"عملیات احیا" و حرف هایی برای شنیدن
این کتاب حرف برای گفتن بسیار دارد و شیرینی کتاب آنجاست که همه این ها را در عمل به تصویر می کشد. داستان کتاب یک داستان لو رفته است. کارخانه ای از مشکلات اقتصادی رها می شود و جا پای بزرگان این صنعت می گذارد.

عملیات احیا روایت امید است و توانستن. اینکه ما بر انچه بخواهیم به روش خودمان می توانیم برسیم. می توانیم بالاتر و بهتر از چشم ابی ها باشیم.

عملیات احیا یک روایت واقعی است. اتفاقا حسن این کتاب این است که تلخی ها را طوری روایت می کند که مخاطب را افسرده و ناامید نمی کند.

عملیات احیا پر از تعلیق است که روایت روان کتاب را جذاب کرده است. ترفندی که نویسنده برای اتصال روایت ها به کار برده است.

نقد مفصل عملیات احیا در سایت روایت پیشرفت👇
https://ravayatepishraft.ir/amaliate-ehya/
          

            کتاب های زیادی در جهان در حوزه پیشرفت و موفقیت و مدیریت نگاشته شده است.
بعضی از آنها کاملا تئوریک است و بعضی دیگر تجربه زیسته مدیر و مسوول آن شغل و صنعت و ... !

کتاب #عملیات_احیا از دسته دوم است با این تفاوت اساسی که مدیران شرکت در شرایط تحریمی و با روحیه جهادی به سراغ کارآفرینی و حل مشکلات رفته اند.

ما در روایت پیشرفت در ‌آستانه‌ی یک تحول بزرگ هستیم که اراده‌ها را قوی می‌کند و قدم‌ها را استوار!

حتما از مطالعه کتاب عملیات احیا غافل نشوید.
          

            خیلی وقت ها از اخبار یا اين ور و آن ور می شنویم که ایران در ساخت فلان چیز یا در فلان صنعت، توی کل جهان جزو چند کشور اول است.
خیلی هایمان خیلی راحت از کنارش عبور می‌کنیم. شاید البته یک لبخند کوچک بنشیند گوشه ی لبمان. خیلی هایمان هم بعدش می گوییم خب که چی؟ کو اصلا؟ 
روایت عملیات احیا، روایت یکی از همین صعود هاست. این بار از نزدیک می توانیم ببینیم چطور ایران می تواند پنجمین کشور سازنده ی یک الکتروموتور پیچیده در جهان باشد. این بار می توانیم همراه هم رنج بکشیم، استرس بگیریم و در آخر وقتی موفق می شویم اشک شادی بریزیم.
برای من این چند روز زیستن با مردمانی که، با امید و توکل همه ی ناممکن ها را ممکن  می کنند و نمی گذارند امید از بین برود، بهترین لحظه ها بود. آدم هایی که اعتقاد دارند: ما می توانیم.

پ.ن: با اینکه از چیز های فنی و مهندسی سر در نمیاورم. و همین طور با اینکه موضوع کتاب تا حدودی فنی و مهندسی است. اما برایم راحت خوان و شیرین بود. از نظر من که باید هر ایرانی حتما یکبار بخواندش:)
          

            گفتم: میدونستی تو همین بغل دستمون یک دستگاهی رو ساختن که تو کل دنیا نسخه اش نیست و همه کفشون بریده؟
گفت: نه بابا! الکی میگی؟ چی بوده؟ تو مدرسه بچه ها میگن ایرانی جماعت کاری از دستش برنمیاد. بگو تا فردا برم بزارم کف دست بچه ها!
کتاب  عملیات احیا رو انداختم تو بغلش.
اگر فکر میکنی آینده ایران و ایرانی تاریکه! عینک آفتابی تو بزن بالا و این کتاب رو بخون.
          

            تا الان که حدود ۸۰ صفحه ازین کتابو خوندم، (بعدش تموم شد)
هی فکر میکنم رسیدم به اوج داستان، اما می بینم که نه مثل اینکه هنوز جا داره (و هنوزم احتمالا اوج داستان در دنیای واقعی ادامه داره)
اینقدر لذت بردم که حتی حاضرم برم جوین این کارخونه رو از نزدیک ببینم.
          

            این کتاب هم در فرم نوشتن نو آوری دارد 
هم در محتوا 
یک خطی اش 
یک مهندس جوان می شود مدیر یک کارخانه ای که بیس سال بود 
ضرر ده بود و کارگر هایش حقوق نداشتند 
بعد آن را متحول می کند ،به کارخانه ای می رساند که صادرات می کند محصولاتش را و بهترین حقوق و مزایا را برای کار کنانش دارد .


یک یاد داشتی نوشتم ،با عنوان ((چرا باید کتاب عملیات احیا را خواند ))در روزنامه ایران ،دو ماه قبل از اینکه جایزه جلال در بخش مستند نگاری بگیرد 
توضیح تفصیلی ،عنوان مقاله را سرچ بفرمایید 
          

            از پر تکرار ترین دیالوگ های بچگیمون این بود:
_چرا باید کتاب بخونیم؟
_برای اینکه 《چیز》 یاد بگیریم!
و جالا بعد از چهارده سال کتابخوارِ دوست و فامیل بودن،برای اولین بار موفق شدم 《یاد گرفتن از یه کتاب》رو درک کنم.
از اینطور روایت ها که از نقطه صفر شروع میشه و به صد میرسه زیاد خونده بودم،اما هیچوقت رمز اعداد بین صفر و صد رو نفهمیدم،تا این که این کتاب اومد و دونه دونه اون ها رو شمرد.خواننده حین خوندن کاملا میتونه از تجربیات مدیریتی یه شخص پخته بهره ببره،در حین اینکه به شدت از قلم شیرین و خوش خوان نویسنده لذت می بره.دلم نمیخواست به این راحتی به کتابی پنج ستاره بدم،ولی واقعا هیچ آتویی دستم نداد که به بهانه اش حداقل نیم ستاره کم کنم.😁
فقط حیف که این طور کتاب ها کمتر صداشون در میاد و چقدر افراد زیادی هستند که باید این چنین کتاب هایی رو بخونن....
          

            نوشتن از یک کارخانه صنعتی شاید در نگاه اول زمخت باشد و خوش ترکیب به نظر نرسد ولی عملیات احیا ، بیش از آنکه روایت و گزارشی از اعداد و ارقام باشد متنی امید بخش و دلگرم کننده است . شبیه دستی که روی شانه ات می زند و شانه ات را میفشارد و به تو اطمینان می دهد که می توانی ! 

آدم های عملیات احیا از جنس واقعیت اند و از تبار قهرمان های فیلم های علمی تخیلی  نیستند. آدم هایی هستند که در همین سال های نزدیک ، جایی همین حوالی زیسته اند و با لمس تحریم ها و مشکلات اقتصادی روی پای خودشان ایستاده و در سطح فناوری های جهانی و بالاتر از آن علم و توانمدی ایرانی را به رخ کشیده اند.

توانستن و امید به آینده صرفا یک شعار آرمانی  نیست . امید به آینده روشن نه با چشم پوشی به کاستی ها و مشکلات موجود که با درک درست از وضعیت موجود  و  لمس مشکلات به دست می آید‌. نتیجه این امید و مواجه رو در رو با مشکلات ، خلق ماجرای عملیات احیا و مسیر رشد یک شرکت دانش بنیان ایرانی ست . البته بهتر است بگوییم مسیر تبدیل یک کارخانه به کما رفته و نیمه جان خصولتی به یک‌ نهاد عظیم تولیدی سرزنده و رو به رشد که سر و کارش و تکیه اش به فناوری داخلی و دانشگاه است یعنی موتور محرکش اراده و علم جوان ایرانی ست‌.

 علاوه بر متن بسیار روان و خوش خوان ، یکی از نقات قوت اصلی این اثر پرداختن چندجانبه به فرآیند احیای کارخانه و پیشرفت است ، که هم زمان روایتی از مسائل علمی و فناورانه ، شرایط روحی و معنوی کارکنان و شرایط مالی مجموعه را در نظر گرفته و برای مخاطب شرح می دهد .

در مجموع یک تجربه متفاوت و دلچسب کتابخوانی مناسب مهر ماه و حال و هوای شروع سال تحصیلی دانشگاه است‌. به درد نودانشجو ها و دبیرستانی ها هم می خورد و‌ همه آدم هایی که سرشان برای فیزیک و کارهای فنی مهندسی درد می کند  ، برای استاد های دانشگاه و پشت میزنشین ها هم یک جور تلنگر است و روایت پیشرفت...خلاصه متنش آچار فرانسه است و حدس می زنم به درد شما هم بخورد !🌱
          

            تاریخ شفاهی از مسیر پیشرفت انقلاب، قدمی موثر از بچه های جبهه فرهنگی راه است. کتاب عملیات احیا شروع از نقطه زیر صفر با همه ناملایمتی ها و سنگ اندازی های برخی مسئولان نالایق داخلی و رسیدن به قله های باورنکردنی کارخانه جمکو شهر جوین سبزوار را به زیبایی روایت کرده. کتابی بسیار مفید برای تزریق روح امید در معرکه جنگ اقتصادی و رسانه ای...
          

            سلام
من «عملیات احیا» رو به خاطر اسمش خریدم. به خاطر نیازی که به احیا شدن داشتم. همه آدم‌ها خسته میشن، فرسوده میشن، کم انگیزه میشن و ... اما مهم بلند شدن هست و احیا کردن امید و تلاش و انگیزه در خود آدم. خوندم تا بفهمم رمز این عملیات احیا چی بود ...
صفحات اول رو که خوندم فهمیدم از اون کتاب‌هایی هست که قرار نیست زمینش بذارم و یه سره قراره بخونم تا آخر. اوایلش وقتی می‌خوندم چه شرایطی بوده و آدم‌ها با چه واقعیاتی سر و کار داشتن بغض می‌کردم، اغراق نیست اگر بگم انگار یه گردو کاشته بودن تو گلوم ...
اما سختی‌ها رو گذروندن ... با سختی، توکل، از جون مایه گذاشتن ...
مصداق این شعر که: «آری شود ولی به خون جگر شود ...»

نمی‌خوام توضیح بدم چی شد که یه کارخونه با ۶۰ میلیارد تومان بدهی، تو شرایطی که نه پروژه می‌تونست بگیره نه حتی وام چطوری رسید به جایی که قطب تولید الکتروموتور شد.
باید بخونید تا بدونید یه سری جوون چه کردن تا این شد ...
هروقت از زندگی، روزمرگی، شرایط اقتصادی و ... خسته و ناامید شدید بخونید، نه یک بار که شاید ده‌ها بار ...

من رمز عملیات احیا رو این آیه قرآن دیدم:
«وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا
وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا»
 آیه ۲و ۳ سوره مبارکه طلاق
.
«و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند،
و از جایی که گمان نَبَرد به او روزی عطا کند، و هر که بر خدا توکل کند خدا او را کفایت خواهد کرد که خدا امرش را نافذ و روان می‌سازد و بر هر چیز قدر و اندازه‌ای مقرّر داشته است (و به هیچ تدبیری سر از تقدیرش نتوان پیچید)»

تقوا پیشه کردن، خدا هم براشون راه رو باز کرد ...
          

            کتاب بسیار خوش‌خوانی است. نشانه‌اش هم این که علیرغم حجم بیش از ۲۰۰ صفحه‌ای‌اش، یک‌نفس و در کمتر از ۳ ساعت تمام شد.

به قول عزیزی، این کتاب روایت جمهوری اسلامی است. به هر گوشه‌ی آن که نگاه می‌کنید، بخشی از جمهوری اسلامی را می‌شود دید. دانشگاه حکیم سبزواری، دادستانی، بانک‌ها، مجلس شورای اسلامی، بانک مرکزی، وزارت نیرو، مپنا، نیروگاه اتمی بوشهر و ... .

به نظرم این کتاب را باید قُل دیگر کتاب «تندتر از عقربه‌ها حرکت کن» دانست. اگر نمی‌دانستم اسم مدیر کارخانه‌ی جمکو محمد رستمی است، حتماً فکر می‌کردم نوید نجات‌بخش است.

خلاصه که ممنونم از محمد رستمی و همکارانش به خاطر کارخانه‌ی جمکو، از محمد حکم‌آبادی و بچه‌های حسینیه‌ی هنر سبزوار به خاطر کتاب عملیات احیا و مهم‌تر و بیشتر از همه از جمهوری اسلامی.