اولین کتابی بود که از آقای سادات اخوی خوندم
کتابی ساده و روان بود از داستانهای روز مره آدمها و تلنگری برای یاد امام زمانمان عج و گفتن درد دل با ایشان
        

                ما هم قربانی دنیای مجازی هستیم و هم مقصر به وجود آمدن آن برای فرزندانمان
ما هم زندانی هستیم و هم زندانبان
ما به خودمان و فرزنمان دنیایی را بدهکاریم که در آن سکوت کنیم ،فکر کنیم ، خلوت کنیم بدون فضای مجازی و اتلاف وقت
نمی توانیم به گذشته سفر کنیم اما می توانیم بخشی از آن را در زندگی اکنون اجرا کنیم
        

                صد حیف به خاطر از دست دادن گوهرهایی چون شهید فخری زاده که ملتی از وجودشان بی بهره شدند و در عجبم که چگونه با وجود موارد متعدد و خطرات زیادی که مسجل بوده باز شاهد از دست دادن دانشمندانمان هستیم .
البته من نگارش کتاب را دوست نداشتم بسیار آشفته و پراکنده بود .
        

                من کتاب در حوزه دفاع مقدس زیاد مطالعه کردم و گاها بعد از حس درد و رنج جنگ و مشکلات پس از آن نهایت به حس ایثار و صبر و مقاوت و بالاخره غرور رسیدم
اما این کتاب گرچه بخش دیگری از حقیقت جنگ بود اما سراسر یاس بود و رنج  و تا انتهای کتاب این حس در ماند البته که قلم زیبای خانم مرعشی و بیان دقیق احساسات و رنج آن خانواده ، شکستن و له شدن رسول مرد خانواده، پریشانی های مادر و دختران  و ... را نمی توان نادیده گرفت .
        

                من تمام کتاب های نادر ابراهیمی را دوست دارم اصلا مگر می شود قلم لطیف و پر از احساس او را دوست نداشت
چه آن زمان که به سالهای دور سفر می کند  و از دل کویر و عشایر عشق گالان اوجا به سولماز متولد می شود  و یا عاشقانه ای آرام مردم کوچک اندام و عشق آذری اش یا حتی با ابن مشغله و دغدغه های شغلی اش و و و 
و ملاصدرای شیرازی که لطافت قلم نادر ابراهیمی را در توصیف  زندگینامه او نمی توان نادیده گرفت .
روحشان شاد
        

                ساده و روان 
گاهی شاد و امیدوار گاهی غمگین اما صبور
مثل زندگی خیلی از زنان ایرانی...
        

                کتاب را که شروع کردم منتظر روایتی مشابه بودم از آنچه در کتابهای شهدا خوانده بودم اما با شروعی کاملا متفاوت مواجه شدم. این کتاب زندگی مادر شهید نبود، داستان زنی صبور و مقاوم در زندگی پرفراز و نشیبش بود .صبر او در دوران کودکیش و تحمل همسر و زندگی مشترکش کم از تحمل او در از دست دادن دو جگرگوشه اش نبوده است ... 
گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
        

                 کتاب همسران شهدا را که می خوانم بیش از پیش به صبر و استقامت همسران و مادران سرزمینم پی می برم به راستی که بانو پروین سلگی اسوه ستودنی صبر هستند طوری که من به عنوان مادر امروز با دغدغه هایی متفاوت از آن دوران گاهی برایم این حجم از استقامت قابل تصور نیست ... کتاب انقدر جذاب بود که مرا ترغیب کند به سراغ کتاب آب هرگز نمی میرد بروم که خوب آن کتاب کاملا متفاوت بود و بیشتر خاطرات جبهه و وقایع جنگ از زبان میرزا بود و از زندگی خانوادگی شان کمتر گفته شده بود ان شالله اجرشان با ابا عبدلله (ع)



        

                این اولین کتاب من از کارهای آقای جهرمی بود اما برایم تجربه خوبی نبود. خواندن این نوع کتاب ها جز آنکه بی اعتمادی و تشویش را در ذهن ایجاد کند چه سودی دارد؟من اسمش را آگاهی و شفاف سازی نمی گذارم . وقتی مداحی در کتاب اشاره شده که درست است اسمشان صراحتا آورده نشده ولی همگی او را می شناسیم و می دانیم در یک برنامه پر بیننده در همین روزهای گذشته کار کردند و عمده فعالیت این روزهایشان در رسانه کار کودک است واقعا چه برداشتی میشود کرد؟آیا مصلحت و آبرو و حفظ شان جامعه مداحان می تواند دلیل کافی باشد؟؟
من واقعا بهم ریختم با خواندن این کتاب ...
        

                چقدر ذهن شخصیت داستان بهم ریخته و آشفته بود . جملات نصفه و ناقص ، گذر مداوم از زمان حال به گذشته ، استفاده از کلمات زشت و لغات نامناسب و ... هم مزید علت میشد در اینکه تمام آن آشفتگی یکجا به خواننده منتقل شود . اما از جایی از داستان دلم برای آن زن سوخت، انگار توانستم آرزوهای دست نیافته اش ، احساسات سرکوب شده اش و اضطراب و نا امیدی از آینده اش را در آستانه میانسالی  درک کنم و با او همدردی کنم...
در کل راضی ام از خواندن این کتاب .
        

                کتاب بخشی از داستان  زندگی سه دوست که در دوران دانشجویی با هم آشنا شدند را روایت می کند.
توصیفات کتاب بسبار زیباست و کشش بسیار زیادی را در خواننده ایجاد می کندکه داستان را به آخر ادامه دهد . اما در کنار توصیفات زیبا ، درون آشفته و روح نا آرام شخصیت های داستان در خواننده تاثیر زیادی دارد و فکرت همراه با شخصیت ها درگیر و آشفته میشود .
        

                کتاب بیشتر حاوی تمرینات عملی و مناسب برای اجرای کارگاه های گروهی بود و برای مطالعه صرف به صورت فردی مناسب نبود.ضمن اینکه این کتاب از مجموعه«زبان زندگی» مارشال روزنبرگ است که اگر مطالعه ای از این مجموعه نداشته باشید  ،ارتباط گیری با متن سخت هست و زبان کتاب ملموس نیست.
        

                کتاب از توصیفات جزئی و طولانی برخوردار بود که گاهی حوصله به تنگ می آمد و خسته کننده بود . سطح نگارش کتاب بسیار پایین بود ، ضمن آنکه من کتاب را به صورت صوتی گوش دادم و نوع خوانش خواننده کتاب هم مضاف بر آن شد  . در کل کتاب قوی ای نبود .
روح شهید راضیه کشاورز محشور با اولیا ان شالله
        

                در سراسر خواندن کتاب با نسرین زندگی کردم در خانه شلوغ اما باصفای آنها ، آن زمان که هنوز روزگار روی شیرینش را به او چشانده بود تا زمانی که ورق برگشت و همه چیز ت۴ییر کرد . او باید از خانه نو و وسایلش بگذرد و شهرش را رها کند و تا انجا برود که از کودکش و بعد از همسرش بگذرد ...
چقدر توصیفات این کتاب زیبا بود. 
        

                مگر می شود کتاب های آقای صفائی را بخوانی و تلنگری دوباره نخوری  که  هدفت از زیستن چیست؟
با اینکه کتاب کم حجم و کوتاهی است اما بسیار قابل تامل و عمیق است و انسان را به فکر فرو می برد.