سلام و خسته نباشید. من به شخصه برای هر یک از اعمالی که گفتید در  برهه های مختلف زندگیم تجربیات متفاوتی داشتم  به صورتی که بعضی هاشون رو به طور کامل به یاد دارم( از لحاظ خاطره انگیز بودن). برای مثال اولین تجربه پیاده روی کربلا برای من که شخص خودخواهی محسوب می‌شدم تجربه عجیبی بود( از لحاظ حسی که اونجا تجربه کردم- در طی سفر رفتار های پخته ای ازم سر زد که در خودم سراغ نداشتم). خلاصه که جای نوشتن برای این موضوعات زیاده.

کاملا به جا گفتید.

ولی یک نکته‌ای هم هست این است که در رمان غیر ایرانی هم این خلا احساس میشود؛ البته شاید بتوان گفت ترجمه‌ها جهت‌دار بوده و خیلی از موارد اینگونه‌ای برای‌مان ترجمه نشده است ... ولی اگر از این قسمت جهت‌دار بودن بگذریم، شاید بتوان گفت رمان فرمی نبوده است که برای این امر خلق شده باشد، برخلاف شعر ویا حکایت، لذا برای پرداختن به چنین مسائلی در رمان‌ها و اساسا تمام مدیوم های مدرن، نیاز به تحولی سخت و تا حدی ناممکن هست تا دچار تناقض، شعار زدگی، توی ذوق زدن و ... نشویم.

خیلی ممنون از نکته سنجیده‌تان.

بله. چالش‌های زیادی داره ولی  حتی زنان نويسنده ما هم  بهش توجه نکردند و تصویر درستی از یک مادر دین‌دار منتقل نکردند.