نمایش نامه ای درباره ی سوتفاهم های زن و شوهری ، متن روان و پرکششی داره و تلنگر جالبیه
        

          ژيل: با اين حال به نظر اهل مبارزه مي آي. كمتر زني به سن و سال تو...
ليزا: دقيقا، دنيا كه فقط از زن هاي هم سن و سال من ساخته نشده. تو بيست سالگي ميشه به سن و سال اعتنا نكرد، ولي بعد از چهل سالگي ديگه نمي شه تو رويا زندگي كرد. يك زن وقتي به سنش پي مي بره كه متوجه ميشه زن هاي جوون تر از اون هم وجود دارن.
        

          به عنوان اولین تجربه نمایشنامه خوانی واقعا واقعا دلپذیر بود
جملاتی کتاب داره که به نظرم باید توی همه زندگی ها استفاده بشه مثل اینکه :( اشتباهه ولی ادامه بده ) یه جاهایی هرچند اشتباه باید بزاریم آدم ها حرف بزنن تا خالی بشن همین میتونه خیلی از مشکلات رو حل کنه...
به شدت پیشنهاد میشه♡
        

          کم پیش میاد که کتابی رو دوبار بخونم؛ اونم به فاصلۀ کمتر از یه هفته!
نمایشنامۀ خیلی جذاب و پرکششی بود. واقعا سبک داستان‌پردازی و غافل‌گیری‌ها خیلی خیلی به دلم نشست. در کل کتاب جمع‌وجور و دوست‌داشتنی بود. مخصوصا برای آدم‌هایی که مثل من که دونستن دربارۀ چالش‌های ازدواج و رابطۀ طولانی مدت براشون مهمه.
        

          هر کسی باید بخونتش!
        

          از معدود کتاب هایی که از اول تا اخرش نویسنده رو تحسین میکردم هرچند باهاش موافق نبودم 
و تمام مدت به این فکر می کردم عجب نمایش فوق العاده ای می تونه باشه
نمایشنامه ای برای تحلیل زندگی مشترک انسان که نویسنده به هیچ وجه طفره نمی رود بی حشو و توصیف اضافه تمام و کمال و کاملا کافی حرفش را می زند .....
        

          اولین تجربه‌ی من در خواندن نمایشنامه
جالب بود. بعضی قسمت ها من رو به فکر فرو برد و بعضی قسمت هاشو کامل متوجه نشدم! متوجه نمیشدم که بعضی حرف‌ها صرفاً افکار نادرست اون شخص هستن که تو ناراحتی داره میگه یا واقعیته و قبولشون داره... اما در کل میتونم بگم که آخرش جوری تموم شد که حس خوبی در من بوجود آورد
        

          محشر بود
حقیقت ترس از کم بودن
ترس از کافی نبودن
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
نمایشنامه‌ای شگفت انگیز از اشمیت که قطعا با ورق زدن هر صحفه هیجان زده خواهید شد.
متن بسیار ساده و روانی داشت و علاوه بر همه‌ی اینها موضوع و روند داستان بود که بسیار عالی و  بادقت نوشته شده بود.
بخوانید و نهایت لذت برا ببرید
        

          دیروز بلاخره بعد از مدت‌ها انتظار خوندمش
نمایشنامه‌ای رو که تعریف‌های زیادی رو ازش شنیده بودم و هر روز بیشتر مشتاق خوندنش می‌شدم.
دیروز وقتی کتاب تموم شد با خودم گفتم جای این همه تعریف رو داشت
و بعدش کلی با خودم فکر کردم
به این که چه خوبه بدور از این همه درد به دور از این همه اتفاق تلخ تو زندگی همه آدم‌ها یه تلنگرهایی وجود داشته باشه که نتیجه‌اش بشه برگشت به زندگی که فکر می‌کنیم تموم شده.
این تلنگر شاید بتونه از ده تا طلاق جلوگیری کنه
شاید بتونه ده تا دل کندن رو به تعویق بندازه
شاید بتونه دو تا دوست رو برای هم نگه داره تا همیشه
شاید بتونه قلب‌ها رو نرم کنه و نور امید بندازه تو دل‌ها
این تلنگرها تو ذهن ما اتفاق میفته
تو دل ما
و نتیجه‌اش میاد تو زندگیمون
باید دنبال این تلنگرا باشیم.





ژیل، لیزا ممنون که با دردی که داشتید نشون دادید بهم که عشق حتی اگر برای آدم جهنم هم بسازه باز عشقه
        

          اولین نمایشنامه ای که خواندم ، بود .
یه نمایشنامه ی کوچولوی دوست داشتنی ،
پرکشش و  بدون ایجاد ذره ای از اينکه که میدونم بعدش چی میشه؟؟
جریان داستان اصلا قابل حدس زدن نبود .
و چقدر قشنگ عشق بین دو نفر را توصیف کرد ، عشقی دیوانه وار و تمام نشدنی .
دوست ش داشتم .

        

          خوبیِ نمایشنامه اینه که یه راست میره سراغ اصل مطلب. الکی طولش نمیده. حداقل اینایی که من خوندم این طوری بوده.

بدیشم اینه که وقتی شروع می‌کنی، تا تموم نشده نمی‌تونی بذاریش کنار. حتی اگه ساعت خوابت گذشته باشه. در مورد این چندتایی که من خوندم که صدق می‌کنه.

ادبیات از معدود چیزاییه که تو روزای سخت میشه بهش دل خوش کرد؛ هر چند کوتاه. بی خود نیست که بزرگترین معجزه، از جنس ادبیاته.

***
«برای این که یه مغز ندارم، دو تا دارم. یکی متجدد و مدرن، و اون یکی سنتی...»
        

          من نميدونم چی باید بگم در مورد این نمایشنامه! 
چند روز صبر کردم برای ریویو نوشتن بلکه بتونم درست و حسابی احساسم و بگم نسبت بهش ولی مثل اینکه نميشه! 
۸۰ صفحه نمایشنامه طوری تک تک قسمت های يه رابطه زناشویی رو از همه لحاظ به تصویر کشیده بود،با يه عالمه استعاره و غیره،که خودت حس میکنی داری تو يه همچين رابطه ای در حال حاضر زندگی میکنی! 
لطافت کلمات موقع ابراز عشق کردن و در عین حال خشن بودن حتا لحن ها موقع ابراز نفرت کردن بی نظیر بودن!
چیزی که پشت کتاب نوشته شده به نظرم خیلی درسته! يه نمایشنامه که هر خطش شمارو حیرت زده میکنه!  
بدون شک بعد این کتاب، اریک امانوئل اشمیت از نویسنده های مورد علاقم شد!
        

          
ژیل مردی است که در اثر یک حادثه به کما می رود و پس از پانزده روز متوجه می شود که حافظه اش را از دست داده است. و همسرش لیزا سعی می کند تا به او برای یادآوری گذشته و بازسازی هویتش کمک کند. اما آیا لیزا حقایق را، همانطور که واقعا در گذشته رخ داده منتقل می کند؟

خلاقیت های اشمیت را دوست دارم. نوع نگارش، موضوع داستان و حتی تک تک کلمات و جملات به کار برده شده که در نگاه اول ساده و معمولی به چشم می آیند، نشان دهنده تأمل و تفکرات عمیق اوست. خرده جنایت های زناشوهری هم یکی دیگر از این خلاقیت هاست. کتابی که در ابتدا بسیار ساده به نظر می آید، ولی هر جمله توانایی این را دارد که تو را شگفت زده کند و حتی در بخش هایی از کتاب تو را بترساند. کتابی در مورد رازهای پنهان زندگی زناشویی، ابهامات  و تحول زندگی پانزده ساله ی یک زوج در عرض چند ساعت. این کتاب در ورای ظاهر ساده و کم حجمش، شاهکاری بزرگ است. شاهکاری بزرگ که باید آن را بی وقفه و حتما بیش از یک بار خواند.  

 


        

          داستان مردی که فراموشی میگیره و همسرش میخواد براش یه شخصیت جدید بسازه. نمایشنامه گیرا و جذابیه.
        

          اریک امانوئل اشمیت تو این نمایشنامه به مخاطب میفهمونه که زندگی زناشویی چندوقت یکبار  احتیاج با بازنگری و مرور داره از همون اول آشنایی ... مثل دیکته 
        

          من ارتباط برقرار نکردم. به نظرم خیلی شعاری اومد. نویسنده سطحی کار کرده بود و بعضی موقعیتها و صحبتهای دو نفر برام غیرقابل پذیرش بود. یه جور حس ادایی بودن گرفتم. جملات قشنگ توش پیدا میشه، ولی صرف داشتن جملات قشنگ اصلا کفایت نمی‌کنه، اون بستری که این جملات بیان میشه مهمتره که به نظرم مهیا نبود.
        

          
این کتاب یک نمایشنامه‌ی کوتاه یک پرده‌ای با حداقل توضیح صحنه‌ست. داستان از جایی شروع میشه که یک زن و مرد وارد یک خونه میشن و در خلال صحبت‌های اولیه متوجه میشیم که مرد بر اثر اتفاقی حافظه‌ش رو از دست داده و حالا همسرش اون رو از بیمارستان به خونه آورده و سعی می‌کنه در مورد خودش و همسرش و زندگیشون براش توضیح بده اما مرد میگه از کجا معلوم که درست میگی و در حال توضیح همسر دلخواه و تخیلی‌ت نیستی و ادامه‌ی ماجرا. اشمیت خیلی جالب به زندگی زوجین و روابط پرداخته و سعی کرده مفهوم عشق و اعتماد از نظر خودش رو در این نمایشنامه بیان کنه. از پیچش‌های داستان خوشم اومد اما با بعضی از نظریات اشمیت موافق نیستم
        

          کتابی هست که هر لحظه در اون غافلگیر میشید و آدم رو عمیقا تحت تاثیر قرار میده. دوستش داشتم👌👌