در این نمایش نامه کوتاه، اضطراب و نگرانی زنی که کارگر کارخانه است به تصویر کشیده شده است .آرامش از این زن حتی در محیط خانه نیز سلب شده،  زیرا او دایم، از کارخانه و وضعیت آن سخن می گوید، از محیط ناامنی که  دیگر به گونه "چند ملیتی "اداره می شود و هر روز وضعیت کار دشوارتر  می گردد .او بچه ای ندارد از این رو، عروسکی را بچه خود به حساب می آورد ; با او گفت و گو می کند و به ظاهر تمام کارهای مربوط به بچه را ـ اعم از  شست و شو، شیر دادن، مراقبت و به مهد سپردن ـ انجام می دهد .