روشی که ساپکوفسکی توی نوشتن این کتاب داشته جالبه: در واقع ما با مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه درمورد شخصیت اصلی (یک ویچر به نام گرالت) مواجه هستیم که بخش‌هایی رو از سرگذشت اون و دنیایی که توش زندگی می‌کنه به ما نشون میده، و لابه‌لای این داستان‌ها که در گذشته اتفاق افتادن با اتفاقات کوچکی از زمان حال روبه‌رو میشیم که حلقه وصل اتفاقات داستانی هستش. دنیاسازی این اثر فانتزی خیلی خوب انجام شده ولی سیستم جادویی اون توی جلد اول به تمامی جا نمیفته. وقایع هرچی جلوتر میرن جذاب‌تر میشن و پایان‌بندی هم نسبتا خوب انجام شده، هرچند اصطلاحا با کلیف‌هنگر تموم میشه و بیشتر از اینکه شبیه پایان یه کتاب باشه، شبیه پایان یه فصل هستش که منتظریم ببینیم توی فصل‌های بعدی چه اتفاقی میفته...
          

            شماره یک، نصفِ اول کتاب:

گرالت بیش از اندازه به «ماندالورین» شبیه است، سریال تازه‌ای که فصل اولش به تازگی ساخته شده؛ هر دو، یعنی هم ویچرِ هیولاکش و متعهد به کار، که گاهی با سوال و جواب‌هایش سرِ دیگران را می‌خورد، هم ماندالورین، که او هم جایزه بگیری وفادارْ به قانون و فرهنگ عمومی مذهبش هست... هر دو با پشتکار و مصمم بودنشان، موفق به ساختن شخصیتی افسانه‌ای از خودشان شده‌اند؛ هر دو در ازای کارشان، انتظار دریافت پاداش دارند و ماجرای هردوشان، قراردادهایی هست که طی سفری از قبل تعیین شده می‌بندند، ولی در همین حین هم ماجراجویی‌ها و هم ویژگی‌های شخصیتی‌شان رو نمایان می‌کنند،‌ مثل اعتقاد به آزادی و نفی سرنوشت از پیش تعیین شده که هر دو دارند، در نتیجه کارکتر جذابی از خودشان به جا گذاشتن... یکی با جادو و دیگری با سلاح، یکی با شمشیر و دیگری با موشک، یکی با اسب و دیگری با سفینه، یکی با وفاداری به قانونی نانوشته و صدای منطق و دیگری با ایمان به حزب و مذهب ساختگی که از آن به عنوان نژاد خاص خودش یاد می‌کند

هر دو آگاه به ضعف‌ها و قدرت‌هایشان، محدودیت‌ها و امکاناتشان، هر دو دارای عواطف و آرزوها و ترس‌های انسانی، همه‌ی این‌ها هم‌دلی ما با این قهرمانان را آسان‌تر می‌کند، آن‌ها مثل ادوارد سعید(روشنفکر) متعلق به هیچ حزب و ایدئولوژی‌ای نیستند بلکه یک قهرمان بین‌مرزی هستند که خیر و شر را با عمل‌شان به تعادل فرا می‌خوانند، این مقایسه صرفاً به علت هم‌زمانی خواندن این رمان با چندین متن دیگر و شباهتی که به ذهنم رسید بود، وگرنه من رو چه‌کار به ادوارد سعید!

شماره دو: نصفِ دوم کتاب: یک‌بار دیگه بهم ثابت شد بازی و سریال هیجان انگیزاند ولی نیروی خودشون رو از کتاب که جزییات خارق‌العاده‌ای داره، می‌گیرن، با این که از ترجمه راضی بودم ولی کاش می‌شد طلسم‌ها و گیاهان دارویی و موجودات افسانه‌ای و اسطوره‌‌های درون کتاب رو بهتر شناخت، هرچند نکات ریز کتاب در مورد زندگی انکارناپذیر بود، مثل تاکیدی که به زمین و کشاورزی و کارهای انسانی می‌شد، انگار هیچ چیز جلوی تخیل نویسنده آخرین آرزو رو نگرفته و پیوند بین حوادث دنیای فانتزی و واقعیات روزمره‌ی ما براش به سادگی قاچ کردن کیک می‌مونه؛ من فانتزی‌خوان قهاری نیستم ولی لذتی که از خواندن این داستان و پنچ‌گانه «آشیانه افسانه» و «دفترچه خاطرات چارلی کوچولو» در ایام نوجوانی و جوانی بردم هرگز یادم نمی‌ره، به امید گسترش بیشتر فانتزی و داستان...
          

            بلاخره يه مجموعه پيدا شد كه بتونه عطش فانتزى منو برطرف كنه!  حالا چرا اين كتاب ميتونه عطش فانتزى من رو برطرف كنه ؟
چون يه آى پىِ واقعا وسيعه. هم كتاب داره. هم كميك داره. هم يه بازى خيلى خفن داره. (سريالشم كه چند وقت ديگه مياد) و از همه مهمتر شناخته شده هستش و كلى مقاله و فن آرت ازش تو اينترنت موجوده. 
كانتيننت يا همون قاره كه اسم دنياى كتاب هاى ويچر هستش واقعا وسيع و پر چزئياته كه البته تو كتاب اول زياد باهاش آشنا نميشيم ولى همونطور كه گفتم مقاله هاى زيادى دربارش نوشته شده و با خوندن اون ها راحت ميشه با جهان مجموعه آشنا شد. 
قبل از خوندن كتاب كمى نگران بودم كه ايده داستان هاى كوتاه خوب عمل نكرده باشه ولى خيلى هم خوب بود و يه جورايى باعث شده بود كه براى تعريف هر ماجرا نيازى به مقدمه چينى هاى طولانى و خسته كننده نباشه. 
گرالت هم كه واقعا شخصيت خفنيه و سريع تو دل آدم جا باز ميكنه. 

من خودم ترجمه تنديس رو خوندم و مشكلى هم باهاش نداشتم ولى بيشتر ديدم كه ترجمه نشر آذرباد رو پيشنهاد ميكنن كه من دليلش رو نميدونم.
          

            امیرحسین خدا کرمی
ویچر قطعا مجموعه‌ی  بسیار قشنگی با جهان فانتزی خیلی خفنی هست
اما در مورد ترجمه...
من شنیده بودم که ترجمه امیرحسین خدا کرمی خوبه و جلد اول رو از همین نشر خریدم
آقای خداکرمی اومده متن انگلیسی رو ترجمه کرده
اما نویسنده کتاب در اصل لهستانی هست، حالا شما فرض کن کتاب لهستانی به انگلیسی و از انگلیسی به فارسی ترجمه میشه
خب مشخصه که این بین متن کتاب دستخوش یک سری تغییرات میشه
پیشنهاد من برای ترجمه خوب که به حس و حال کتاب هم نزدیک‌تره ترجمه آقای ابراهیم عامل محرابی هست که نشر ویدا چاپ کرده
آقای محرابی اومده از متن کتاب لهستانی به فارسی ترجمه کرده
و دو تفاوت مهم دیگه هم. در ترجمه آقای خداکرمی کلمات ساده اولویت قرار داده شدند و روایت داستان کاملا ساده‌تر هست
در ترجمه نشر ویدا اما نویسنده به متن اصلی وفادار مونده و کتاب واژه‌های ادبی‌تری داره
من خودم علاوه بر این‌ها ترجمه آقای خداکرمی رو دوست نداشتم، چون وقتی داشتم کتابو می‌خوندم انگار داشتم کتاب داستان بچه‌ها رو می‌خوندم، اصلا به اون حس و حال فانتزیِ تاریک کتاب نزدیک نبود:)) 

          

            سبک داستان بسیار برایم جالب و دلپسند بود؛ اینکه از خط داستانی متقاطع و غیرمنظم استفاده شده بود. داستان‌های جالبی از گرالت از ریویا بیان شده بود  که باعث درک بهتر و ارتباط بیشتر با او شد. همینطور دندلایون و ینفر که در داستان‌های کوتاه اما به هم مربوط حضور داشتند. از جهاتی این سبک نوشتن را می‌پسندم و از جهاتی نه؛ نقطه‌ی مثبت در شخصیت‌پردازی بینظیر و آشنا کردن ذهن مخاطب با جهان ویچر است. از آنسو می‌توان اینکه داستان‌های کوتاه آن‌ هم در دو کتاب (این کتاب و کتاب دوم) ممکن است باعث بی‌حوصلگی و خستگی مخاطب و در نهایت کنار گذاشتن کل مجموعه بشود را نقطه‌ی منفی به حساب آورد. اینکه شخص با داستان‌های کوتاه هم به اندازه‌ی داستان بلند و پیوسته ارتباط بگیرد به خود او بستگی دارد. در مجموع من پیشنهاد می‌کنم اگر طرفدار ژانر فانتزی ماجرایی و تا حدودی حماسی هستید این مجموعه را بخوانید. من به شخصه ترجمه‌ی سایت دوران اژدها را پیشنهاد می‌کنم. فقط اینکه اگر از این ترجمه خواستید استفاده کنید دو نکته را مد نظر داشته باشید؛ اول اینکه این ترجمه اینترنتی است و نسخه‌ی پی دی اف به شما می‌دهد و دوم اینکه در این ترجمه سانسور مظور نشده پس توجه داشته باشید که ممکن است با صحنه‌هایی مواجه شوید که مناسب سنین پایینتر نیستند.