جزئیات پست

نویسندگی جنسیت نداره هم نویسنده های خانوم خیلی خوبی وجود داره هم آقا 

به نظرم مفهوم سوال به این شکل درست نیست 
هر کدوم نقاط قوت و ضعف خودشون و دارن که این وابسته به ویژگی های شخصیتی هر فرد هست که بازم قابل دسته بندی در دسته خانم ها و آقایان نیست ..

نکات جالبی رو اشاره کردین. تا حالا دقت نکرده بودم.
امیدوارم به خاطر سوال چالشی‌تون سوتفاهم پیش نیاد و دعوا نشه تو کامنت‌ها😂 هر دو واقعا آثار درخوری نوشتن و خیلی دقت نمی‌کنم کی بهتره، البته نویسنده‌های محبوب من تا اینجا آقایون بودن که اینم باز به جنسیتشون ربطی نداشته.

نکاتی که اشاره کردین جالب بودن و احتمالاً برای بعضی از نویسنده‌های زن و مرد صدق کنه؛ ولی همون‌طور که در انتها گفته شد، تفاوت‌ها بیشتر اوقات به عوامل فردی و اجتماعی بستگی داره.

ولی به‌نظر من این دیدگاه‌های قالبی باعث می‌شن ما ناخودآگاه با یک دیدِ خاصی یک کتابی رو بخونیم. مثلاً وقتی کتابی رو شروع می‌کنیم که می‌دونیم نویسنده‌ش زن هست، شاید به‌عنوان مثال اون جنبه‌های احساسی داستان رو پررنگ‌تر از چیزی که واقعاً هست تصور کنیم یا موارد دیگه‌ای که ممکنه پیش بیاد و این‌طوری روی قضاوت‌مون تأثیر بذاره.

می‌شه گفت همه‌ی این ویژگی‌هایی که بهشون اشاره شد هم در توانایی مردها هست و هم در توانایی زن‌ها و فقط شاید شدت و ضعفش وابسته به شرایط، متفاوت باشه. به قول ویرجینیا وولف، «برای هرکس که می‌نویسد، فکر کردن درباره‌ی جنسیت خود مخرب است. زن بودن یا مرد بودن به‌صورت خالص و مطلق مخرب است. باید زنانه- مردانه و یا مردانه – زنانه بود. پیش از آن‌که عمل خلاقه به‌ثمر برسد، باید در ذهن نوعی تعامل بین زن و مرد صورت بگیرد.»

کلا من خودم داستان های احساسی یا داستانایی که به احساسات و درون شخص می پردازه بیشتر علاقه دارم
پستتون خیلی جالبه
ولی خب توی همه ی نویسنده ها صدق نمیکنه مثلا کتاب تو تنها نیستی از جکلین وودسون خیلی احساسیه☺️

راستش تو این ویژگی‌هایی که نام برده شده بعضی وقتها نویسنده‌های زن رو دیدم که قوی‌تر بودن و بعضی وقتها برعکس. کلا کم پیش میاد موقع خوندن داستان به این نکته توجه کنم که نویسنده زنه یا مرد. مگر اینکه مورد خاصی باشه. مثلا موقع خوندن آنا کارنینا دائم این به ذهنم می‌اومد که واقعا یه مرد چطور می‌تونه اینقدر استادانه از درونیات یه زن بنویسه؟ 

هردو نوع خوبن...
اما من نویسنده ی آقا را ترجیح میدم

قطعا دوتاش

تا حالا بهش فکر نکرده بودم ، پست شما من رو به فکر کردن وا داشت . اما حالا که فکر می کنم میبینم من از هر دو جنسیت خوندن و هردوش رو دوست داشتم 
پس هردوتاش

همیشه فکر کردم داستانی که هم نویسنده  مرد داشته باشه هم زن چقدر قشنگ میشه، میشن مکمل هم

بنظرم تمام مواردی که توضیحشون گذشت نسبی هستن. مثلا من اگر قرار باشه داستانی بنویسم با توجه به نکاتی که گفتید احتمالا هیچ شباهتی به نوشته ی یک نویسنده زن نخواهد داشت چون نوشتن عمقی و تحلیلی رو به نوشتن احساسی ترجیح میدم. 
پست جالبی بود ممنون ازتون. 

نمیدونم واقعا هیچ وقت جزو ملاک های انتخابم نبوده که نویسنده زن یا مرد ،  بیشتر برام مهم سبک  اش بوده  و اینکه باهاش ارتباط گرفتم یا نه . مثلا انی شرلی که مورد علاقه منه  نویسنده اش خانم هست  ولی از اون طرف  کتاب های فردریک بکمن و نادر ابراهیمی هم به نظرم  فوق العاده هستند و  حتی از نظر احساسات خیلی عمیق ...