کتاب شبح اپرا، با اینکه حرف‌ها و تعریفات بسیار زیادتری نسبت به فیلمش داره و توضیحات بیشتری درمورد داستان به مخاطبش میده اما به نظر من، به پای فیلمش که سال 2004 ساخته شده نمی‌رسه. 
البته ناگفته نماند که خوندن کتابش هم توصیه میشه.  یه عاشقانه کلاسیک و به شدت تلخ و سوزناک که می‌تونه تا مدت‌ها تاثیر عمیقی روی آدم بذاره!🥲
          

            من از این نویسنده کتاب‌های دیگه هم خوندم، و انتظار داشتم این کتاب هم برام جذاب باشه
اما روند کند، بعضی جاها حتی حوصله سر بر و کشمکش‌های زیادی و الکی بین خانواده‌ها برام کسل کننده شده بود
آخرش هم منتظر پلات توییست بودم ولی بیشتر شبیه روابط گیج کننده‌ی فیلم‌های ترکیه‌ای بود
در کل پیشنهاد نمی‌کنم
          

            امیرحسین خدا کرمی
ویچر قطعا مجموعه‌ی  بسیار قشنگی با جهان فانتزی خیلی خفنی هست
اما در مورد ترجمه...
من شنیده بودم که ترجمه امیرحسین خدا کرمی خوبه و جلد اول رو از همین نشر خریدم
آقای خداکرمی اومده متن انگلیسی رو ترجمه کرده
اما نویسنده کتاب در اصل لهستانی هست، حالا شما فرض کن کتاب لهستانی به انگلیسی و از انگلیسی به فارسی ترجمه میشه
خب مشخصه که این بین متن کتاب دستخوش یک سری تغییرات میشه
پیشنهاد من برای ترجمه خوب که به حس و حال کتاب هم نزدیک‌تره ترجمه آقای ابراهیم عامل محرابی هست که نشر ویدا چاپ کرده
آقای محرابی اومده از متن کتاب لهستانی به فارسی ترجمه کرده
و دو تفاوت مهم دیگه هم. در ترجمه آقای خداکرمی کلمات ساده اولویت قرار داده شدند و روایت داستان کاملا ساده‌تر هست
در ترجمه نشر ویدا اما نویسنده به متن اصلی وفادار مونده و کتاب واژه‌های ادبی‌تری داره
من خودم علاوه بر این‌ها ترجمه آقای خداکرمی رو دوست نداشتم، چون وقتی داشتم کتابو می‌خوندم انگار داشتم کتاب داستان بچه‌ها رو می‌خوندم، اصلا به اون حس و حال فانتزیِ تاریک کتاب نزدیک نبود:)) 

          

            از این کتاب انتظار خیلیییی بیشتری داشتم
که خب با تعریف‌هایی که ازش می‌شد طبیعی بود که فکر کنم قراره یه کتاب جذاب بخونم
موضوع اصلی و ایده خوب بود، اما اونجور که باید داستان پرکشش و جذاب نوشته نشده بود
می‌تونست واقعا قشنگ باشه...
خیلی عادی بود، معمولی...و کند و حوصله سر بر
همچین ایده‌ای می‌تونست بهتر نوشته بشه

          

            راهنمای ترجمه‌های «ناطور دشت»


ترجمه‌ی فارسی ناطور دشت، نخست بار در دوهزار نسخه، در انتشارات مینا به سال یکهزاروسیصدوچهل‌وپنج به چاپ رسید. نخستین مترجم کتاب، احمد کریمی، The Catcher in the Rye  را در فارسی به «ناطور دشت» برگرداند که از این بیت از باب پنجم بوستان سعدی به عاریه گرفته بود: 
جهاندیده پیری بر او بر گذشت                 چنین گفت خندان به ناطور دشت
این اسم بر این اثر ماند و آن‌قدر خوش بر تارک آن نشست که در ترجمه‌های بعدی کسی آن را تغییری نداد؛ هرچند که ناطور دشت نیز به سرنوشت شازده کوچولو دچار شد که هر که توانست یک ترجمه از آن به بازار داد اما دست‌کم شازده کوچولو چند ترجمه‌ی خوب هم داشت، از بخت بد، ناطور دشت شد کتابی که چند و چند ترجمه‌ی بد یا ماقبلِ بد از آن در بازار هست. 
در این یادداشت کوتاه به معرفی  اجمالی دو ترجمه‌ی خوب از آن خواهیم پرداخت و باقی را واخواهیم¬گذاشت.

1. ترجمه‌ی احمد کریمی: او نخستین مترجم ناطور دشت در فارسی است. کسی که این نام را بر این کتاب نهاده، کسی که ترجمه‌اش را سروریراستار آن زمان فرانکلین، یعنی نجف دریابندری پسندیده بوده است، و البته کسی که کریم امامی آن مقاله‌ی تند، «بحث لحن در ترجمه؛ یا چگونه از کلاغِ فرنگی بلبلِ پارسی‌گوی نباید ساخت»*، را درباره‌ی لحن ترجمه‌اش در این رمان نوشته است. زبانی که در این کتاب به کار برده زبانی سالم است و کتابی، یعنی برخلاف چیزی که معمولاً درباره‌ی ناطور دشت شنیده‌اید، این نسخه زبان را نشکسته و در نتیجه زبان گفتاری به کار نبرده است. کریمی خود در دفاع از این لحن و زبان می‌گوید ایراد امامی را وارد نمی‌داند و «با لهجه‌ی تهرانی نمی‌شود رمان انگلیسی ترجمه کرد. تعداد چیزهایی که در زبان انگلیسی در محاوره می‌آیند بسیار ناچیز است. بنابراین معتقدم، ناطور دشت جز با همین لحنی که برای آن انتخاب کرده‌ام جور در نمی‌آید». (کرگدن 128: 49)

2. ترجمه‌ی محمد نجفی: ترجمه‌ای با زبانی گفتاری، اما متناسب و درست و به‌قاعده، که در دهه‌ی هفتاد شمسی چاپ شد _سی سال بعد از ترجمه‌ی کریمی_ و متأسفانه برخی از روی همان سعی کرده‌اند ترجمه‌ای ظاهراً جدید ارائه دهند. نجفی عملاً به توصیه‌ی امامی در این ترجمه عمل کرده است. این ترجمه احتمالاً برای خواندن نوجوانان متناسب‌تر باشد و با آن بیش از پیش ارتباط بگیرند.    

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* مقاله‌ی کریم امامی را می‌توانید در کتاب مجموعه‌ی مقالاتش، «از پست و بلند ترجمه»، بخوانید. 
- گفت‌وگو با احمد کریمی در مجله‌ی «کرگدن»، شماره‌ی 128 سال 1399 به چاپ رسیده است.