روشی که ساپکوفسکی توی نوشتن این کتاب داشته جالبه: در واقع ما با مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه درمورد شخصیت اصلی (یک ویچر به نام گرالت) مواجه هستیم که بخش‌هایی رو از سرگذشت اون و دنیایی که توش زندگی می‌کنه به ما نشون میده، و لابه‌لای این داستان‌ها که در گذشته اتفاق افتادن با اتفاقات کوچکی از زمان حال روبه‌رو میشیم که حلقه وصل اتفاقات داستانی هستش. دنیاسازی این اثر فانتزی خیلی خوب انجام شده ولی سیستم جادویی اون توی جلد اول به تمامی جا نمیفته. وقایع هرچی جلوتر میرن جذاب‌تر میشن و پایان‌بندی هم نسبتا خوب انجام شده، هرچند اصطلاحا با کلیف‌هنگر تموم میشه و بیشتر از اینکه شبیه پایان یه کتاب باشه، شبیه پایان یه فصل هستش که منتظریم ببینیم توی فصل‌های بعدی چه اتفاقی میفته...