و اون یکی سنتی...»
        

          از معدود کتاب هایی که از اول تا اخرش نویسنده رو تحسین میکردم هرچند باهاش موافق نبودم 
و تمام مدت به این فکر می کردم عجب نمایش فوق العاده ای می تونه باشه
نمایشنامه ای برای تحلیل زندگی مشترک انسان که نویسنده به هیچ وجه طفره نمی رود بی حشو و توصیف اضافه تمام و کمال و کاملا کافی حرفش را می زند .....
        

          اصلا با فضایی که داشت نتونستم ارتباط برقرار کنم، فضای سیاه و تاریک و بدون اکسیژن😀
        

          بعد یه کشیک شلوغ، تموم کردن این کتاب واقعا می‌چسبید
توی فضایی که رمانتیسم اسبش رو چهار نعل می‌تازونه، چنین کتاب‌هایی برای برقراری تعادل لازمن...
        

          به نام او
توی صفحه‌ی ۷۲ لیزا داره به ژیل میگه که در برابر عشقش به ژیل، دو تا شخصیت داره. یک شخصیتش اینطوریه که میخواد به آزادی دو طرف در رابطه زناشوییشون احترام بذاره و درک و شعور از خودش نشون بده و شخصیت دیگه‌اش یک زن حسوده که حتی نمیتونه به بودن یک زن دیگه در کنار شوهرش فکر هم بکنه. 
   جلوتر هم لیزا حرف جالبی میزنه... میگه که: حتی با کلاس‌های فشرده و دوهزاروپانصد سال تعلیم و تربیت، نمی‌تونی از عشق این جنبه‌ی حیوونی و غریزی‌ش رو جدا کنی.
راستش فکر ک میکنم میبینم که این شاید در مورد من هم صادق باشه. شاید هم در مورد هممون ... 
دوست دارم نظر شما رو هم بدونم:)

        

          داستان مردی که فراموشی میگیره و همسرش میخواد براش یه شخصیت جدید بسازه. نمایشنامه گیرا و جذابیه.
        

          اریک امانوئل اشمیت تو این نمایشنامه به مخاطب میفهمونه که زندگی زناشویی چندوقت یکبار  احتیاج با بازنگری و مرور داره از همون اول آشنایی ... مثل دیکته 
        

          کم پیش میاد که کتابی رو دوبار بخونم؛ اونم به فاصلۀ کمتر از یه هفته!
نمایشنامۀ خیلی جذاب و پرکششی بود. واقعا سبک داستان‌پردازی و غافل‌گیری‌ها خیلی خیلی به دلم نشست. در کل کتاب جمع‌وجور و دوست‌داشتنی بود. مخصوصا برای آدم‌هایی که مثل من که دونستن دربارۀ چالش‌های ازدواج و رابطۀ طولانی مدت براشون مهمه.
        

          هر کسی باید بخونتش!
        

          اولین تجربه‌ی من در خواندن نمایشنامه
جالب بود. بعضی قسمت ها من رو به فکر فرو برد و بعضی قسمت هاشو کامل متوجه نشدم! متوجه نمیشدم که بعضی حرف‌ها صرفاً افکار نادرست اون شخص هستن که تو ناراحتی داره میگه یا واقعیته و قبولشون داره... اما در کل میتونم بگم که آخرش جوری تموم شد که حس خوبی در من بوجود آورد
        

          اولین تجربه ی نمایشنامه خوانی برای من با  کتاب خرده جنایت های زناشوهری رقم خورد. 
کتابی که به واسطه ی دیدن برنامه «اکنون»  باهاش آشنا شدم. گفت و گوی سروش صحت و شهلا حائری (مترجم کتاب). 
کتاب رو دوست داشتم. 
بندی که وصله به این زوج و این دو نفر رو به هم نزدیک و دور می‌کنه. طنابی که به مرز پارگی می‌رسه و.. 
بخونید. 
اگر متاهلید و سالها از زندگی مشترکتون گذشته که حتما بخونید. 
احتمالا دیالوگ های آشنایی  رو مرور می‌کنید. 
. 
و البته در نظر داشته باشید که  ادبیات فرانسه رو مطالعه می‌کنید و  قرار نیست چهارچوب کلمات و رفتارها حفظ بشه. 
. 
پایان/تیر ۱۴٠۴
        

          دروغ های من فقط از عشق بود


بعد از زهر عشق دومین کتابیه که از این نویسنده می خونم
خیلی خوب بود
        

          کشش داستان جوری بود یک ساعته خواندم بسیار آموزنده